Geheimhoudingsplicht
| Auteur | Bericht |
|---|---|
|
Geplaatst: woensdag 19 Augustus 2009 22:53
Ik zag al een eerder topic met dit onderwerp, maar de betreffende link die in het 1e antwoord word gegeven werkt niet, dus ik wil toch graag hier mijn verhaal doen in de hoop dat iemand me kan zeggen wat ik hiermee moet... Ik heb een tijdje gelden een hele nare situatie meegemaakt met mijn toenmalige zorgverleenster. In mijn situatie was mijn zorgverleenster, ik noem haar even M., ook de zorgverleenster van mijn beste vriendin. Er waren destijds problemen tussen m'n vriendin en mij en heb M. daar dingen over verteld die ik ontzettend moeilijk vond om te delen met iemand. Vervolgens heeft zij die informatie doorgespeeld naar die betreffende vriendin. Toen ik haar daarmee heb geconfronteerd heeft ze nooit meer iets van zich laten horen, ook niet toen ik haar daarna nog een paar mails heb gestuurd met de vraag of ze wou reageren. Ook de aangetekende ontslagbrief heb ik zonder handtekening terug ontvangen. Inmiddels heb ik ook vernomen dat ze dit nu bij meer mensen heeft gedaan (waaronder 3 bekenden van mij). Eén van mijn grootste problemen is dat ik heel veel moeite heb met het vertrouwen van mensen. Door deze situatie heb ik weer een enorme terugval gehad, waardoor ik nu weer in een flinke depressie ben beland. Daarbij durf ik geen mensen meer in te huren van mijn PGB die ik niet ken, omdat ik veel te bang ben dat er weer zoiets gebeurt. Het vertrouwen is compleet weg. Noodgedwongen is mijn moeder nu mijn zorgverleenster, wat geen ideale situatie is, omdat ik mijn moeder graag gewoon als moeder wil houden en niet als zorgverleenster, want dat heeft ze al jaren moeten doen omdat we geen geschikte hulp voor mij konden vinden. Ik word nu dagelijks geteisterd door de woede die ik voel naar M. omdat ze mijn vertrouwen zo heeft beschaamd. Het beinvloed mijn leven dagelijks en het idee dat ze er gewoon mee wegkomt en er misschien nog meer mensen de dupe van worden maakt me nog woedender en verdrietiger... Ik hoop dat iemand me kan vertellen wat ik voor stappen ik kan ondernemen, want ik ga er echt kapot aan... Gr. Mirjam PS. de persoon in kwestie "M." werkt als ZZP'er |
|
| Thuis Begeleiding Brabant |
Geplaatst: woensdag 19 Augustus 2009 23:24
Hoi Mirjam, Ik kan me heel goed voorstellen dat je heel erg baalt van jouw situatie wat betreft 'M'. Dit kan natuurlijk absoluut niet, maar gebeurt jammer genoeg nog veel te vaak. Als ik jou was zou ik er zeker iets mee doen. Dat zal jou helpen met je verwerking EN helpt herhaling voorkomen. Ik wil je best op weg helpen maar om je in de goede richting te zetten zou ik wat meer gegevens nodig hebben. In jouw verhaal is niet duidelijk of 'M' zzp-er is of via een instantie of organisatie werkt. Als je zelf handig bent op internet zou je op de volgende site voldoende info moeten kunnen vinden om verder te komen. Zo niet, laat het gerust weten, dan wil ik je best op weg helpen. :arrow: www.kiesbeter.nl/patientenrechten/klachteninstanties-overzicht Ik woon zelf in Brabant, dus begeleiding aanbieden heeft verder weinig zin denk ik, maar mocht je nog geen hulp gevonden hebben en je zit ergens mee mag je me gerust een keer schrijven of bellen. Soms kan praten, ook al is het op afstand, veel goed doen. Laat gerust weten als je daar behoefte aan zou hebben, dan kijken we wel hoe we dat oplossen. Laat je een berichtje achter of je hiermee geholpen bent? Groetjes, Sylvia |
|
Geplaatst: donderdag 20 Augustus 2009 00:40
Hoi Sylvia, Bedankt voor je snelle reactie en je aanbod. Ik denk dat ik wel wat kan met die site. M. werkt als ZZP'er, heb ik ook nog maar even in m'n 1e bericht gezet. Ik zal die site even helemaal uitpluizen en dan laat ik hier sowieso nog wel even weten wat voor stappen ik ga ondernemen. Ook zou ik graag soortgelijke verhalen horen van andere mensen en hun aanpak daarin en wat ze er uiteindelijk mee bereikt hebben. Groetjes, Mirjam |
