Contact met indicatiestellers vaak moeizaam
Al eerder plaatsten we hier het verhaal van Lian Roovers en haar ervaringen met indicatiestellers. Zij is de enige niet die moeite ermee heeft of heeft gehad. Tegelijkertijd blijkt uit een poll dat slechts een minderheid van de onafhankelijke indicatie af wil.
Dat zeggen ook de meeste geinterviewden. Zij wijzen wel op de mankementen in het systeem. Bijna driekwart stemde voor het behoud maar een op de drie daarvan, vond dat de vorm van de onafhankelijke indicatie moest veranderen. Maar een kwart van alle stemmen meende dat de onafhankelijke indicatie wel gemist kon worden.
Niet afschaffen dus maar er zijn wel twijfels of kanttekeningen. Een van de ondervraagde mantelzorgers zorgt al jarenlang voor haar man. Niet alleen de huishoudelijke hulp maar ook tal van andere zorgtaken voert zij uit. In een goed gesprek met de CIZ-medewerkster werd haar duidelijk welke functies en taken zij in moest vullen in de aanvraag voor herindicatie en…hoe zij die moest omschrijven. Dankzij die aanwijzingen, kon zij de indicatie krijgen die zij nodig had en kreeg haar man een PGB waarmee hij nu zijn vrouw betaalt.
Niet altijd gaat het goed. Zo kreeg een van onze lezers een veel lagere indicatie omdat zij een paar voorbeelden had gegeven van werkzaamheden die ze vervulde. Dat was nodig omdat ze voor een van de functies een verlenging moest aanvragen. Zij vroeg de CIZ-medewerker of hij alle functies wilde laten meevegen, iets wat wel vaker gebeurt maar…de medewerker deed dat alleen met de voorbeelden. Een deel van het uitgevoerde werk bleef daardoor buiten beeld. Het gevolg was dat de indicatie lager uitviel dan ze in het verleden geweest was. Eigenlijk was dat raar want nog maar een half jaar eerder waren alle taken de revue gepasseerd. Het kostte de aanvraagster nog eens vier maanden om de zaak weer goed te krijgen. Aan de andere kant maakte ook deze aanvraagster mee hoe een meedenkende CIZ-medewerkster behulpzaam was bij een vlekkenloze herindicatie.
Een derde aanvrager bereidde de aanvraag uitgebreid voor in verband met een broer die aan de ziekte van Huntington lijdt. Hij deed de voorbereiding in samenwerking met ZZP-ers uit de branche. Bovendien bestudeerde hij de brochure van het CIZ uitgebreid. Toen zij eenmaal haar aanvraag had ingediend, hoorde hij wekenlang niets zodat zij maar eens telefonisch contact opnam. Hij moest dat twee keer doen en pas daarna volgde een afsprak. Tijdens het gesprek leek alles goed te geaan maar op het einde werd haar de vraag gesteld of alles handelbaar was. “ Nu wel”, was zijn antwoord. Juist uit die opmerking werd opgemaakt dat het alllemaal wel meeviel en kreeg hij een veel te lichte indicatie toegewezen. Bij Huntington is de “ handelbaarheid” een buitengewoon labiel gegeven, er kan binnen de kortste keren een onhandelbare situatie optreden.
Opmerkelijk is soms de rol van de zorgaanbieder. Het blijkt dat deze de ene keer probeert de inhoud van de indicatie te beeprken omdat er geen medewerkers zijn om de benodigde werkzaamheden uit te voeren. Ook is al eens gerpobeerd om de indicatie juist op te kloppen omdat er anders mensen ontslagen zouden moeten worden.
Dat laatste maakt duidelijk waarom indicatie en zorgverlening van elkaar gescheiden behoren te zijn. De zorgverlener mag zijn eigenbelang niet laten meewegen. Daar komt bij dat zorgaanbieders op het gebied van indicaties vaak geen deskundigheid meer in huis hebben. Sinds de invoering van de onafhankelijke indicatie zijn deskundigen veelal ontslagen.
