Aanraken in de zorg verboden
Wil de eerste mens die niet af en toe naar een aanraking verlangt alsjeblieft even opstaan? Zodat wij allemaal goed de kans krijgen om die mens te bekijken en ons er een oordeel over te vormen? Indelen in de categorie ijskonijnen of toch liever bij de zombies zetten…hmm?
Ik ken ze niet, mensen die niet willen worden aangeraakt. Sterker nog, ik ken alleen maar mensen die juist graag worden aangeraakt.! Aanraken: aaien, arm om de schouder, aai over je bol, klopje op je schouder, een knuffel, een halve knuffel… gut, ieder mens heeft die nodig. Zo zitten wij in elkaar! Zonder aanrakingen leven is net zoiets als geen water drinken. En dat moet 8 keer per dag! Mogen wij net zoveel aanrakingen per dag krijgen, alsjeblieft?
Nee. Zegt de inspectie voor de Gezondheidszorg. Voor je het weet, loopt dat uit de hand en dat moet worden voorkomen. Aanraken doe je niet als professional, aldus de Inspectie. Je schudt iemand de hand, en dat is dat. Verder RAKEN-WIJ-NIET-AAN.
Dus iemand die zachtjes ligt te snikken in bed omdat ze zich zo alleen en ellendig voelt in dat grote ziekenhuis… rustig laten huilen. Hooguit een “Kom, kom, het valt toch wel mee?”
Een kind dat geopereerd gaat worden en net de OK is ingereden om te worden voorbereid en hartstikke bang is… nergens voor nodig. Dus dat vertel je dat huilende kind: “Nergens voor nodig, jochie. Dokter weet wat ze doet.”
Een man die net van de huisarts te horen heeft gekregen dat hij terminaal ziek is, is helemaal van slag. Tja… je geeft hem een glas water en roept intussen de volgende patiënt binnen.
Nou ja, dat zijn een beetje rare voorbeelden… natuurlijk geef je die zich ellendig voelende vrouw een aai over haar hoofd en een halve knuffel. Wie zou dat nu niet doen? Kost niets, mevrouw denkt er heus niets van en je bent niet alleen heel erg professioneel, maar ook nog eens heel zorgzaam. Fijn dat jij in de zorg werkt!
Natuurlijk sus en kalmeer je dat bange jochie bij de OK. Niemand is er bij gebaat als dat kind gespannen de narcose in gaat. Bovendien, een huilend, ziek kind, dat troost je toch? Die laat je toch een beetje lachen door zijn tranen heen? Ja toch? Ik hoop dat mijn kleinkinderen met jou te maken krijgen, als dat nodig zou zijn!
En de huisarts met zijn glaasje water? Moet nodig worden bijgeschoold in het empathisch werken. Je laat een terminale patiënt toch niet gewoon barsten… eigenlijk. Kom op nou! Je gaat er samen eens even voor zitten om te kijken wat dat dan allemaal betekent; en je neemt zijn hand in jouw hand, als bemoediging. Ben jij er zo een? Fijn! Je staat tenminste met twee benen in het leven!
Niet aanraken en niet aangeraakt worden – een verschrikking die we niet moeten hebben in onze toch al onrustige, onzekere tijden. We willen juist graag schuilen bij elkaar. “Mag ik dan bij jou?”, zingt Claudia de Breij in haar breekbare, ontroerende liedje. En als ik dan heel ziek ben…. Mag ik dan bij jou, verpleegkundige, helpende, verzorgende, dokter, assistent, coassistent, stagiair…?
Want schuilen, dat hebben we allemaal nodig, soms zelfs elke dag…
Word nu Pro lid en reageer op de nieuwste vacatures bij jou in de buurt!
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Helemaal met de blogger eens. Aanraken is noodzakelijke voeding voor mensen. Zonder aanraking geen leven. Het is jammer dat de angst hiervoor al ZO groot is geworden, dat dit soort regels dreigen te ontstaan voor professionals.Ik ben haptotherapeute en dan mag het zgn wel. Aanraken mag altijd, mits de aangeraakte het ook echt wil en het de aangeraakte goed doet.
Ik hoop dat je mensen mag blijven aanraken. Sommige hebben gewoon een arm nodig, een hand op hun schouder. sommige personen die door het lint dreigen te gaan, moeten even strak omarmt worden.