|
|
Geplaatst: donderdag 20 Augustus 2009 09:26
Beste Mir, Er zijn een aantal beroepsgroepen werkzaam in de PGB zorg die een beroepsregister kennen. Heb je een hulpverlener die aangesloten is bij een beroepsregister dan vallen ze daar onder het eigen tuchtrecht en een situatie als die van jou kan dan leiden tot het uit het register verwijdert worden. Geen enkele professional wil dit, dat geeft dus een beveiliging voor je. Hopelijk kan dit je een beetje veiliger gevoel geven zodat je weer externe hulp kan gaan zoeken. Een moeder die gewoon moedert is heel veel waard. Jolanda |
|
|
Geplaatst: donderdag 20 Augustus 2009 10:10
Pffff moet even m'n verhaal kwijt... Ik heb zojuist van iemand te horen gekregen dat M. kanker heeft. En ik ben echt geen slecht mens, maar mijn woede en verdriet is zo heftig dat er geen cel in m'n lijf mee zit dat ze zo ziek is. Uiteindelijk heeft ze aan zichzelf te danken dat ik geen medeleven voor haar voel. Als ze destijds gewoon had gereageerd op mijn mails, dan hadden we er gewoon over kunnen praten en dan had ze nu ook echt wel op mijn steun kunnen rekenen. Maar ik kan dat nu niet ineens allemaal vergeten, alleen maar omdat ze ziek is. De hele situatie word nu ook ineens nog een stuk lastiger voor me, want wat kan ik nu nog doen om die gevoelens kwijt te raken, werken als zorgverlener zal ze nu toch niet meer kunnen. Erover praten doe ik al dagelijks, maar het loslaten lukt me niet. Het liefst zou ik haar recht in haar gezicht willen zeggen hoe erg ze me heeft gekwetst met alles, maar waarschijnlijk doet ze de deur niet eens voor me open. Maar goed, proberen kan altijd... Zo frustrerend als iemand je compleet negeert en je niet de kans krijgt om de hele lading neer te leggen bij degene die alles heeft veroorzaakt... Ik snap ook niet hoe zoiemand zichzelf nog recht in de ogen aan kan kijken. Nou ja, in ieder geval toch wel fijn om hier m'n verhaal nog even te kunnen doen. |
|
|
Geplaatst: donderdag 20 Augustus 2009 11:34
Beste Mir, Dat is even schrikken. Het is altijd erg als iemand ernstig ziek blijkt te zijn. En ja natuurlijk roept dat bij jou erg sterke gevoelens op. Maar...... haar ziekte staat los van jou. Dit is niet makkelijk gezegd! Ik weet dit omdat ik jaren geleden ben aangevallen door een bekende. Slachtoffer van iemand zijn zorgt voor een gevoel van heel sterke "verbinding" iedere seconde speelde bij mij deze man door mijn gedachten. Zijn levensloop bepaalde mijn gevoel over mij zelf. Hij was opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis toen ik aangifte wilde doen werd ik door de instelling omgepraat. Voor mijn gevoel had ik het "verdient"want hij was niet gestraft en ik wel ( levenslang). Ik ben wel bij een lestelschade advocaat gekomen, dat proces heeft 11 jaar geduurd en in die periode is de man overleden / ouderdom. Het heeft heel lang geduurt voordat ik het door had: IEDEREEN LEEFT ZIJN EIGEN LEVEN en dat betekend voor mij dat als ik mijn leven goed leef met plezier, respect voor anderen, anderen zeker niet bewust kwets en mijn fouten zodra ik ze zie herstel dan leef ik goed. En die man? Hij is verantwoordelijk voor zich zelf, zijn schuld was van hem. Ik ben geen slachtoffer meer en als de herinneringen me te veel worden dan kuur ik mij gewoon uit. ZONDER SCHAAMTE op een veilige plek bij mensen die ik als gevolg van dit alles heb leren kennen ( nieuwe vrienden). Wat jij moet doen, niemand kan het je zeggen maar je hebt geen reden om je te schamen en bent zeker niet verantwoordelijk voor andermans ziekte ook niet als je haar de afgelopen tijd hebt verwenst. Iets wat ik met mijn dader veel heb gedaan. Hopelijk geeft mijn ervaring jou de ruimte en lucht om vrij te ademen en niet het gevoel dat ik tegen je preek. Als je erover wil praten stuur mij dan een berichtje dan geef ik je mijn telnr. dit niet als hulpverlener maar als mens |