Het is dus goed dat er een onafhankelijke indicatie is maar de overheid moet de indicerende organisatie niet steeds op de huid zitten met nieuwe regels of reorganisaties. Opmerkelijk is dat de bureaucratie in de verhalen haast niet aan de orde komt, al gebeurt dat wel tussen neus en lippen. Die bureaucratie blijkt onder meer uit het verkeerd opvatten van opmerkingen of de nadelige uitleg ervan. Het is niet zo zeer kwade wil als gebrek aan overdenken van situaties. Net als in de ervaringen van Lian Roovers lijkt het soms of de indicatiesteller alles uit eigen zak moet betalen. Mogelijk uit een te beperkt aanvoelen van de eigen verantwoordelijkheid, richt de medewerker van het CIZ zich op voorschriften, regels en bepalingen. Dat biedt hem of haar zekerheid maar leidt vaak tot teleurstelling bij de aanvragers.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Het zijn niet alleen de indicatiestellers van het CIZ die vaak je niet (willen) begrijpen. Maar ook de indicatiestellers van de gemeente. In onze gemeente word de indicatie door eigen personeel gedaan. Een medische keuring wordt door de GGD arts gedaan. Het is eigenlijk een verschrikkelijk iets die hele indicatie. Elke keer moet je weer met je billen bloot en je hele hebben en houden op tafel leggen.
Als je mantelzorger op een gegeven moment jou de zorg niet meer kan geven die je nodig hebt (hier gaat het dan over huishouden) moet de mantelzorger naar de GGD arts. Die zegt meteen, dat de gemeente bepaalde regels hanteerd en hij zich daaraan moet houden.
De persoon in kwestie is chronisch overbelast, een werkgever die niet meewerkt en heeft als jaren herniaklachten. 's Morgens om 7 uur het huis verlaat en 'savonds om 19.30 uur weer thuis komt. Daarnaast ook nog mantelzorger is bij zijn 83 jarige vader.
De uitkomst is: De aanvraagster is vanaf 28 febr. 2011 helemaal gezond verklaart (de persoon zit al 20 jaar in rolstoel en afhankelijk van anderen) en de mantelzorger moet kiezen voor hetgene wat die buitenhuis doet!!!
Kiezen wat je buitenhuis doet? Moet die stoppen met werken? Zijn oude vader aan zijn lot overlaten?
Nou gezond zijn willen we allemaal wel, maar gezond verklaard worden terwijl de gezondheid steeds verder verslechterd vind ik persoonlijk wel erg ver gaan.
Er is door de gehandicaptenraad en ook door de WMO-raad van de gemeente dan ook gevraagd om de mantelzorgers die al jaar in jaar uit voor de partner, kinderen etc. te gaan ontzien, want op deze manier kan het niet langer.
De WMO is een farce.
De wethouder in onze gemeente wist dit zelfs te vertellen op een bijeenkomst van begeleid wonen voor jongeren.
Ik citeer:
"Eerst kijk je in je omegeving voor hulp, vrienden, kennissen. Als dat niet lukt kijk je of een vrijwiller kan helpen en als er dan echt helemaal niemand is die jou kan helpen dan MAG! je bij het WMO loket hulp komen vragen...
Triest hé?
Misselijkmakend.
Bij de WMO kunnen ze ook totaal geen inschatting maken wat een psychische beperking is.
Zo liep ik daar binnen voor hulp in mijn gezin.
Eenmaal Asperger en 2X PDD-nos, waarvan ook nog 1X verstandelijke beperking.
Beterffende ambtenaar:
"Nee mevrouw, daar is de WMO niet voor....
Die is er voor mensen met een HANDICAP hé.
Als je bv geen trap kan lopen, dan zorgen wij voor een traplift...........
Ik wees de betreffende man op zijn discriminerende standpunt, vond hijzelf niet. Sterker nog hij was tptaal verbaasd, dus vertelde ik hem dat dan de rechter maar moet uitmaken wie van ons beide in deze kwestie gelijk had. De ambtenaar schakelde Argonout in.
Toen deze bij ons kwam vertelde hij nog voordat hij binnen was dat wij RECHT hadden op deze hulp die ik aanvroeg.
Maar hoeveel andere zijn naar huis gegaan, wanhopig, zonder hulp en zonder een vooruitzicht???
En nu wil de overheid begeleiding en dagopvang bij de WMO onder brengen.
Net nu het in ons gezin loopt??
Beginnen de gevechten weer van voor af aan.
Ik kan u vertellen dat ik dat als mantelzorger echt niet meer ga trekken. Ik ben te moe...
@roos
Ik citeer:
“Eerst kijk je in je omegeving voor hulp, vrienden, kennissen. Als dat niet lukt kijk je of een vrijwiller kan helpen en als er dan echt helemaal niemand is die jou kan helpen dan MAG! je bij het WMO loket hulp komen vragen…
Dit is een standaard regel die ze nu hebben ingevoerd bij de WMO. Toen wij het advies over de AWBZ pakketmaatregelen aan het schrijven waren, kwam deze zin ook telkens terug in het beleidsstuk van de gemeente.