Als je alles niet meer mag doen, kan je beter een robot sturen die kan je te minste een schop geven zonder dat je aangeklaagd wordt.
Naaste liefde is juist zo belangrijk, dit is ook een opdracht van God om zien naar elkaar.
Pas wel op natuurlijk dat je de grenzen in de gaten houd.
Als een kind bang is voor een operatie geef hem/ haar maar een knuffel.
Dit geld ook voor ouderen of een stoere jongen die bang is.
Hou zijn haar hand gewoon vast en praat over zijn gevoelens.
Wij leven al in een gejaagde wereld dat elke seconde bijna geschreven moet worden.
Ik blijf mensen koesteren, hand op de schouder ed
alleen als deze persoon dat echt niet wil houd dat op
Ik ben 10jaren verpleegkundige geweest en aanraking is noodzakelijk voor herstel.
Ik heb een kennis die toen ik in tranen was, vroeg of ze een arm om mij heen mocht slaan (geïnspireerd door die inspectie..) en dan hoeft eigenlijk niet meer, want dat moet van harte en spontaan gebeuren.
Ik had 35 jaar geleidehonden die knuffels kwamen vragen en geven en sinds 4 jaar wacht ik op mijn vierde hond en nu 'bloed ik dood' door gebrek aan aanraking.
Het is onder andere een gebrek aan aanraking dat meisjes vatbaar maakt voor loverboys, niet altijd!
Aanraking is een levensbehoefte, ook voor mensen met andere eerste liefdestalen.
Dat willen ze toch ook, Kees, liefde en zorg eruit en robot sturen? Die komen dit huis niet in!
Onvoorstelbaar zo'n opmerking. Dat getuigt van een totaal gebrek aan kennis van de praktijk van de zorg!!!
Zo'n uitspraak past in de categorie van de burgemeester van Keulen, die vrouwen aanraadt mannen op een armlengte afstand te houden.
Ik weet niet welke mens bij de Inspectie zoiets verzint. Het lijkt een uitspraak van iemand die iets van autisme denkt te weten of er zelf een is. Zo iemand is wars van enig begrip van sociale omgang en menselijk contact.
Wel is de intentie van een aanraking van belang. Dat je als professional niet te pas en te onpas aan je cliënten zit, ligt voor de hand. Professionele en gepaste afstand ligt is op zijn plaats maar zorg van mensen bij mensen kan niet zonder betrokkenheid in woord EN gebaar te tonen. Geen empathie zonder sympathie en die wordt ongeloofwaardig als een aanraking daar PER DEFINITIE geen onderdeel van mag uitmaken.
Het toont echter wel hoe de zorg door politiek en beleid steeds verder verontmenselijkt wordt....
Een (huis)bevriende internist vertelde mij in een gesprek over de afstandelijkheid van het verplegend personeel en dan met name de artsen dat in hun opleiding wordt onderwezen dat je een meter van het bed af blijft i.v.m. de privacy van de patiënt ....
Privacy...... ? geeft u mij wat genegenheid, vertrouwen, menselijkheid, dáár knapt een mens van op !
De discussie hierover ontstond omdat ik vertelde hoe warm het was in een Spaans ziekenhuis, menselijke warmte, de internist zat - ik was doodziek - op de rand van mijn bed met een hand op mijn schouder ....... Foei zou dus de Nederlandse inspectie voor volksgezondheid waarschijnlijk zeggen, straks "loopt het uit de hand" ..,... tsja, schiet me zo maar te binnen deze: zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten ....
Wat zouden b.v. alle fysiotherapeuten moeten doen als zij hun cliënten niet meer mogen aanraken? Er zijn 100-en, zo niet veel meer voorbeelden te vinden van situaties waarbij zorg zonder aanraking onmogelijk is. Het is ronduit klinkklare onzin.
pols opnemen zonder aanraking??
Geeft aan dat we in een harteloze tijdgeest leven.
Moet niet gekker worden, zeg!
We weten als professionals
toch hoe het hoort, en waar
de grenzen van normen, waarden
en fatsoen liggen!!
