Akkoord over GGZ biedt zzp’er kansen
Het aantal bedden in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) gaat flink achteruit. Dat is demissionair minister Edith Schippers van VWS overeengekomen met de partijen in de GGZ: patiëntenorganisaties, beroepsverenigingen, zorgaanbieders en verzekeraars. In 2020 moet een derde van het aantal bedden in instellingen zijn verdwenen.
Aan het akkoord over de beddenreductie is elf maanden gewerkt door vertegenwoordigers van de verschillende partijen. Het akkoord wordt niet alleen ingegeven door noodzakelijke bezuinigingen, maar ook door een andere visie op de geestelijke gezondheidszorg. “De patiënten moeten het bed uit”, is de opvatting. “Ze moeten de stad in, zoveel mogelijk een zelfstandig leven gaan leiden, aan het gehospitaliseerd zijn moet een einde komen.”
Dit akkoord behelst een aantal stappen. Je kunt niet van het ene moment op het andere patiënten die niet gewend zijn voor zichzelf te zorgen, buiten de deur zetten. Dat gaat in fases gebeuren. Eén ding is zeker; hiermee wordt de vraag naar thuiszorg een stuk groter. Want patiënten zijn niet voor niets patiënten. Ze blijven zorg nodig hebben, alleen moet dat anders en – ja – ook goedkoper. Zo mag de groei van de uitgaven inde GGZ in 2013 en 2014 nog maar 2,5% zijn. De afgelopen jaren was die groei 5%.
Groepsdynamiek
Wat gaat er zoal gebeuren? Patiënten die in aanmerking komen om te leren zelfstandig te wonen, hebben zware begeleiding nodig om de ‘leer-fase’ door te komen. De eenvoudigste karweitjes in huis moeten hen worden geleerd. Maar ook het ‘samen wonen’ met anderen moet worden geleerd. In de instelling woonden ze al wel groepsgewijs, maar de bescherming van de instelling valt weg. Daardoor is de groepsdynamiek een heel andere dan die binnen de instelling.
Zijn de patiënten eenmaal in staat om onder begeleiding zelfstandig te wonen, dan komen ze in kleine groepjes in wooneenheden terecht. Daar hebben ze zorg en begeleiding nodig bij het dagelijkse leven, een verpleegkundige komt één- à tweemaal in de week langs om een oogje op medicatie en gedrag te houden en waar nodig in te grijpen. Deze zorg en begeleiding kan uiteraard heel goed door zzp’ers worden gedaan; het regelen vanuit de instelling kost al heel gauw méér.
Dagbesteding
De dagbesteding die de patiënten nu hebben, zal niet zo veel veranderen, alleen zijn zij dan externe hulpvragers. Dus wie naar creatieve therapie ging blijft die krijgen, het tuinieren, dieren verzorgen, timmeren en dergelijke blijft allemaal bestaan. Het is niet de bedoeling dat de extern geplaatste patiënten aan hun lot worden overgelaten. Zij krijgen ook de normale specialistische zorg die ze nodig hebben, alleen nu allemaal als externe hulpvrager.
Het akkoord behelst ook dat de patiënten meer bij hun eigen behandeling worden betrokken en daar ook enigszins verantwoordelijk voor zijn. In die zin, dat ze niet alles maar aan anderen, de leiding of begeleiding, overlaten. Zelfredzaamheid wordt erg belangrijk in de nieuwe opzet.
Voor zzp’ers in de thuiszorg kan hier een uitdaging liggen omdat ze nu nog ruimschoots de tijd hebben zich bij te scholen in de psychiatrie en het begeleid wonen. De veranderingen voltrekken zich niet een-twee-drie. Wie zijn werktijd wil uitbreiden of een nieuw aspect aan zijn ervaring wil toevoegen, heeft vanaf nu de tijd zich daarop te richten!
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Ik snap het wel, maar het geeft mij ook zorg. In 1994 moest er onder Els Borst ook veel bezuinigd worden in de psychiatrie. Bedden werden stoelen en stoelen werden ambulant. Verder werd het onmogelijk om iemand tegen zijn/haar wil in te behandelen. In dat jaar zag ik mijn patienten die ik kende als zorgvrager en waarvan ik de achtergronden wist in de stad terug. Eten bij MacDonald uit de prullebakken en psygotisch murmelend in de goot. In 1 woord verschrikkelijk. Er is een grote groep van mensen die denken dat ze het alleen kunnen, maar waarbij dat nooit zal lukken. Het loopt vaak al fout als 2 keer de medicatie wordt vergeten. Deze groep heeft een beschermende omgeving nodig.
Dan zal het wel heel fijn zijn als de zap-er ook zorg in kon kopen bij het zorgkantoor op de functie begeleiding!! helaas is dit voor dit jaar en ook het volgend jaar niet mogelijk! Het agis zorgkantoor geeft aan dat het veel rompslomp is voor 1 jaar...dan gaat de functie tenslotte toch over naar de wmo.