Het is ook een farce die hele WMO, ik ben vanaf 28 febr. helemaal gezond verklaard door de gemeente, terwijl ik al 20 jaar in rolstoel zit en overal hulp bij nodig heb. Geweldig dat ik zomaar van de ene op de andere dag gezond wordt verklaard en dat terwijl mijn gezondheid steeds verder achteruit gaat.
Karamieke, ik mag u feliciteren met uw Lourdes genezing!!!
Hoe cru kan het zijn?
Ik neem deze overheid dan ook niet serieus.
Het zijn enkel de bezuinigingen die tellen, niet de hulpbehoevende mede mens.
Aan zoveel dingen om mij heen maak ik de "IK" mentaliteit mee.
Een echte verarming.......
Ik kan nog wel wat toevoegen over de gemeente waar wij wonen, we wonen in dezelfde gemeente Keramiekje!
De WMO is niet competent, de mensen die er werken weten het niet en komen ook geen afspraken na, voorbeelden heb ik genoeg, uiteindelijk was ik het zat en heb een klacht ingediend vervolgens heb ik alle bazen der bazen der bazen aan de telefoon gehad en ben nog niet tevreden, bouw rustig verder aan de zaak want ik heb nog 11 maanden voor de Nationale ombudsman want daar gaat het naartoe.
Chronisch zieken laten ze in de kou staan,
mantelzorg ondersteuning word afgekocht en werkt niet,
informatie plicht komen ze ook niet na
Ik ben mantelzorger maar inmiddels beter juridisch onderbouwd als de werknemers bij de WMO, ze krijgen top beloning zie vacature lol
Organisatie Gemeente Heerlen Werk/denkniveau HBO Dienstverband Fulltime (36 uur) Locatie HEERLEN Salaris max. € 3418 bpm.(schaal 9)
Kijk dat wil ik ook wel verdienen.
Ik wens iedereen veel sterkte want wat komen gaat is zeer zeer slecht voor de zieke mens en zijn mantelzorger
Hoi Marc,
Ik weet dat we in dezelfde gemeente wonen. En je begrijpt hopenlijk waarom ik niet onder mijn eigen naam schrijf. Persoonlijk krijg ik tegenwoordig ook alles voor mijn kiezen van de gemeente. Maar misschien moeten we toch eens gaan kijken of we niet eens een keer een gesprek samen kunnen aangaan. Want dan kan ik waarschijnlijk toch ook meer voor je betekenen dan ik tot nu toe heb kunnen doen.
De Adviesraad Gehandicapten wilt hier meer werk van maken en wij hebben raadslieden die elke keer weer opnieuw achter ons staan en hulp aanbieden.
Denk er maar eens over na. Je hebt mijn emailadres.
groetjes keramiekje
Lees net dit:
De gemeenten hebben vorig jaar circa 210 miljoen euro aan Wmo-gelden overgehouden. Het Rijk had in 2009 ruim 1,3 miljard euro beschikbaar, waar de gemeenten ruim 1,1 miljard van hebben uitgegeven. Dit blijkt uit het advies van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) over het Wmo-budget voor 2011.
Lagere groei
Het overschot is volgens het SCP grotendeels toe te schrijven aan productprijzen die lager uitvielen dan verwacht. Hiermee spaarden de gemeenten 289 miljoen euro uit. Daarnaast viel de volumegroei 19 miljoen euro lager uit dan verwacht. De verschuiving van dure naar goedkopere producten droegen nog eens 88 miljoen euro bij aan het overschot. Daartegenover werden de gemeenten geconfronteerd met hogere uitgaven voor persoonsgebonden budgetten (150 miljoen euro) en lagere eigen bijdragen (45 miljoen euro).
(Advertentie) Componseren
In Binnenlands Bestuur laat een woordvoerder van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) weten dat gemeenten het geld niet oppotten, maar hard nodig hebben om de uitvoeringskosten van de Wmo te compenseren. “Gemeenten hebben jaren te weinig geld voor de uitvoering van de thuiszorg gekregen”, aldus de zegsman. “Dat is vanaf volgend jaar aangepast door het kabinet, maar vanaf 2007 tot en met dit jaar kwamen we 70 miljoen euro per jaar tekort.” De vergoeding voor de uitvoering van de Wmo gaat volgend jaar omhoog van 70 miljoen naar 140 miljoen euro.