Wie IS die inspectie ? Door wie zijn die mensen aangesteld ? Van wie komt die oukaze dat het verboden is een ander aan te raken? Welke harteloze mensen zitten hier achter ?
Dat vraag ik me af. Wat is dit voor bloedeloze tijdgeest ? Ik hou mijn hart vast .Zeker als ik weet dat ik ouder wordend ooit zelf hulp nodig zal hebben. Een mens onaangeraakt, verdort en gaat dood. Is dit mijn voorland ?
Aanraken niet; bij machtsmisbruik, eigen seksueel genot , vaag gehang,
Aanraken wel en zeer professioneel; bij bijdrage aan welbevinden van klant; stress verminderen, geruchtstelling/troosten, pijnbestrijding/genezing versnellen, gevaar voorkomen/ tegenhouden/ sturen, leren door meebewegen.
Moeder van gehandicapte zoon; Serieuze aandacht nodig in opleiding, bij leidinggevenden en begeleiders over grenzen en mogelijkheden van aanraking.
Zo een "instructie" van de Inspectie voor Gezondheidszorg toont een te meer aan hoe ver inmiddels machtige beslissers binnen ons zorgstelsel van de werkelijkheid van de werkvloer (de echte wereld) - waar het echte werk wordt gedaan - zijn verwijderd. LET OP .... hun volgende reactie zal zijn dat we bij ons professionele handelen aanraking weer WEL mogen gebruiken, maar alleen als we het nadien als verrichting bij de verzekeraar melden!!
Dat is een goede, Arjaan, die laatste zin...
Te triest voor woorden dit. Ik ontvang dagelijks zorg,en er zitten dus dagelijks handen aan mijn lichaam. Dat gebeurt gewoon, professioneel, zoals het hoort:niet langer dan nodig is, met de nodige afstandelijkheid en goed observeren over veranderingen van huid en bewegingsapparaat die extra aandacht, of melding aan arts etc verdienen. Daarnaast is er de persoonlijke aandacht: vragen hoe het met me gaat,meeveren en adviseren als er emoties zijn die nou eenmaal bij het steeds zwaarder wordende rouwproces van verlies van eigen capaciteiten horen. In dat proces is die aai over de bol, het gewoon even op de rand van het bed zitten en hand vasthouden,het knuffeltje bij het goede nacht wensen, of voor langere tijd niet komen ( vanwege vakantie of zo) heel erg welkom. Dat de inspectie voor de gezondheidszorg nu in al haar wijsheid besloten heeft dat juist DIE zorg kwalijk is, en verboden moet worden "omdat er mogelijk ellende van kan komen"....Wat een zieke geest moet degene die dit verzonnen heeft hebben zeg! En wat een gigantische en schandalige miskenning van alle mensen die met hart en ziel zorg in optima forma zorg verlenen ( met alle tijdsdruk en beperkingen die ze al opgelegd krijgen).Goede zorg kan niet zonder medemenselijkheid. En medemenselijkheid bestaat niet alleen uit het programmatisch uitvoeren van noodzakelijke handelingen, maar juist ook uit het geven van echte aandacht. En echte aandacht gaat nu eenmaal gepaard met aanrakingen. Daar hebben zowel zorgverlener als zorgontvanger baat bij. In mijn geval: als iemand mijn hand vasthoudt, voel ik mij daardoor getroost. Maar de "eigenaar" van die hand kan ik ook gelijk troosten: vergeet niet dat ook zorgverleners verdriet en gevoelens van machteloosheid hebben, en dus ook behoefte aan troost en begrip. Het gaat namelijk altijd tegelijk twee kanten op.
is het echt de bedoeling dat we allemaal robots worden?
Neen! Elly. Het is toch al even de bedoeling dat robots het werk gaan overnemen in de zorg !?
Digitale communicatie en praktisch zorg door robots.
Maar beide niet in mijn huis!!
Ik ben het met de blogger eens.
Een mens is een sociaal wezen, aanraking hoort daarbij. Wij werken echter met kwetsbare mensen waarbij voorzichtigheid geboden is. Goed kijken en luisteren naar de cliënten, goed weten wat je doet en kijken naar de reactie van je cliënt. De juiste afstand met de juiste nabijheid. Zorg is mensenwerk, is liefdewerk, aanraking en respect horen daarbij.
