Autistische Kinderen niet naar School
Sinds 2009 mag begeleiding op school niet meer uit het persoonsgebonden budget worden betaald. Dit leidt er toe dat meer dan 1.000 autistische kinderen niet meer naar school gaan.
Het gaat om kinderen die een zware vorm van klassiek autisme hebben en die zeer intensieve begeleiding nodig hebben. Het televisieprogramma de Ombudsman besteedde deze week aandacht aan de gevolgen van de bezuinigingen van 2009 (de pakketmaatregel). Om de bezuinigingen op te vangen is er 10 miljoen euro beschikbaar gesteld. De Ombudsman toont aan dat dit geld nog steeds niet beschikbaar is voor de scholen. Waardoor meer dan 1.000 kinderen noodgedwongen thuis zitten.
Thuiszorgnieuws heeft gesproken met de directeur van de Signis Scholengemeenschap, die ook in de uitzending (zie onder) aan het woord kwam. Samen met haar hebben we een rekensom gemaakt en komen tot de conclusie dat, zelfs wanneer de 10 miljoen wél beschikbaar zou zijn, dit bedrag volstrekt onvoldoende is.
Deze kinderen hebben namelijk zeer intensieve begeleiding nodig. Dit betekent dat een begeleider met 1,2 of misschien 3 kinderen tegelijk kan werken. De kosten voor het onderwijs van 15 kinderen in Amsterdam bedragen per jaar 1 miljoen euro. In heel Nederland gaat hem om 1.000 kinderen. Om hen allemaal goed onderwijs te kunnen geven is er 66 miljoen euro per jaar nodig.
Bovendien is de 10 miljoen euro die dit jaar beschikbaar wordt gesteld een tijdelijke maatregel. In 2012 loopt deze maatregel af.
Na 2012 zullen deze kinderen helemaal in de kou blijven staan.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Graag wil ik reageren op dit bericht. Ik heb het programma van de Ombudsman ook gezien en schrok van het genoemde aantal kinderen met autisme dat noodgedwongen thuis zit.
Mede voor deze kinderen hebben wij een orthopedagogische praktijk opgericht. Wij hebben een passend individueel aanbod voor kinderen die in de reguliere zorg tussen wal en schip raken. Wij bieden begeleiding, onderwijs en opvang aan kinderen met een stoornis en zijn gespecialiceerd in het begeleiden van kinderen met autisme. De kinderen worden begeleid door een orthopedagoog en een gedragsspecialist, tevens leerkracht. Er wordt gewerkt in een kleine setting, maximaal 3 kinderen per dag(deel) met 2 vaste begeleiders.
Deze berichtgeving over de beperkte opvang en niet op tijd uitkeren van het geld aan de ouders van de autistische kinderen had ik vorige week al op tv gevolgd. Een goed initiatief van de ombudsman om achter het beloofde geld wel vaart te zetten. Politiek Den Haag laat zich hier ook van een positieve kant zien. Echter ik bevroedde net als 1 van de ouders, die de hoop uitsprak dat de maatregel langer dan 1 jaar zou duren, dat de lengte wel eens in het geding zou kunnen komen. Helaas is deze vrees nu bevestigd. Ik kan alleen vanuit mijn eigen praktijk en ervaring als hulpverlener en leerkracht mensen die echt omhoog zitten met hun autistisch kind hulp bieden. Zie hiervoor de mogelijkheden op mijn website.
Naast weekendopvang bied ik dus ook wel onderwijs, als de leermiddelen hiervoor al geregeld zijn. Ervaring heb ik met beide. Hopelijk is het PGB budget hierin toereikend voor ouders. Het is in ieder geval een tussenoplossing, zolang er niet meer geld structureel wordt vrijgemaakt. Een noodzaak die ik echter wel zeer ondersteun.
vriendelijke groet
Irma Koerhuis
Een zorgwekkende ontwikkeling. Ik ben blij dat de ombudsman hieraan aandacht heeft besteed. Vanuit mijn professie maar ook als moeder van een kind met een autistisch stoornis, ervaar ik dagelijks dat er te weinig erkenning is rondom autisten en wat ze nodig hebben om zich te kunnen ontwikkelen en mee te kunnen draaien in ons maatschappij.