Advies
Op grond van een bindend adviesrecht stelt het SCP het Wmo-budget voor 2011 vast op ruim 1,2 miljard euro. Gezien beleidsmatige ontwikkelingen als de introductie van de financiële vergoeding voor de alfahulp en tarieven die nog altijd onder de kostprijs liggen, adviseert het SCP echter om het definitieve budget met ruim 122 miljoen euro op te hogen tot ruim boven de 1,3 miljard euro.
Wat te denken van dit?????:
Cliënten durven geen hulp te vragen vanwege zelfredzaamheid'
De Wmo hecht veel waarde aan informele zorg, maar hoe realistisch is het verlangen om deze zorg te versterken?’ Die vraag stelde onderzoeker Lilian Linders tijdens het participatiedebat van kenniscentrum MOVISIE. ‘De overheid moet de autonomie van mensen veel minder benadrukken’, aldus de onderzoeker.
Meer buurtcohesie leidt tot meer burenhulp. Gezonde mensen zullen de kwetsbare mensen steeds meer moeten gaan helpen. Dat zijn de vooronderstellingen van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, meent Lilian Linders. Ze is docent/onderzoeker bij Fontys Hogeschool Sociale Studies. Linders gaf tijdens het participatiedebat van MOVISIE op 30 september een toelichting op haar onderzoek naar informele zorg in Eindhoven, waarop ze eerder dit jaar promoveerde.
Sociale afstand
Uit haar onderzoek blijkt dat buurtcohesie helemaal geen voorwaarde is voor burenhulp. ‘We leven in een sterk geïndividualiseerde samenleving, waarbij we ook waarde hechten aan een bepaalde sociale afstand. Dat betekent niet dat we elkaar niet helpen, maar dat doen op basis van een persoonlijke relatie met een buurman of buurvrouw. Vaak zijn het juist mensen met problemen die elkaar helpen.’ De hulpbereidheid is er wel, concludeert Linders. Maar mensen weten vaak niet van elkaar dat ze willen helpen.
Afwimpelen
Bovendien vinden mensen het vervelend om hulp te vragen, zo blijkt. ‘Mensen die juist hulp nodig hebben, wimpelen een aanbod vaak af.’ Waar dat aan ligt? Volgens Linders aan de angst voor afhankelijkheid. En aan de norm in de maatschappij die steeds meer is gericht op zelfredzaamheid en autonomie. ‘De overheid hamert op de eigen kracht van burgers. Dat heeft ook als gevolg dat zij geen steun durven te vragen.’
Autonomie
De vraagverlegenheid is een veel groter probleem dan de vraag of er wel genoeg hulpaanbod is, stelt de onderzoeker. ‘De overheid zou de autonomie van mensen veel minder moeten benadrukken. De participatie van bewoners vergroten door de buurtcohesie te versterken, werkt als een schot hagel, het gaat alle kanten op.’ Linders pleit voor minder één op een ondersteuning van mensen. Professionals moeten zich richten op het creëren van een sociaal netwerk.
Spraakverwarring
Het participatiedebat van MOVISIE ging over de toekomst van de zelfredzaamheid. ‘Deelnemen aan de samenleving bevordert de gezondheid. Er zijn zoveel verschillende vormen van participatie, sluiten die wel aan op de vraag van de burger? Er is vaak spraakverwarring over wat we bedoelen met participatie’, vertelt Aletta Winsemius van MOVISIE tijden de bijeenkomst. Winsemius maakte samen met collega’s uit het veld het boek ‘Participatie Ontward’, waarin verschillende vormen van participatie op een rij staan. Het boek verschijnt op 5 december, maar is nu al te bestellen
@Roos
Weet je wat het probleem is Roos. De WMO gelden die de gemeenten krijgen zijn niet geoormerkt. Er zijn veel gemeentes die het geld voor andere zaken gebruiken ipv de WMO.
Er zou veel betere controlle op moeten komen en dat de overheid ook echt kijkt of de gemeenten dit geld ook inderdaad voor de WMO gebruiken en niet een ander gat ermee dichten.
Op een landelijk congres is ook gezegd dat er landelijk steekproef gewijs controlle zou gebeuren, maar of dit daadwerkelijk gebeurd weet ik niet.