Marten Lutgendorff
Stichting Pionierzorg
Inderdaad, goede zorg is ECHTE aandacht geven. En zorg geven en ontvangen is een energie-uitwisseling.
Maar… daarvoor moet je je patiënten wel goed kennen! Er zijn nou eenmaal mensen die NIET of zo min mogelijk aangeraakt willen worden. (de oorzaken doen er niet toe in dit verband). Dat moet je dus weten voor je aan een aai over de bol begint...
Als ll. verpleegster, 48 jaar geleden, had ik een collega die een meneer van 100 over zijn bol aaide... Zij mocht haar studie niet afmaken en is ontslagen en dat was terecht, want dat doe je nou net niet.
Maar echte goede aanraking als troost en medeleven is een must en onderdeel van het helingsproces.
GENEGENHEID mooi woord Robert! Het woord geeft precies de behoefte aan van puurheid in menselijk contact mét die fysieke bevestiging door precies juist gedoceerde aanraking vanuit je hart, vanuit medemenselijkheid vanuit empathie! Helend, bemoedigend en dus noodzaak in de zorg voor de medemens!
Reageren betekent in mijn ogen, dat je degene aan de andere kant serieus neemt.....Dat vind ik in deze een hele opgave. Inderdaad slaat je de schrik om het hart bij de gedachte, dat iemand die dergelijke uitspraken doet, ook maar iets te zeggen heeft in Zorgland. Misschien heeft meneer zijn eigen gevoelens en behoeftes te goed weggestopt? Misschien is degene het nodig
Om met schadeen schande wijs te worden, lees: aan den lijve (hm) ondervinden hoe bloedeloos de zorg EN de samenleving dan wordt.....
Wedden dat veel mensen zo meneer al een poot aan de grond krijgt, liever dood willen dan overgeleverd aan........? Ik volg hoe dan ook mijn eigen hart en zing het liedje: pak me dan als je kan....
Beste zorgcollega's,
Als iemand zo'n blog plaatst, moet je je ervan vergewissen of het klopt. Vind ik althans... Ik kon het me bijna niet voorstellen dat de inspectie zo rigide zou zijn. Vervolgens vond ik op www.igz.nl/actueel/nieuws/igz-kent-geen-knuffelverbod.aspx een bericht, waarin stond dat in bepaalde sociale media een beslissing van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg in Groningen uit zijn verband is gerukt. Jammer, want dat gaat zijn eigen leven leiden. Ook het artikel op www.medischcontact.nl/Actueel/Nieuws/Nieuwsbericht/152526/Aanraken-mag-wel-van-inspectie.htm was in dit verband veelzeggend.
Natuurlijk kan het vasthouden van een hand of een arm over iemands schouder leggen van belang zijn in een zorgrelatie. Het ging, als ik het goed heb begrepen, in dit geval vooral om disproportioneel aanraken. Ik heb laatst nog een tijd hand in hand gezeten met een terminale vrouw van over de 90. Is dat fout? natuurlijk niet. Ze waardeerde dit juist! Dus doe wel en zie niet om.
Hartelijke groet,
Jan Peter Versteege
Wat is nou het probleem? Dat we alleen nog op afstand moeten troosten en meeleven. Nou en?. Dan gaan we toch gewoon "stiekem" op gewone en gezonde voet door.
Wie komt er controlleren? Ze zijn de laatste tijd alleen maar bezig om het beroep in de zorg zo onaantrekkelijk mogelijk te maken. Plotselinge veranderingen, beetje de stress opvoeren bij de zorgvrager... Het wordt tijd dat de denktank aan de oude dag gaat beginnen. Het liefst wat kwakkelend, zonder mantelzorg.
Daar zijn allang richtlijnen voor.
Maar waar blijf dan zorg met je hart.
De geschiedenis van de zorg komt vanuit de diaconie, zorg met je hart
er waren mensen die bewogen waren. Zoals Jezus bewogen was met de scharen,we zitten in de 40 (lijdenstijd)dagen voor Pasen de opstanding uit de dood, overwinning van het kwaad. Hij heeft volbracht.
Ik geloof dat en mijn voorbeeld is Jezus die raakte mensen ook aan.