|
|
Geplaatst: vrijdag 21 Augustus 2009 13:01
Sorry hoor, maar dit soort emotionele verhalen van mensen die zich voortdurend een slachtofferrol aanmeten en daar dan obsessief in blijven zitten, laat weer eens zien dat veel mensen niet geschikt zijn om een pgb te beheren. Dat zeg ik als collega-pgb-houder die het niet slim vindt om dezelfde hulp te nemen als mensen waar je in het dagelijks leven mee omgaat en die het botweg dom vindt om aan zo iemand te vertellen wat voor problemen je met die ander hebt. Je bent voor 100% zelf verantwoordelijk voor deze situatie. Ga verder met je leven en steek je energie in het vinden van een goede, nieuwe hulp in plaats van op deze contraproductieve manier aandacht te trekken. |
|
|
Geplaatst: vrijdag 21 Augustus 2009 18:00
au! Ik zie niemand blijven zitten, emotie uitwisselen is hard werk en kan zelfs leiden tot oplossingen en een gelukkiger leven |
|
|
Geplaatst: zaterdag 22 Augustus 2009 22:45
Hallo Mirjam, Ik ben zelf zorgverlener en heb een BIG registratie. Ik ben z-verpleegkundige. Bij de diploma-uitreiking heb ik de eed af moeten leggen (zwijgplicht). Vraag daarom altijd naar papieren van hulpverleners. Je zou misschien ook nog informatie kunnen vragen bij de V&VN, de vereniging voor o.a. verpleegkundigen, wat je hierin zou kunnen ondernemen. Jouw hulpverleenster is erg onprofessioneel geweest, en, inderdaad, wat ik al eerder las, ze kan volgens mij uit het BIG-register geschrapt worden als ze zich niet houdt aan de regels. Dat ze kanker heeft staat hier los van. M.vr.groet, Annet www.hoofdharthanden.net |
|
|
Geplaatst: zondag 23 Augustus 2009 00:06
Annet dat iemand zorverlener is, betekent nog niet automatisch dat diegene ook verpleegkundige is - of zelfs maar gediplomeerd. Het betekent zelfs niet dat iemand zwijgplicht heeft. Maar je link staat er weer. Alleen help je Mirjam hier niet mee. Het valt me erg tegen hoe veel 'zorgverleners' op dit forum mensen naar de mond praten om zich te profileren, terwijl het eigenlijke probleem onbenoemd blijft. Misschien eerst even het profiel lezen? |
|
| Pim |
Geplaatst: maandag 24 Augustus 2009 09:13
Beste Adri (Uitje) Hoewel je misschien met jou reactie een punt hebt, getuigd het mijns inziens niet echt van subtiliteit om dit zo neer te schrijven. Dat er in een profiel melding word gemaakt van een ziekte met een emotioneel onbalans als kenmerk betekend niet automatisch dat je daarmee te maken hebt in een verhaal. Dat is tegelijkertijd het lastige aan verhalen op internet. Het is slechts een deel van een verhaal. Een van de redenen waarom ik niet reageer op het verhaal uit dit onderwerp. Ik hoop overigens niet dat ik jou of iemand anders nu kwets met mijn reactie En Annet: BIG registratie is een voorbehouden registratie voor artsen en verpleegkundigen en geld voor het merendeel van de hulpverleners niet. Zwijgplicht/ beroepsgeheim zou voor iedere professional moeten gelden in de hulpverlening, helaas zit het PGB verhaal zodanig in elkaar dat ook mensen zonder professionele achtergrond deze hulp kunnen uitvoeren. met vriendelijke groet, Pim van der Most MostCare |
|
Geplaatst: maandag 24 Augustus 2009 11:44
Nou Pim op internet ben ik niet snel gekwetst, daarvoor is het meestal allemaal wat te anoniem. En om mijn subtiliteit sta ik inderdaad niet bekend. Vaker bot, maar dan weet je tenminste wat je eraan hebt. Voor een zorgondernemer is een aantal dagdelen over dit soort emotionele zaken praten ook betaald werk. Het is ook weer een mooi voorbeeld van hoe de marktwerking zijn doel voorbij schiet. Het is volgens mij niet in Mir's belang om al te uitgebreid op de slachtofferrol in te gaan en als ze dat wel wil heeft ze dan meer aan een psychologe of psychiatrisch verpleegkundige, iemand die met deze problematiek bekend is. In mijn omgeving zie ik bij