Gastblog: ADHD? Ik heb gewoon een druk meisje!
Ik heb een dochter, een prachtige dochter van zeven jaar. Mijn dochter heeft de beruchte 'stempel' ADHD en ook is zij volgens haar kinderpsycholoog zeer waarschijnlijk hoogsensitief. Had me dit drie jaar geleden verteld en ik had hard gelachen: "ik heb gewoon een druk meisje, niks mis mee!".
M'n dochter, ik noem haar hier Lotte, is geboren na een goede zwangerschap. Binnen vier uurtjes tijd was ze er al en ze maakte het goed. Wat opviel was haar navelstreng die heel lang was. De verloskundige zei "ik heb nog nooit zo'n lange navelstreng gezien". Bovendien zaten er twee bloedvaten in, in plaats van de normale drie. Hier ging het al anders als anders.
Lotte was een wakkere baby, met wijd open ogen in het rond kijkend, de hele dag door. Slaapritme? Ho maar. Ook 's nachts werd ze, tot de leeftijd van zes jaar, steevast elke nacht wel wakker. In haar eerst jaar had Lotte al bijna alle kinderziektes gehad, van waterpokken tot hand/voet/mond ziekte. Ze groeide toch goed en had energie voor tien, Zelfs als ze ziekjes was.
Op de peuterspeelzaal werd meer en meer duidelijk dat er iets met Lotte was. Ze deed nauwelijks mee en samen spelen ging totaal niet. Ze huilde veel en snel en klaagde over van alles. Naadjes in sokken waren een ramp en o wee als er zand aan haar handen zat. In deze tijd begonnen ook andere dingen op te vallen. Lotte was gevoelig voor stemmingen en was in de kleutertijd veel ziek. In het eerste basisschooljaar heeft ze bijna drie maanden school gemist. Vakanties gingen prima, maar zodra school weer begon...
Vaak had ze na de kringgesprekjes buikpijn of was ze misselijk. Soms was ze ineens koortsig en viel ze in slaap. Via de schoolarts zijn we doorgestuurd en na allerlei testjes en gesprekken kregen we het te horen: ADHD in combinatie met hooggevoeligheid. Sinds afgelopen april zit ze aan medicatie, waar ik nog een jaar mee had gewacht omdat het zo onnatuurlijk voelde. Mijn kind aan zulke medicijnen... Maar nu zegt ze zelf: "mama, je was vanmorgen m'n pilletje vergeten, nu was mijn hoofd zo druk op school". Ook is ze niet meer zoveel ziek en slaapt ze eindelijk de hele nacht door. Haar rapporten staan niet meer vol met onvoldoendes en kinderen willen nu met haar spelen.
Toch weet bijna niemand, buiten familie om, dat Lotte aan medicatie zit. Dat is echt een schande als ik sommige ouders op het schoolplein hoor. Structuur, geen kleurstoffen, suiker verbannen, dat is de oplossing! Maar dat deden we al. Het maakt me verdrietig te weten dat zoveel mensen er zo negatief over denken. Want ze is zo spontaan en kan zo lief zijn. Mijn mooie Lotte, met alles wat bij haar hoort.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Volgens mij ontstaan er onder ouders vooral discussies (met onbegrip, misverstanden etc) doordat de diagnose ADHD de afgelopen jaren wel bijzonder vaak, en naar de mening van menigeen (waaronder ikzelf) te vaak is gesteld. Wellicht te gemakkelijk, te snel, te veel volgens het boekje (DSMIV) dat ondanks alles nog veel te veel ruimte laat voor interpretatieverschillen. Want wanneer is een kind echt te druk? Als de omgeving er last van heeft? Of als het kind er zelf er onder lijdt? En wat is dan lijden in deze, en hoe meet je dat? Kortom: ik begrijp alle terughoudendheid in de zin van "liever geen medicatie voordat al het andere is geprobeerd". Blijven er dan toch nog (voor het kind zelf) duidelijke problemen bestaan, zoals geen kinderen kunnen vinden die met je spelen, dán is medicatie een oplossing waar het kind zelf ook echt aan toe is. Geniet van uw kind, wees blij voor haar dat ze het zelf ook prettig vindt dat het nu beter gaat en laat mensen die er géén begrip voor hebben maar in hun eigen gelijk. Dat scheelt u veel energie. Uw dochter mag blij zijn met een moeder als u.
Beste Moeder van Lotte
U hoeft zich nergens voor de schamen en zeker niet voor de aandoening van uw dochter.
Ikzelf 41 jaar weet helaas pas dat ik zelf ADHD met hoog gevoeligheid hebt, ik ben sinds 3 jaar aan de medicatie en ik voel me sinds ik aan de medicatie zit, een heel ander mens.