Mijn ervaring als zorggever is dat te veel mensen op de werkvloer in onze beroepsgroep het bedillerige, bedweterige (pardon the pun!!) management ook laten gebeuren in plaats van er tegen op te staan en ze er met de vlerken bij te slepen en ze met de feiten - zoals ze er zijn - confronteren. Ik begrijp dat zulke actie iets beangstigend in zich draagt, maar goed gemotiveerd met feiten blaas je hun achter bureaus bedachte gewrochten zo omver ...
Tja...jammer deze hebben we maar niet gelezen; Zorg zonder aanraking?!?!?!
welke Zorg is dat...
https://nl.wikipedia.org/wiki/Palpatie
Arjaan Westendorp,
ik ben het helemaal met je eens!
Als ll. verpleegster heb ik 'eigen handig' de panty, de gesloten zwarte schoenen, het kapje en het examen doen ik uniform (maar dat namens de groep) afgeschaft, gewoon door de onzin ervan te benoemen.
"Bek opentrekken" is enorm belangrijk en 'opkomen voor de belangen van' is een voorwaarde om in de zorg te mogen werken, wat mij betreft.
Daelijk zegt de inspectie nog dat het onhygienisch is dat moeder hun baby aanraken. Wat is dit voor authoriteit ?
Liefde en genegenheid aan iemand geven die daar behoefte aan heeft,
daar hoef je niet over na te denken of dat wel of niet mag.
Als er meer liefde en begrip voor elkaar in de wereld zou zijn
dan is er geen tweestrijd of oorlog.
Dit is zo zielig bedacht, zo enorm ontkoppeld, dat het bijna grappig is.
Mogen degenen die dit verzonnen hebben een tijdje (terug) op stage in de zorg? En daarna nog een keer proberen deze stelling te nemen?
Ik durf te wedden dat ze dat dan niet meer gaat lukken.
Hoe erg twijfelt de beleidsmaker aan de professionaliteit van zorgend Nederland als deze denkt dat "wij" ontremd gedrag van de cliënt (patiënt, klant of bewoner) niet kunnen hanteren? Natuurlijk zijn er altijd excessen, van beide kanten, maar daar is al regelgeving voor.
Die hoeft niet verscherpt, maar gewoon gebruikt te worden.
Zo ook het "hollandse verstand" bij de regelgever.
Het was een leuke mop, vér voor 1 april.
Ik sluit me helemaal bij het artikel aan. Het is te gek voor woorden. Ik heb in mijn werk met mensen met een verstandelijk handicap regelmatig te maken gehad met seksueel misbruik. Door mijn openheid en het bespreekbaar maken van seksualiteit als manager kwamen bewoners, begeleidsters of stagiaires naar mij toe en konden zaken aan de kaak gesteld worden. Dat heb ik 34 jaar geleden voor het eerst gedaan, nota bene was het toen mijn leidinggevende die zich misdragen had. Daarnaast is het van belang om oog te hebben voor machtsmisbruik, dat kan even zeer voorkomen tussen cliënten onderling. Wanneer de een persoon een stuk kwetsbaarder is dan de ander.
Couveuse kinderen werden vroeger minder aangeraakt dan nu, tot men ontdekte hoe belangrijk die aanraking is en dat het levens redde. Dit jaar heb ik aan iemands sterfbed gezeten, de vrouw waar ik 15 jaar voor gezorgd had, lag in een kunstmatige coma. Ik kon niet veel meer dan haar hand vasthouden en zachtjes strelen en ik merkte dat haar hartslag daarvan rustiger werd. Op haar crematie heb ik veel knuffels gekregen van haar familie omdat ik zo goed voor haar gezorgd had. Dat heeft me veel troost gegeven.
Ik ga me niet anders gedragen vanwege deze absurde regel en zogenaamde nep professionaliteit.
Onze samenleving is veel te complex om alles maar met regeltjes te kunnen ondervangen, dat werkt al lang niet meer. Wees transparant naar elkaar.
Aanraking is zeker belangrijk, maar kunnen we ajb mensen die niet van aanraken houden in hun waarde laten?
Nu maak je die mensen belachelijk. Is dat nou nodig, om zo n lekker smeuïg stukje te schrijven?