enkele vrouwen steeds iets soortgelijks gebeuren, vandaar dat ik wel reageerde. Deels met andere etiketjes vanuit de psychiatrie, die zijn op zich niet het belangrijkste en zeker bij borderline geen 'gebruiksaanwijzing'. De ene blijft zo in haar slachtofferrol zitten dat helpen niet mogelijk is. De ander wil ook alleen maar vrouwen als hulpverleenster en kiest dan vaak die rol, maar zij heeft al meerdere malen goed advies (op de bekende botte manier) van me aangenomen en zichzelf daarmee een dienst bewezen. Ik zal niet op de details ingaan, maar zij is al over haar eigen grenzen heen gegaan met mij (man) erbij zonder dat ze daar later verkeerd op ging reageren of een terugslag door heeft gehad. Mirjam je woont in dezelfde stad als ondergetekende, ik ben wel een man maar als je jezelf wilt helpen mag je altijd contact opnemen. Zo'n ZZP-er als werd beschreven is natuurlijk heel vervelend en vooral frustrerend dat je met zo'n klacht nergens gehoor krijgt. Wij hebben hier in de omgeving met meerdere mensen iets soortgelijks meegemaakt met een zgn. zorgbedrijf. Daar ging het net zo mee, niemand neemt een klacht aan omdat er geen regels voor schijnen te gelden. Op een gegeven moment moet je er dan een streep onder zetten om te voorkomen dat je jezelf gaat opvreten, er is immers niets aan te doen? (het zou best eens kunnen dat ik de genoemde M. wel ken) |
|
|
Geplaatst: maandag 24 Augustus 2009 12:12
Beste Uitje, in jou reaktie lees ik nog al wat informatie over iemand anders dan jij zelf, was dat niet het probleem uit het begin van deze discussie? En mag een ieder zelf bepalen wat in zijn of haar belang is. Jolanda |
|
| Cailin |
Geplaatst: vrijdag 28 Augustus 2009 14:39
Ik zit met stomme verbzing te lezen, hoe een vraag over geheimhoudingsplicht kan ontaarden in een diiscussie die die totaal niet relevant is. Ik vind er niets, maar dan ook helemaal niets stoms aan als iemand er voor kiest een zorgverlener te nemen waar een ander goede ervaringen mee heeft. In het contract wat de zorgverlener ondertekend staat een clausule over geheimhoudingsplicht, deze dient vanuit proffessioneel en privacy oogpunt gewoon nagekomen te worden. Wat iemand wel of niet an zijn haar zorgverlener verteld staat er ook los van, nogmaals dat valt onder het geheimhoudingsplicht. Het is mijnsinziens al irritant genoeg dat je zorg nodig hebt, en het wordt er niet leuker op als de zorgverlener in kwestie met je prive aan de wandel gaat. Wat mij betreft zouden hier ook best nog wel strengere regels voor mogen zijn. Daarnaast vind ik dat mensen die zorg nodig hebben best nog wel wat kritscher mogen zijn en zich wat meer als werkgever mogen opstellen, helaas gebeurd dit te weinig, wat bij sommige zorgverleners het beeld schept dat ze meer kunnen maken. @ Mirjam, laat je niet meeslepen meid, de zorgverlener in kwestie had dit nooit mogen doen, wees bij de volgende zorgverlener die je aanneemt kritsch maar rechtvaardig. Groet, Cailin |
|
Geplaatst: zondag 06 September 2009 01:47
Hoi allemaal, het duurde even, maar hier nog even een laatste update. @ Uitje: Beetje jammer en erg kortzichtig dat je na het lezen van mijn berichten gelijk denkt te weten hoe ik in elkaar zit. Er is een groot verschil in vastzitten in een slachtofferrol en gewoon je gevoelens van je af schrijven. Je botte overkomen werkt bij mij dan ook totaal averechts. Wel 's gehoord van positieve confrontatie? Daarmee geef je dezelfde "harde" boodschap, maar wel op zo'n manier dat iemand zich niet gelijk compleet fout en dom voelt, zodat je erover in gesprek kunt gaan. Je hoeft iemand niet de grond in te trappen om iemand te confronteren met zijn of haar eigen gedrag. Het zal ongetwijfeld werken voor bepaalde mensen, maar in mijn ogen moet je de moeite nemen om iemand te leren kennen en zo ontdekken welke aanpak voor diegene het beste werkt, in plaats van gelijk te reageren