Die onrust die u dochter heeft zonder medicatie is niet te beschrijven, ik weet hier helaas ales van.
Ik ben zelf jaren bezig geweest met maatschappelijk wetk, psychologen etc,etc omdat ik me geen raad meer wist.Ik ben gelukkig wel een nuchtere vrouw en heb hierdoor geen andere verslavingen aan overgehouden omdat je zoekende bent naar rust in je hoofd. Door ik merkte als volwassene dat bij mij de regel, rust, reinheid, regelmaat nog steeds van belang waren kan je als volwassenen uiteindelijk een weg vinden om te overleven,k weet dat heel veel volwassenen dit ook ervaringen en nog steeds niet de juiste diagnose hebben gekregen en die hierdoor heel veel elende hebben, verslavingen,in aanraking komen met justitie etc etc.
Dit hoeft gelukkig uw Lotte niet mee te maken omdat ze een moeder heeft die haar wel alle steun en hulp geeft die ze nodig heeft. Ga nooit met andere hierover in discussie ik heb dat wel afgeleerd, mensen hebben hiervoor geen begrip omdat ze helaas niet weten wat ADHD voor een kind maar zeker ook vooral voor het gezin betekend en wat voor invloed dat heeft op de dagelijkse dingen.
Ik ga me nooit verontschuldigen of me verantwoorden voor mijn gedrag, dit ben ik take it or leave it.
Probeer dit ook niet te doen namens of voor Lotte dat is echt niet nodig.
Mocht er in de toekomst problemen onstaan tijdens de ontwikkeling van Lotte die van invloed zijn of door ADHD onstaan kan ik je wel aanraden om hiermee naar een psycholoog te gaan, ik zelf ben namelijk heel goed begeleid bij PsyQ. Ook mijn gezinsleden zijn hier geweest om hun duidelijk te maken waar mijn woede aanvallen, mijn stemmingswisselingen en drukke gedoe vandaan kwam en hoe ze hier mee om moeten gaan.
Ik hoop dat je dochter verder een mooie en onbezorgde jeugd tegemoed gaat samen met de liefhebbende om haar heen probeer je niet al te veel zorgen te maken en geniet ook van haar.
Samen gek en druk de op momenten als t wel kan zal ik zeker aanraden.
Veel plezier samen en ik hoop echt dat jullie met elkaar een weg vinden om hiermee om te gaan zonder onbegrip van andere en ga door met ondersteunen rn houden van je dochter dan wordt je meisje een mooie en zelfstandige vrouw die hiermee ook om kan gaan.
Grtjs
Lieve moeder en dochter,
Ik geloof alles wat u zegt, puur omdat u het zegt.
Ik ben mij er echter ook van bewust dat ontzaglijk veel zeer slimme kinders het op school slecht doen, uit pure verveling, dat ze dingen gaan doen die niet gewaardeerd worden, uit pure verveling, dat er allerlei andere gedachten door hun hoofd gaan spoken, uit pure verveling.
In mijn ogen is er niets zo mooi als een hoogbegaafd en hooggevoelig mens en daarop lijkt uw dochter het meest.
Mijn verzoek aan u is dan ook om, bijvoorbeeld bij Menza, te informeren waar u uw dochter zou kunnen laten testen op hoogbegaafdheid, zodat ze zich optimaal kan gaan ontwikkelen tot de prachtige mens die ze is, wat slimmer, gevoeliger en opener voor haar omgeving dan het gros van de mensheid.
Het zijn juist deze mensen waaraan Nederland behoefte heeft!
En blijf samen genieten!!
Lieve mama van Lotte,
mijn oudste is 24 jaar, zijn broer 22 en hun zusje 13 jaar. Allemaal hebben ze AD(H)D in combinatie.
De opmerkingen die je hoort van andere ouders heb ik ook al die jaren gehoord! Aanpakken, straffen, juist niet, Medicatie, juist niet, therapie, hard werken, slechte ouders....
Als ervaren moeder én ervaren coach en opvoedingsondersteuner kan ik meevoelen met ouders zoals wij. De beste stuurlui staan aan wal weten werkelijk niet waar ze het over hebben!
Beste Menno, zoals je al uit het verhaal van de moeder kunt lezen, is er altijd (!) meer aan de hand dan alleen druk zijn. Iemand met ADHD of een andere ontwikkelingsstoornis heeft altijd last van wat co-morbiditeiten wordt genoemd; problemen die samengaan met de ontwikkelingsstoornis. Vaak eet- en slaapproblemen. Grote angsten, sociale problemen, moeite met het reguleren van gedrag en zo voort.
Een diagnose is niet zo maar gesteld en de vragenlijsten en informatiegesprekken worden met meerdere mensen die met het kind te maken hebben gevoerd; ouders leerkrachten en evt. hulpverleners. Er wordt niet over één nacht ijs gegaan.