Er zijn maar een paar gemeenten die het heel goed doen in de WMO, die werden ook als voorbeeld genomen.
In de ene gemeente staat het armoedebeleid voorop, in de andere gemeente de ouderen.
Ook hulp vragen aan je buren, kennissen etc. heb ik zelf grote moeite mee. In een advies van de WMO raad over de AWBZ pakketmaatregel is dit ook als een heet hangijzer naar voren gekomen. De mensen willen niet zomaar door iedereen geholpen worden en terecht. Waar is hun recht op privacy. Ze willen werkenlozen, maatschappelijke stages etc. inzetten om hulp te bieden. Dit gaat echt een stap te ver. Niemand heeft met jou persoonlijke zaken iets te maken.
Papier is heel geduldig en het staat er allemaal zo mooi. Maar wordt er aan de mensen gevraagd of ze dit wel allemaal willen?
Ik vind het heel triest, dat je eerst in je eigen netwerk voor hulp moet gaan kijken, daarna voor vrijwilligers en als je dan nog geen hulp hebt gevonden mag je bij de gemeente aankloppen.
Dit is toch de omgedraaide wereld!!!!
Vraag lijkt:
Willen we meer ambtenaren die ons moeten helpen om elkaar te vinden om elkaar te helpen, of willen we gewoon een overheid die ons de financiele ruimte biedt om ons zelf te helpen.
Hoi Cora,
Heel eerlijk gezegd, haal ik jou vraag niet uit al het hetgene wat hierboven gezegd is.
Ik denk niet dat er ook maar iemand zit te wachten op nog meer ambtenaren die zich met jou gaat zitten te bemoeien. Bureaucratie is er al meer dan genoeg.
Een overheid die met geld gaat smijten zoeken we ook niet. Het is net de gulden middenweg.
Er moet meer eerlijkheid en openheid van zaken komen door de indicatiestellers. En niet doen alsof ze alles uit hun eigen beurs moeten betalen. Zij moeten de zorgvrager centraal stellen en kijken wat de zorgvrager nodig heeft om goed te kunnen functioneren in de maatschappij. En dan niet meteen alles terug kaatsen naar de partner/verzorger dat alles onder de noemer gebruikelijke zorg gaat vallen want dat bestaat niet, dat kan niemand volhouden.
Het is heel triest als ik nu de reactie van het College van onze gemeente lees wat ze met ons advies over de AWBZ pakketmaatregelen gedaan hebben.
Tuurlijk we krijgen overal gelijk in, maar er is gewoon geen geld zeggen ze.
En ja mantelzorger wordt niet ontlast, want dan komt de gebruikelijke zorg om de hoek kijken.
En dan vraag jij je af of de vraagstelling is dat we meer ambtenaren willen hebben om elkaar te vinden en te helpen!!!!
Ik denk dat iedereen meer dan de neus vol heeft van de ambtenaren en de politicy.
Trouwens Cora, dit is geen aanval op jou, is gewoon mijn frustratie.
groetjes Keramiekje
Ik ben onlangs begonnen als kleine zelfstandige in de thuiszorg.
Ik heb, in overleg met een cliente, een aanvraag ingediend voor huishoudelijke hulp, en een voor begeleiding.
Wie schetst mijn verbazing dat op het intakegesprek de indicatiesteller zo maar voorstelde om de hulp maar in nature te verlenen, i.p.v. als PGB.
Ik heb hem er op gewezen dat de vorm van de hulp (ZIN of PGB) niet aan hem was.
Ik vind dit een kwalijke zaak, en wat mij betreft een onbehoorlijk staaltje van broodroof.
@Adriaan,
Ben wel zeer benieuwd naar het antwoord van de intaker!!
Mijn ervaringen met CIZ en BJZ zijn heel wisselend. Gelukkig soms toppie indicatiestellers. Heb liever met CIZ dan met BJZ te maken.
Een ervaring waar ik steil van achterover sloeg: als casemanager/begeleider met moeder mee naar herindicatiegesprek voor PGB-begeleiding bij BJZ. De indicatiestelster start het gesprek door te zeggen dat er meteen onderzoek plaatsvindt naar geweld en de veiligheid van dit kind thuis. Moeder keek geschokt. Ja, maar bij elk kind moest een risicotaxatie gemaakt worden, want ja, het is wel de verantwoording van BJZ dat het kind veilig is...