Als zorgverlener hoor je respect te hebben voor iedereen in elke variatie. Je hoort ook genoeg gevoel te hebben om aan te voelen wanneer t gewenst en ongewenst is.
Ik twijfel of jouw instinct en empathie wel goed ontwikkeld zijn rondom dit specifieke thema. Je hebt t over mensen over de bol aaien. Dit is een kleinmakend gebaar. Over bolletjes aaien is alleen voor kinderen en huisdieren. Die hebben ook de juiste hoogte ervoor.
Beste Nan, bij commentaar geven behoort goed lezen....
Een aai over de bol geven is wat u zegt dat het is. Echter, dat staat niet in het stuk!!
Zo nodig, indien iemand daar behoefte aan heeft, een aai over het hoofd geven.. dus niet aan iemand die daar gen behoefte aan heeft en niet over de bol.
En ja, alle mensen hebben behoefte aan lijfscontact, ook al is het niet hun eerste, maar hun vijfde taal....
Bij ziekte lijkt er een verschuiving plaats te vinden in de ranglijst van talen en dan komt aanraking veel meer naar boven en kan zelfs zomaar van de 5de naar de eerste plek schuiven.
Zo richten we heel de maatschappij toch in.
-Ouders die zakelijk met hun kind omgaan, alleen gericht op prestatie. Want liefde en aanraking kost ze teveel naast hun drukke banen en hobby's en is het gemakkelijker om met afstand op te voeden en de schuld voor mislukking bij het kind bij de maatschappij te leggen.
-commerciële verzekeraars die de zorg regelen.
-niet betrokken managers die alleen naar centen kijken en geen binding hebben met het product, de zorgbehoevende.
-zorgverleners die er meer voor hun salaris staan dan voor de patient.
Wil je door deze mensen aangeraakt worden. Je moet daar namelijk wel het juiste gevoel bij hebben en het moet wel gepast zijn. De meeste mensen kunnen en kennen dit niet, dus weet je ook niet hoe je het kan geven.
Doe het dan ook inderdaad maar niet. Niet aanraken is dan beter en veiliger voor iedereen dan dat je de plank volledig misslaat met je aanraking. Lekker gemakkelijk en onpersoonlijk want je verantwoord je inkomsten niet met zinvolle betrokkenheid. De egoïstische, materiële wereld waarin we leven.
Hm.., Steef, aanraken is iets van de laatste 50 jaar...
Voor die tijd was er in de meeste gezinnen alleen negatieve aanraking.
We zij juist zo blij geweest dat er eindelijk het belang van aanraking gezien en erkend werd..
Bij een verbod zouden we terig gaan naar voorheen... wat betekent dat alle negatieve aanraking blijft... en de positieve, broodnodige, weer verdwijnt.
Hmmm asjemenou.
Vele van onze ouders weten nog hoe het was om met zijn drieën een bed te moeten delen. I.p.v. individueel achter een scherm gezet te worden (laptop, tablet, T.V.). Moeder kookte toen wel elke dag. Die aai over je bol kun je namelijk ook wat abstracter zien in de vorm van warmte en aandacht voor je naasten.
Hoe leert men dat tegenwoordig nog? Op het kinderdagverblijf of op één van de andere verblijfsadressen?
En als je het niet leert, kun je het ook niet tonen.
Of hoe toont onze overheid het? Door alles te privatiseren, aan de commercie te geven? Is dat met warmte zorgen voor je mensen?
Daarin zie ik alleen egoïsme en materialisme. Er wordt wat vergeten. Maar dat is de toon die ook van jou gevraagd wordt in de maatschappij en daar past geen fysiek contact bij. De reguleerders zijn zelf vermoedelijk mensen die het niet kennen daar zij dit concreet af willen wijzen. Jammer.
Beste Steef, ik was de middelste van drie in bed, tussen mijn twee grote zussen..., dus ik weet het zonder het te moeten hebben van 'horen zeggen' en ik kan u verzekeren dat een toevallige aanraking géén aanraking is!! Anders zou elke OV reiziger in de spits aan zijn trekken komen....en het is absoluut onjuist dat lichamelijk aanraking wel vervangen kan worden door zorg!! Dat ia een van de andere talen en de eerste taal va velen. Maar aanraking is de basis taal, een baby begint met aanraking, een stervend mens eindigt met aanraking en onder alle vier de andere talen blijft ook de behoefte aan aanraking bestaan.
