Een kind met ADHD – een paar do’s and don’ts
Een kind met ADHD (Attention Deficit/Hyperactivity Disorder) is voor ouders, opvoeders en hulpen in de kinderopvang vaak een groot probleem. Zo’n kind vraagt extra aandacht – en heeft die ook nodig – maar dat mag niet ten koste van andere kinderen in het gezin of in de groep gaan. De aandachts-stoornis, al dan niet met hyperactiviteit, kan de hele sfeer verzieken, zonder dat het kind er iets aan kan doen. Volwassenen voelen zich wanhopig, omdat wat ze ook proberen, niets lijkt te helpen. Hier zijn wat tips die de omgang met een kind met ADHD mogelijk kunnen verbeteren:
- Ieder kind heeft structuur nodig, maar een kind met ADHD heeft
superstructuur
nodig. Maak binnen het gezin of de groep afspraken met elkaar en hang die dan ergens op als het kind al kan lezen. Ook huisregels en taken moeten op die lijst terecht komen. Zo weet iedereen wat er van hem wordt verwacht.
Consequent
zijn is moeilijk, zeker als het zeuren blijft aanhouden. Maar toch: wees consequent. Dat geldt trouwens ook voor kinderen die geen gedragsproblemen hebben. Nee is nee, ja is ja.
- Wees niet overbeschermend voor je kind. Het moet leren onafhankelijk te worden en eigen keuzes te maken, ook al is dit juist voor hem erg moeilijk. Stimuleer je kind zelf dingen te ondernemen.
- Laat niet toe dat jij, of de helpers in de kinderopvang of de leraar op school de ADHD van je kind als excuus voor wat dan ook gebruikt. Of dat je eigen kind zich verschuilt achter zijn ADHD. Natuurlijk zijn sommige dingen moeilijker voor een kind met een gedragsstoornis, maar ieder kind moet leren verantwoordelijkheid te dragen, het moet daar langzaam naar toe groeien.
- Stel
niet al te hoge eisen
aan je kind. En als je het vraagt iets te doen, geef dan de taakjes één voor één op. Kinderen met ADHD zijn in hun hoofd allang weer met iets anders bezig als ze taak nummer één nog aan het uitvoeren zijn, dus verwacht dan ook niet van ze dat ze taak nummer twee ook nog weten.
- Schoolresultaten zijn niet het belangrijkste in het leven van een kind met ADHD. Een
goede
band
met zijn ouders en opvoeders wel. Bovendien zijn goede sociale relaties belangrijk voor het kind als wapen tegen opstandig gedrag en mogelijk criminaliteit op latere leeftijd.
- Kinderen met ADHD krijgen zó vaak te horen dat ze dingen fout doen, of zich niet gedragen, dat het heel erg belangrijk is om ze
complimenten
te geven. Veel kinderen met ADHD hebben een laag zelfbeeld en neigen zelfs naar depressiviteit. Niet gek, als je constant op je kop krijgt. Door je kind te stimuleren en op zijn sterke kanten te wijzen, krijgt het zelfvertrouwen.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Goede tekst. Kan nog met 1 puntje worden aangevuld. Geluidsoverlast en spontane feestjes van de ouders/verzorgers. Ik woon naast een stel met 2 kleine kids, 1 kind heeft ADHD. De verzorgers presteren het om tot 's avonds laat lawaai te maken met veel muziek, geschreeuw, veel visite, op de muren bonken, alles onder het genot van kratten bier. Lijkt me onveilig voor zo'n kind. Zeker als het kind de volgende dag om 815u weer in de schoolbanken zit.
ik zou graag willen dat men eens wat meer zou willen kijken naar shambhala reiki behandelingen bij kinderen met adhd
er zijn geweldige resultaten bereikt en deze kinderen zijn een stuk rustiger geworden
Als moeder van een inmiddels volwassen adhd kind mijn aanvulling op deze goede lijst: zorg altijd voor een time out ruimte, en laat die ook altijd eerst zien als je kind in een andere omgeving komt.
Onze dochter heeft bijv. van jongs af aan ( 2 jaar) een eigen tent gehad tijdens de vakantie. Die werd eerst opgezet en ingericht voordat de andere kampeermiddelen opgezet en uitgebouwd werden.
Of als we uit eten gingen: de auto altijd in het zicht parkeren, zodat dochterlief als het nodig was daar even kon "afkoelen en tot rust komen".
En verder: opletten met eten: veel suikers leveren veel energie, en voor ADHD kinderen al snel te veel energie :)
Fijn dat er nu zoveel goede adviezen zijn! Wij hebben dit wiel grotendeels zelf uit moeten vinden, en zijn nog dagelijks dankbaar dat onze dochter zo goed en zelfstandig heeft leren functioneren.
In het artikel staat de basis beschreven voor het zijn van ieder kind:
- geef het waardevolle kwaliteitstijd
- structuur, duidelijkheid en consequent zijn is in het belang van ieder kind
- uitgaan van wat je wel kunt is het kind een rugzak geven met kwaliteiten en daarop kun je verder ontwikkelen om de valkuilen en obstakels aan te gaan.
- als jezelf tevreden kunt zijn met je rapport, zijn je ouders het ook. Vraag wat het kind er van vindt en bespreek waarop zaken nog beter kunnen!
- neem je eigen verantwoordelijkheid, maar je hoeft het niet alleen te doen!
Als gezinscoach zijn voor mij bovenstaande zaken vaak de pijlers waarop gezinnen weer goed verder kunnen.
Kortom: het artikel had ook mogen heten: do en don'ts bij opvoeding!