Helaas zegt de gemeente....het komt nog niet in 2013 dus ook wij hoeven niets!!
hoezo kansen voor de zap-er en vrije keuze in zorg voor de zorgvrager??
Ik zou graag op de hoogte gehouden willen over hoe de ontwikkelingen voor zzp-ers zich gaan ontwikkelen.
Met name: hoe kunnen wij in contact komen met de zorgvragers?
Natasja
Dat de patiënten het bed uit moeten, vind ik een hele goede ontwikkeling. De ggz biedt veelal zorg in de vorm van pappen en nathouden. Ik ken het, heb er gewerkt. Daar word je niet beter van. Goed plan om de mensen meer in de maatschappij te laten functioneren, maar dan wel met een intensieve begeleiding. Het zou een unieke kans zijn voor zzp-ers én voor hulpvragers om zich meer te ontwikkelen!
Dat is nu juist waarom ik mij zorgen maak, juist in deze tijd is het er alleen maar om te doen, om minder kosten te hebben. Mensen uit de instellingen en in de wijk vergt een consequente, eenduidig en regelmatige aanpak. Met slechts een paar dezelfde hulpverleners zodat signalen goed worden opgemerkt/opgepikt.Juist dit is iets wat goed kan met ZZP ers. Waar het nu naar uitziet is dat het stuk begeleiding die hiervoor nodig is juist niet meer mogelijk is. Zeker niet vanuit een pgb want daarvoor moet men meer dan 9,9 uur/week geindiceerd krijgen en dat is heel veel. Verder worden de eerste 3 ZZP pakketten ook afgeschaft, deze gaven recht op opname in een instelling maar dat hoefde niet. Het is maar de vraag of de budgetten die overblijven dan genoeg zijn, ik hoop het. De begeleiding die nodig is voor deze groep van mensen die nu "thuiskomen" zou uit de reguliere zorg moeten kunnen komen, alleen daar is ook heel veel bezuinigd. Afgezien daarvan is deze zorg veel duurder dan de zorg van ZZP ers. Ik hoop heel erg dat alles niet te snel zal moeten.
Daar zitten we nou echt op te wachten: nog meer gestoorden in woonwijken. Ik word al 25 jaar geterroriseerd door zo iemand.
Totdat je zelf moet worden opgenomen.
In bijna elke sociale woning in Amsterdam wordt wel een etage bewoond door zo'n gek.
De Woningbouwvereniging zegt niets te kunnen doen. Ze worden niet binnengelaten. Vangnet en Advies idem dito: ze komen er niet in. De Politie ook niet.
Van de week is ze door het lint gegaan. Heeft geprobeerd een deur in te trappen en hysterisch krijsen is ons dagelijks cadeau.
En stampen op de vloer (ik woon onder ze, het is een stel, beide gestoord) En tikken tegen muren, dan weer hier dan weer daar, de hele dag door. Dat is bedoeld voor andere buren. Niemand mag een geluidje maken, maar zij maken herrie voor 10.
Ook wekelijkse scheld- en krijspartijen naar elkaar en maar stampen.
Het is onleefbaar.
En dan moeten er nog meer los gelaten worden.
god beware me en de andere slachtoffers.
"Dus wie naar creatieve therapie ging blijft die krijgen"
Staat er in bovenstaand artikel. Buiten dat creatieve therapie geen dagbesteding is maar een vorm van therapie is het ook nog zo dat als je daarvoor terecht moet bij een ZZP'er je dit maar zeer mondjesmaat vergoed krijgt! Daar waar het binnen de reguliere GGZ gewoon een vergoedde vorm van therapie is, valt het bij een vrijgevestigde creatief therapeut ineens volgens de zorgverzekeraars onder "alternatieve geneeswijzen" en moet je allereerst al aanvullend verzekerd zijn, waarbij de vergoedingen variëren van NIETS tot maximaal 800 euro per kalenderjaar en er soms ook nog een restrictie gesteld wordt aan het tarief per sessie. Per saldo komt het erop neer dat mensen vaak veel zelf moeten bijbetalen of moeten stoppen met de creatieve therapie! Ik loop hier als o.a. vrijgevestigd creatief therapeute constant tegenaan! Ik wil mensen wel helpen, maar kan het ook niet gratis doen, ik moet hier een inkomen uit vergaren als enige kostwinner in mijn gezin! Door dit financieringsprobleem betekent het dat ik mindervermogende aspirantcliënten dus soms moet teleurstellen, iets wat volkomen indruist tegen mijn ethisch gevoel en mijn gevoel dat iedereen die hulp nodig heeft die ook moet kunnen krijgen.