Alle vier de talen dienen gegeven te worden aan wie behoefte heeft aan wat, maar aanraking aan allen erbij.
Aanraking in de zorg is essentieel voor het welbevinden van mensen. Mag ik er wel zijn? Is er iemand voor mij? Ik werk met kinderen met hechtingsproblematiek die graag een knuffel krijgen en graag op schoot zitten. Wij als professionals moeten hen genegenheid en warmte geven omdat hun ouders het niet in staat waren het te geven. Natuurlijk moet je je professionele afstand bewaren maar een aai over de bol etc. moet toch kunnen. We kunnen niet fungeren als robots, anders hadden we wel een andere sector gekozen om in te werken. In de zorg werk je met je hart!
Soms is aanraken ongewenst,een arts dient profesioneel te handelen niet elke patient staat om een knuffel,kus,of aanraking te wachten een handdruk is voldoende.Mits bij onderzoek kan een troostgebaar kunnen maar niet buitenom de behandeling onnodig een patiënt aanraken,kussen of aaien.Een arts dient rekening te houden met patient .En het moment van aanraking is van belang onnodig aanraken is grensoverschrijdend.Een arts kan bijvoorbeeld wanneer een ernstig zieke patient onuithoudbaar pijn heeft bijvoorbeeld tijdens onderzoek mischien ter troosten aanraken ,maar niet na behandeling/onderzoek een patient betasten/aanraken om zo maar te noemen natroosten.Kan niet mag niet heeft niets met robot zijnde te maken .Niet elk patient is gediend van aanrakingen.Een aanraking heeft niets met empathie te maken ,je als patient kan geen empathie eisen van je arts.Iemand die zo nodig empathiegebrek heeft kan beter een vriend/famielid of zo met zich meenemen in consult zodat die hem /haar kan troosten/aanraken.Verwacht géén in welk geval ook een aanraking ,een aai of zo van je arts.Een handdruk is voldoende en gedag,.
Beste Selim, kweenie... het proeft niet goed... als theorie en niet als echt.
Geen enkele, niet gestoorde, arts raakt te veel aan en helaas hebben de meesten moeite met de broodnodige aanraking.
Als patiént mag je zéker wel empathie van een arts verwachten!!!
Zonder empathie is het niet mogelijk het artsenberoep uit te voeren!!!
Maar elke patiënt is anders en er zijn inderdaad ook beschadigde patiënten die elke aanraking als 'fout' ervaren en benoemen, doordat zij alleen foute aanraking gekend hebben.
Indien een arts dat zou opmerken, dan zou die arts juist moeten gaan uitvlooien hoe dat komt en hulp aanbieden van een deskundige.
En ja, ik weet echt war ik het over heb.... ;-)
Ook een handdruk is een vorm van aanraking en kán soms voldoende zijn..... dat ligt aan de arts en aan de hele situatie.
ondersteunende aanrakingen, die noodzakelijk
kunnen zijn op momenten dat iemand de pijn of een confronterende ervaring.
Er is sprake van Functioneel aanraken waarbij het aanraken in een functioneel kader geplaatst.seksueel contact
is niet verenigbaar met een professionele relatie.
De eed van hypocrates :
Ik zweer / beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens.
Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.
Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen.
Ik zal aan de patiënt geen schade doen.
Ik luister en zal hem goed inlichten.
Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.
Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen.
Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden.
Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving.
Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen.
Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk.
Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.
Dat beloof ik of Zo waarlijk helpe mij God almachtig.
En? Selim?
Functioneel aanraken is robotmatig aanraken en niet menselijk!!!
Heb je ooit gehoord van de 5 talen van het uiten van genegenheid?
Mensen zijn verschillend en er zijn erg veel mensen voor wie aangeraakt worden een levensbehoefte is.
Daarbij is het van die 5 talen aanraken dat zowel na geboorte als voor sterven het meest essentieel is!! En onder alle 4 de andere talen blijft altijd ook deze behoefte aanwezig.
En een arts die moeite heeft met aanraken vanwege erotiek, die mag van mij zijn bul niet krijgen... :( sorry!