Armoede houdt kinderen in de greep
Armoede is "erfelijk" , dat stelt het SCP in een nieuwe studie. Op zich jammer want de gegevens die in het rapport naar voren komen , zijn op zich niet nieuw. Dat armoede vaak overgaat van generatie op generatie was al heel lang bekend.
Er zijn in de grotere steden hele wijken waar armoede en werkloosheid de normale situatie is en in Londen, Berlijn en Parijs leidt dat geregeld tot uitbarstingen. Even zo goed maakt de uitgave duidelijk hoe hele groepen jongeren een totaal kansloos leven tegemoet gaan. De grote vraag die daarna moet komen , is wat daaraan gedaan gaat worden. Of...dat de samenleving accepteert dat jongeren generatie op generatie opgroeien voor spek en bonen.
Inzet en de wil om zich uit het moeras van deze erfelijke armoede naar boven te worstelen,is in veel gevallen genetisch al niet meer aanwezig en anders is het in de beginjaren wel gedoofd. Dat neemt niet weg dat een enkeling zich daaraan kan ontworstelen door volledig eigen eigenschappen en geluk. Dat ouders hun verantwoordelijkheid moeten nemen is in de genoemde situatie een overbodige opmerking, want ook deze ouders hebben iedere puf verloren om de teugels zelf in handen te nemen. Uitgebreidere informatie is te vinden op Armoede en uitsluiting . Het nieuwe rapport is te bestellen op Rapport SCP
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Ik ben het ermee eens. Ik ben opgegroeid met gescheiden ouders. Mijn moeder kende ik niet en mijn vader was/is alcoholist en mishandelde eerst mijn broer, hij is op zijn 15e gaan zwerven en ik heb het uitgehouden tot mijn 18e. Een week daarna ben ik in de onderhuur gaan wonen. Ik heb keihard gewerkt om mijn schoolgeld en boeken te betalen. Tevens voor mijn zusje.
Nu merk ik, dat er echt uitsluiting was, de 'rijke' kinderen hadden feestjes, daar werd ik niet voor uitgenodigd. Zij ondergingen educatie op havo en vwo niveau. Ik ook, maar door de stress, kon ik het niet volhouden. Ik ben uiteindelijk naar spw4 gegaan. Deze opleiding heb ik afgemaakt, doordat mijn zusje uiteindelijk in een pleeggezin terecht kwam. Ik heb daar ook gewoond, gelukkig!
Ik zou graag een vervolgstudie oppakken, maar dit kan niet meer.. Omdat ik dat niet kan betalen! Ik heb met mijn vriend een huis gekocht, hij heeft het ook niet breed gehad.. Wij proberen nu zo goed en kwaad als het kan, een zo normaal mogelijk leven te leiden.
Ik ben er nu mee bezig, om alles dat er is gebeurd in mijn leven, te verwerken. Vandaar ook mijn reactie.
Ik hoop dat er nog meer mensen zijn, zoals mijn pleegouders en dat de mensen met rijkere afkomst niet zo zeuren over niks.. Het kan echt veel erger, dan bijvoorbeeld een auto kopen, waarvan de km stand iets te hoog is.. Klaag niet zo en help aub je medemens!
Ik ga nu aan het werk, ik hoop echt vanuit mijn hart, dat er iets gedaan wordt aan de armoede..
ook ik kind uiteen arm gezin, vader alcholist, sinds mijn kleutertijd niet meer in beeld. Analfabete moeder alleen met 8 kinderen.Op school werd ik door de hoofdmeester automatisch ingedeels op de huishoudschool, zelf wilde ik dit niet. Ik heb zelf een citotoets op een andere bassisschool geregeld, en kreeg HAVO/VWO advies. Na lang drammen kreeg ik het voor elkaar dat ik naar de MAVO mocht. Volgens mijn broers en zussen had ik alleen maar verbeelding, vooral omdat op de MAVO ABN gesproken moest worden en thuis het dialect werd gehanteerd. Ik vergiste me weleens en kreeg toen al gauw door het gezin en buurtbewoners het stempeltje verwaand ding. Ik heb op eigen kracht mijn studie betaald door te liegen over mijn leeftijd, drie baantjes tegelijk en keihard werken. Mijn broers en zussen waren eigelijk allemaal negatief en mij moeder zei, kind zoek een man. Ik heb een leuke cariëre gehad, en heb nu nog steeds een goede baan.
Mijn man is wel opgevoed met een gouden lepel in zijn mond en we hebben een goeie balans gevonden als het om geld gaat.Ik heb het nu hartstikke goed, en moet wel lachen als ik in mijn oude buurt met mensen van vroeger praat dat ze later zeggen, goh, ze is eigenlijk hartstikke aardig. Onze kinderen zullen gelukkig nooit de armoe kennen waarmee ik ben opgegroeid, en we zullen ze nooit de wens om meer uit het leven te halen ontzeggen.
In mijn oude omgeving weinig veranderd. Vooral niet boven het maaiveld uitsteken lijkt daar wel het motto.
Zo jammer en demotiverend.
Het begint al bij de woningbouw. Grote wijken met dezelfde goedkope flats is niet goed. Wijken moeten een mix hebben zodat mensen met elkaar opgroeien. Met veel groen en veel speeltuintjes.