Terwijl het nemen van de (noodzakelijke) maatregelen veel tijd in beslag nemen, gaat ondertussen het leven van het autistisch kind en de mensen uit zijn/haar directe omgeving 'gewoon' door. Terwijl overheid en ambtenaren hun hoofden buigen over bezuinigingen zouden ze eens stil moeten staan bij de grotere financiële schade binnen nu en de nabije toekomst. Toename van psychische en emotionele schade, mantelzorgers overbelast waardoor zij weer in de problemen raken, gedragsproblemen en (leer)ontwikkelingsachterstand bij het kind waardoor deze in een vicieuze/oneindige cirkel belanden van afhankelijkheid en negatieve zelfbeeld.
Behalve school, zijn er ook problemen over de wijze waarop de professionele hulpverleners trajecten uitzet. Lange wachttijden, éénzijdig beleid waarbij de deskundigheid van ouders/verzorgers niet altijd wordt meegenomen in het zorgplan, veel roulatie binnen personeel (wat absoluut funest is voor een autist!), aanbodgestuurd werken in plaats van behoefte/vraaggestuurd vanuit het belang van de cliënt.
Behalve de ombudsman, zou dit onderwerp meer toegelicht kunnen worden binnen de media, zodat er daadwerkelijk een kanteling en/of omslag kan plaatsvinden in het beleid.
Inderdaad zorgwekkend. Thuiszittende kinderen leiden vrijwel altijd tot problemen (naast het probleem van het niet naar school gaan op zich).
De vraag die bij mij opkomt is: hoe kan je deze kinderen zonder de gigantische investering die in het artikel genoemd wordt toch een omgeving bieden waarin ze zich kunnen ontwikkelen en kunnen leren op eigen benen te staan? Ik denk dat het klassieke schoolsysteem hiervoor niet geschikt is.
Wat er nu zou moeten gebeuren is kijken naar hoeveel van deze kinderen er op termijn aangewezen zijn op residentiële zorg doordat zij nu niet naar school kunnen, en wat daar de kosten van zouden zijn. Als die hoger zijn dan de investering om de kinderen wel naar school te kunnen laten gaan (wat me niet ondenkbaar lijkt) lijkt het me een no-brainer om dan toch dat geld te investeren.
Maar dat is alleen het financiële plaatje. Het belangrijkste is natuurlijk dat deze kinderen ergens terecht kunnen, dat ze zich ontwikkelen, dat ze de kans krijgen om een fatsoenlijk bestaan op te bouwen.
ik ben het volledig eens met bovenstaande reacties.
wij hebben zelf een kind van bijna 6 jaar met pdd-nos, dus geen klassiek autisme, en zelfs hij heeft vorig schooljaar 2 maanden parttime onderwijs genoten en vervolgens 7 maanden volledig thuis gezeten.
voor een kind is dit niet goed.
als ouder wordt je overbelast en krijg je er, naast het zware zorgpakket wat al aanwezig is, een taak als onderwijzer bij. een baan moet je opgeven.
in de toekomst staan ons nog veel meer bezuinigingen te wachten, dus genieten we nu nog maar van de begeleidingsmogelijkheden die er zijn en denken niet te veel aan de toekomst die altijd onzeker zal blijven.
Ons centrum voor Animal Assisted Training is vertrouwd met het verschijnsel: "ons kind zit thuis".Wij bieden begeleiding en schoolvervanging (time-out) Het kind wordt individueel begeleid op een heerlijke lokatie en onze dieren, 3 pony's en 6 honden helpen het kind zich zo goed mogelijk te voelen en te ontdekken datn hij of zij super bijzonder is en heel veel kan!
Binnenkort staat er een "pandje op 't landje, speciaal gebouwd voor kinderen met ASS problematiek. Het is namelijk vreselijk dat deze kinderen tussen wal en schip raken wanneer het geld niet vrijgemaakt wordt. Verder sluit we aan bij bovenstaande reacties.
Geen onderwijs volgen en thuiszitten zorgt alleen maar voor meer problemen op het gebied van sociaal emotioneel functioneren, zelfvertrouwen, zelfbeeld en onderwijs achterstand.
Mijn vraag aan degenen die begeleiding en schoolvervanging geven is:
'wie betaalt dit? ' Ik zal het erg waarderen als je mijn vraag beantwoord.
hallo allemaal tis te gek voor woorden ik heb een zoon van 17 jaar en voor de kerst zij zijn mentoor er is geen plaats meer voor u zoon mensen ze halen zoveel geld op voor het buiten land wanneer zijn onze kinderen aan de beurt dit geld kom wel tegoede aan onze kinderen mijn zoon volg nu een l.o.i. cursis dit kost me elke maand 67 euro per maand ik heb het er voor over hoor maar de manier waar op elk kind hoef geen kosten aan school te betalen gr lia denk ook aan onze kinderen ja
Deze doelgroep zit al jaren in het verdomhoekje.