alsof je precies weet hoe iemand in elkaar zit. Voor mij komt dat over als arrogantie en kortzichtigheid, maar dat is mijn mening. Wat betreft het stukje, er een streep onder zetten om te voorkomen dat je jezelf op gaat vreten... Ik ging mezelf juist opvreten omdat ik m'n gevoel aan het opkroppen was. Sinds ik hier m'n verhaal heb gedaan en erkenning heb gekregen dat de persoon in kwestie wel degelijk fout is geweest, begint het allemaal te slijten. Ook schreef je "Dat zeg ik als collega-pgb-houder die het niet slim vindt om dezelfde hulp te nemen als mensen waar je in het dagelijks leven mee omgaat". Zo is het niet gegaan, dus nog even voor de duidelijkheid, voor iedereen die 't wil weten, nog een aanvulling op mijn verhaal: M. was al geruime tijd mijn hulpverlener. Ik heb het met haar vaak gehad over mijn zorgen over mijn 2 vriendinnen, omdat ik daar vaak mee worstelde en zij besloot toen zelf dat ze hen ook wou begeleiden. Omdat ik zielsveel van m'n vriendinnen houd, vond ik het in eerste instantie heel fijn dat M. hen ook wou helpen, maar in m'n achterhoofd wist ik ook dat het misschien niet zo verstandig was. Waarschijnlijk had M. dat ook wel door, want ik kan niet op 2 handen tellen hoevaak ze wel niet heeft gezegd dat ze professioneel was in haar werk en dat het aan haar was wie ze wou begeleiden. M. was sowieso een nogal overheersend persoon, dus ik durfde daar ook niet echt tegenin te gaan. Ook zei ze altijd tegen mij dat ze het deed om mij te ontzien van de moeilijke dingen die 1 van de 2 vriendinnen altijd bij mij neerlegde, in de hoop dat onze vriendschap wat luchtiger zou worden. Ik vertrouwde haar, maar begon me steeds meer af te vragen of M. niet teveel hooi op haar vork nam, omdat ze steeds meer mensen ging begeleiden terwijl het met persoonlijk niet al te goed ging. En dat kreeg ik ook elke week te horen. Ik ging me ook steeds meer voor haar afsluiten, omdat ze constant haar eigen sores naar mij uitsprak, waardoor ik mijn eigen problemen niet eens meer durfde te delen, omdat ik haar niet tot last wou zijn (sowieso een rode draad door mijn leven, anderen niet willen belasten met mijn problemen en dat wist ze vanaf onze eerste ontmoeting). Op een gegeven moment zei ze ook regelmatig dat ik meer van haar wist dat haar beste vriendin, waardoor ze nog meer druk op me legde. De laatste maanden van haar begeleiding voelde ik me ook steeds meer een soort van praatpaal voor haar. Alsof de rollen omgedraaid waren. Ik heb het vaak geprobeerd, maar als zij aan het woord was, was er geen speld tussen te krijgen. En toen kwam uiteindelijk dat moment, dat ik van m'n vriendin hoorde dat M. haar alles verteld had wat ik haar in vertrouwen had verteld. En inderdaad, zoals er al gezegd werd, in het contract dat ze heeft getekend staat zwart op wit dat ze zwijgplicht had, dus ze zat hoe dan ook hartstikke fout. Ik heb de hele situatie inmiddels gelukkig aardig los kunnen laten. Ik ben niet kwaad meer, ik vind M. eigenlijk alleen nog maar een zielig persoon en sta er boven. Dat ze nooit heeft gereageerd op mijn confronterende email zegt voor mij nu wel genoeg, zij heeft het verpest, niet ik. Mijn verhaal hier van me af schrijven en de fijne en lieve reacties daarop hebben er zeker bij geholpen dat ik het nu naast me neer kan leggen. Ontzettend bedankt daarvoor allemaal! Groetjes, Mirjam |
|
|
Geplaatst: maandag 07 September 2009 11:11
Beste Mirjam, Geweldig dat het weer goed met je gaat. Geniet ervan. Jolanda |
Hulpen in jouw buurt
Kortingen
PGB veel gedoe? Snel, makkelijk en veilig online uw Pgb-administratie doen!
Probeer nu gratis ePGB
Professionele facturen maken? Werk sneller en word professioneel met Factuurdesk!
Probeer 30 dagen gratis Factuurdesk
Probeer nu gratis ePGB
Professionele facturen maken? Werk sneller en word professioneel met Factuurdesk!
Probeer 30 dagen gratis Factuurdesk