Zelf heb ik jaren moeten knokken voor mijn eigen gesteldheid en toen onze jongste medicatie ging gebruiken en ik het effect op haar zag ben ik het zelf ook gaan gebruiken. Er ging een wereld voor me open!
Er zijn eerder te weinig diagnoses, met name bij meisjes en vrouwen dan te veel. Doordat meisjes (cultureel bepaald) overal worden opgevoed om zich aan te passen en goed op hun omgeving te letten en niet te vervelend te zijn, hebben we onze uitbarstingen in ieder geval in de buitenwereld, behoorlijk onder controle. Hierdoor vallen we minder op met afwijkend gedrag en worden problemen die ontstaan, anders geduid; depressies, fobieën, leerproblemen. Dit zijn eigenlijk co-morbiditeiten en vaak wordt de oorzaak dan over het hoofd gezien. Je kunt je voorstellen dat dat weer problemen geeft bij het vinden van de goede oplossing en/of ondersteuning.
Ik denk zelf dat openheid en informatie de enige weg zijn naar meer begrip voor onze kinderen en onszelf. Ik zeg wel eens als ik mensen zo hoor praten; goh, ik gebruik zelf ook Concerta en ik had dat graag jaren eerder gedaan!!
Als moeder: ik geniet enorm van mijn prachtige, hooggevoelige, drukke en/of trage kinderen die het moeilijk hebben met van alles en nog wat. We, mijn man, hij is plus-papa van de jongens, en ik staan altijd voor ze klaar en dat hoeft steeds minder! Ze vinden hun weg en blinken uit! We zijn apetrots op ze! HEt gaat langzamer en moeilijker met meer uitdagingen maar dat maakt de overwinningen zoeter en de trots nog groter! Ik ben er niet in geslaagd naast het moederschap een opleiding af te maken of carrière te hebben. Dat lukt hen wel en dat is waar ik het voor gedaan heb en nog doe!
Beste moeder van Lotte,
Ik kan me heel goed voorstellen dat je na alle andere dingen ook geprobeerd te hebben en goed opgelet te hebben wat er met jouw Lotte gebeurt en hoe ze reageert, dat je uiteindelijk besluit toch aan de medicatie te gaan. Ik ben orthopedagoog, gespecialiseerd in AD(H)D en AD(H)D Coach, en zeg zelf altijd ... niet zomaar direct medicatie gaan gebruiken, kijk of er andere wegen zijn ter ondersteuning. Maar als alles niet genoeg helpt, is medicatie een goede oplossing. Heb je trouwens al gedacht aan neurofeedbacktraining of neurologica? Daar zou je mogelijk ook baat bij kunnen hebben. Dat brengt het functioneren van de hersenen in balans en geeft veel rust in het hoofd.
Beste moeder van Lotte,
Wat een dapper verhaal. Liefde voor je kind en het beste willen. Het is vaak een zoektocht. Ze is nu nog jong en er gaat nog veel gebeuren. Ouders zijn hierin vanwege hun onvoorwaardelijkheid de belangrijkste schakel.
Zelf heb ik 3 gediagnosticeerde inmiddels volwassen kids en werd er door de jaren ook veel duidelijk omtrent het gedrag van hun vader (inmiddels ex-man). Blijf positief want er is ook zoveel bijzonders te beleven. Bekijk het per periode en overleg samen (met je kind) hoe het gaat met eventueel de betrokkenen die er open voor staan. Dat is mijn advies
Mooie, prachtige Lotte..
Bijna tranen in mijn ogen van het stukje. Herkenbaar ook. Als pedagoog, ervaringsdeskundige kan ik dit zeggen: mensen snappen niets van ADHD. Zelden of eigenlijk nooit kom ik iemand tegen die inzicht heeft in de echte betekenis van ADHD. Dat al die drukte en impulsen alleen maar een uitingsvorm zijn van iets heel anders. Maar ook waarom het nu echt zo lastig is voor kinderen, wat het betekent om een 'vol hoofd'te hebben. Vaak echter ontmoet ik mensen met de bekende vooroordelen. Mijn dochters varen wel bij wat medicatie, functioneren daardoor. En in de vakanties lekker niets...
Beste moeders, vaders, kinderen en belangstellenden.
Graag wil ik jullie een alternatief aanreiken. Tenslotte wil iedereen,
desnoods op termijn, toch liever zonder medicatie z´n leven beleven.
Natuurlijk genezen
http://www.regenesis-practitioners-therapeuten.nl/
Hier kunt u ook veel reacties lezen van anderen.
H. groet Sake
Jeetje wat een reacties, en voor lieve positieve reacties!
Geen ge -ja maar.. Dit had ik even nodig ! Bedankt allemaal!