Gelukkig gaat het met de meeste van mijn cliënten prima met de herindicatie. Een goed verslag en begeleidingsplan zijn cruciaal. Ik ben ook moeder van een trio zoals Roos heeft. Merk helaas wel verschil: wat ik als hulpverlener zeg, wordt serieuzer genomen dan als ik (jaja, tuurlijk emotioneel betrokken) moeder optreed.... Eigenaardig, want mijn eigen knullen ken ik beter dan mijn cliënten...
Er wordt steeds meer met vragenlijsten gewerkt in onze samenleving. Zo ook bij het indiceren. Iedere vraag levert een score op. De som van de score bepaalt hoeveel zorg er geboden wordt. De vragenlijsten zijn echter zeer onvolledig. Daardoor komen een groot aantal zorgvragen gewoon niet aan bod. Feitelijk miskennen het CIZ en BJZ een deel van de problematiek van de cliënt.
Waarom deze lijsten zo onvolledig zijn is duidelijk. Hoe minder bevraagd, hoe minder zorg, hoe meer besparing. Dit druist zelfs tegen de geest van de wet in die voorschrijft dat er onafhankelijk geïndiceerd moet worden. Niet alleen onafhankelijk van de zorgaanbieder maar ook van de verzekeraar en waan van de (politieke) dag.
Zorg moet zo effectief mogelijk zijn. Dat is: direct helpend voor de algehele situatie waarin de cliënt en zijn/haar omgeving zich in bevinden op alle levensgebieden. Het doel van zorg is datgene te bereiken wat van te voren is besproken met de cliënt en de indicatiesteller, gebaseerd op reële verwachtingen. Daarvoor is deskundig onderzoek noodzakelijk. (en niet omdat het CIZ dat voorschrijft)
Blijvende beperkingen zijn in onze huidige samenleving bijna onverteerbaar geworden. Als het goed gaat met iemand is de redenatie al snel: dan kan de zorg ook wel vervallen. Dat het juist de inzet van zorg is waardoor het goed gaat, raakt in het denken steeds verder op de achtergrond. Oorzaak is waarschijnlijk ook hier weer het geld, maar ook de steeds verder afnemende "wij" gevoel in de samenleving.
Onafhankelijk indiceren kan alleen maar als de indicatiesteller een uitermate deskundige persoon is met een groot invoelend vermogen, die verantwoordelijkheid draagt voor het indiceren van de juiste zorg. Ik heb het vaker gezegd, dat is op zich moeilijk maar tegelijkertijd zoveel eenvoudiger dan het invullen van foute lijstjes en het te kort doen van cliënten.
Alle overheidsinstanties als CIZ, BJZ, maar ook bijvoorbeeld het UWV, zijn uitvoerende organen die werken volgens regels. Daar beroepen zij zichzelf in toenemende mate op. Die regels komen echter uit de eigen koker. Ze kunnen dus zelf heel wat doen aan het stellen van een goede indicatie.
Wellicht kunnen belangenverenigingen daar iets aan doen. Ik zie nogal eens dat ook belangenverenigingen zich in eerste instantie druk maken om rechten en geld. Naar mijn idee moeten zij zich in eerste instantie druk maken over het feit dat de juiste zorg verleent wordt dan komt het geld (vanzelfsprekend noodzakelijk voor de uitvoering) er ook wel en zo niet dan heeft de cliënt nog altijd een goed indicatiebesluit waarop hij/zij zich kan beroepen. Het eventuele spanningsveld tussen zorg en financiën moet zich nadrukkelijk na het indiceren afspelen en niet door beperkingen te miskennen.
Gerard ex indicatiesteller. Niet gefrustreerd in de negatieve zin, wel in de positieve zin.
Het klinkt mij allemaal heel bekend in de oren.
Bij het CIZ is het zo als je je verhaal maar klaar hebt en goed kan onderbouwen geven ze meestal wel wat je wil.
Ik moest toen van mijn baas voor een hele afdeling bewoners die zzp4 hadden een zzp 5 regelen met BOPZ zodat ze na de verbouwing naar de gesloten afdeling konden en hun de afdeling vol hadden en meer geld.
ikheb ook de ervaring met het ciz indacatie steller is pas bij mijn thuis geweest.hij probeerde het als eerst door de telefoon af te handelen.maar toen ik er op stond is die toch thuis gekomen. dat was gewoon schandalig hoe die man door de indacatie liep hij vond dat er niets veranderd was maar ben wel voorgoed in een rolstoel gekomenhij vond mijn pakket vv6 al hoog genoeg een schande