Onze 16 jarige zoon zit sinds dit schooljaar op het speciaal onderwijs.
Het heeft twee jaar geduurd voor de reguliere school door ons inzag dat het niet ging op school.(uitval door hoofdpijn en buikpijnklachten)
Hierna nog een lange weg door de hulpverlening en zoeken wat voor hem het beste was.
Daarna nog 8 maanden wachten op het Pgb.
Hij heeft pddnos en add.
Ik merkte dat men een diagnose wil tegenhouden zgn om het kind geen etiket op te plakken.
Maar het gaat om iets anders, zonder diagnose geen pgb, dus geen geld, dit bespaart geweldig.
Nu ben ik al jaren overbelast,mijn werk gaat zeer moeizaam.
Dit was allemaal niet nodig geweest.
Als er eerder naar mij was geluisterd en wij de mogelijkheden van het pgb toen hadden gehad, was het leven voor onze zoon ook makkelijker geweest.
Ik was nogal geschokt door het lezen van bovenstaand artikel.
We hebben in dit land toch een leerPLICHT? Onvoorstelbaar dat dit gebeurt.
Zeker voor kinderen met autisme is het erg belangrijk om een gestrukteerd dagprogramma te hebben.
Voor de ouders lijkt me dit niet te verteren. Het is sowieso al zwaar om een kind met (vorm van) autisme te hebben. Als dat kind dan ook nog de hele dag thuis is, wordt de ouder veel teveel belast.
Ik wens de ouders veel sterkte en hoop van harte dat ze strijdlustig blijven. Dit kan toch niet in dit (nog steeds) zo welvarend land?
M.vr.groet, Annet
Verschrikkelijk al deze ontwikkelingen, omdat een alternatief niet geboden wordt. Het lijkt alsof de overheid het vrijwilligerswerk wil stimuleren. Of dit nu een goede ontwikkeling is? Ik denk het deels wel. Samen ons verantwoordelijk voelen voor onze zorgvragers is nodig. Zelf verzorg ik mijn zoon van 17 jaar; autisme met een verstandelijke handicap. Ik heb veel aan zorg ontvangen en ontvang dat nog. Familie en vrienden zijn noodgedwongen vervangen door duur betaalde zorgverleners waarvan de duurste 43 euro per uur kost. Er is geen sprake van naastenliefde in mijn geval (buiten mijn eigen gezin om) En ik weet dat veel gezinnen hiermee kampen. Iedereen om mij heen lijkt te werken aan zijn of haar eigen rustig leventje. Dat veroorzaakt veel emotioneel leed. Mijn zoon heeft wel het geluk een ZMLK-school te bezoeken en hij ontvangt ook voldoende PGB-geld. Maar het zou geweldig zijn als ik als ervaringsdeskundige de kans kreeg mij in te zetten voor minder bedeelden die hier genoemd worden. Waarom moet er altijd aan verdiend worden? Vertrouw de ouders van autisten in hun ervaring en leer ze inzetten op de scholen. Zij hebben geleerd eindeloos uit liefde zich in te zetten.
Veel scholen weten niet, maar zij kunnen de volledige rugzak opeisen zodat het geld rechtstreeks naar de school gaat. Dat komt neer op een bedrag van zo'n 12.000 euro per jaar. De school moet dan wel zelf de zorg in gaan kopen. In het klasje van Jelle zitten vijf kinderen, dus spreek je over een bedrag van 60.000 euro per jaar. Ook kunnen ouders het pgb beperkt inzetten op school om kinderen te helpen met het leggen van sociale contacten en het plannen van werk e.d. Als je al het geld op een hoop gooit, kan het klasje van Jelle wellicht weer van start gaan. Meer info. kunnen jullie vinden op www.inclusiefonderwijs.nl
Wij hebben het zelfede mee gemaakt al een paar jaar geleden zijn onze eigen school begonnen voor dit soort kinderen. We vangen nu inmiddels 6 kinderen op. Krijg alleen maar bewondering van iedereen omdat ik dit aangedurft heb om mijn baan hiervoor op te zeggen. Dus mochten nog mensen vragen hebben dat kunnen ze deze rustig mailen naar stichting [email protected] Verder wens ik iedereen die in deze situatie terrecht is gekomen of komen gaat sterkte met het gevecht tegen de windmolens.
Marcel