Epidemioloog speelt psychiatertje
Vraag: Wie is Dick Bijl?
Antwoord: Bijl is arts en epidemioloog en hoofdredacteur van Geneesmiddelenbulletin.
Vraag: Waarom is zijn naam dezer dagen in het nieuws?
Antwoord: Bijl heeft een mening over een ander dan zijn eigen specialisme.
Dick Bijl, arts en epidemioloog, is van mening dat 98% van de mensen die antidepressiva slikken, daar geen baat bij heeft.
Hij baseert dat op een boek van de Deense arts Peter GØtzsche “Dodelijke psychiatrie en stelselmatige ontkenning”, dat onlangs in het Nederlands verscheen. Bijl was niet te beroerd om op persoonlijke titel een inleiding in het boek te verzorgen. Wat beweert Bijl, mede naar aanleiding van het boek? Dat 98% van de 1 miljoen gebruikers van antidepressiva die helemaal niet nodig heeft. Daarbij baseert hij zich op Deens onderzoek, dat ongetwijfeld in het boek van GØtzsche aan bod komt.
Alvorens we ons in de gordijnen laten jagen door Bijl is het goed, denk ik, om een onderscheid te maken tussen depressief en depressief.
Met andere woorden, iemand kan zich een periode flink depressief voelen, wat heel vaak wordt veroorzaakt door ellende “van buitenaf”. Overlijden van een geliefd persoon, baanverlies, verhuizing, problemen in de relatie… allemaal vervelende triggers waardoor je je flink K kunt voelen. Moet je dan aan de antidepressiva? Niet per se… een kalmeringsmiddel voor een korte periode doet vaak al wonderen. Daarna krabbelt de depressieveling weer op en gaat verder met zijn leven. Dan is er nog een halve bevolking die regelmatig ‘depri’ is. Scharen we ook onder de depressie van de eerste soort, de tijdelijke. “Hoe gaat het met je?” “Mwa, weet niet, ben beetje depri, geloof ik…” oftewel deze week is echt een week dat niks lukt, alles K is en ik he-le- maal geen zin heb! Punt. Dat gaat ook weer over en de depri mens gaat door met zijn leven.
Dan is er de depressie die klinisch is vastgesteld. Ook wel klinische depressie genoemd.
Die vaststelling gebeurt door een psychiater (NIET een epidemioloog, dus), na een aantal gesprekken met de patiënt. Deze depressies zijn aangeboren (want vaak erfelijk), of komen in de jong-volwassenheid naar voren. Zelden pas op latere leeftijd. Ze worden niet altijd meteen herkend door artsen en omgeving – of door de persoon in kwestie zelf – en mensen die er mee behept zijn, zijn meestal doodongelukkig. Totdat de cavalerie komt, met de juiste antidepressiva, die het chemische probleem in de hersenen aanpakken. Waarvan het maanden tot soms zelfs jaren kan duren voordat het juiste middel en de juiste dosering daarvan is gevonden. Dit zouden dan die 2% van Bijl zijn? Je weet wel, de niet-psychiater? Die in een gesprek met Trouw blaat dat als er minder psychofarmaca worden uitgeschreven, er hier in Nederland jaarlijks wel 300 miljoen euro kan worden bespaard?
Doet een epidemioloog niet aan onderzoek naar en voorkomen van epidemieën?
Zijn die er even niet in Nederland? Oh, dan gauw ff wat anders ondernemen… Schoenmaker blijf bij je leest, luidt het gezegde. Bijl, ga eens in gesprek met manisch depressieve mensen die geen leven zouden hebben zonder antidepressiva, met de mensen die zich anders uit louter ellende voor de trein gooien (weer iemand die getraumatiseerd raakt, de machinist), met mensen die met talloze jeugdtrauma’s door het leven moeten zien te komen… Kijk eens echt om je heen, man!
Alle bijwerkingen die antidepressiva veroorzaken, en dat zijn er nogal wat ja, worden door de klinisch depressieve mensen voor lief genomen, omdat met de pillen het leven beduidend beter is dan zonder.
Geen zin in seks? Nou, zonder die pillen evenmin, dus dat is niks nieuws. Gewicht erbij of eraf? Tja, dat was anders misschien (zeg 50%) ook wel het geval geweest… Verslaafd aan de antidepressiva? Echt waar? Dan doet het dus wel wat, zou ik zeggen! En nu ik toch zo lekker bezig ben: iedereen die “depressief wordt van dit kabinet”, van “de buurman”, “van deze zomer”, weet niet waar hij het over heeft. Je wordt van een kabinet niet depressief, je vindt dat een kabinet het slecht doet. Kijk, dan geef je op een correcte manier een mening. De term ‘depressief’ te pas en te onpas gebruiken is een belediging voor alle mensen die echt depressief zijn en zich toch ook al moeten verweren tegen blatende epidemiologen.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
sjonge, mevrouw Taverne, u kon wel aan de anti-depressiva zijn.... :(
Bent u wel eens bij een arts geweest met klachten van depressieve aard die niet in het vakje klinische depressie vallen?
Helaas, hoe mindervtijd artsen van hogerhand mogen besteden aan hun patiënten, hoe sneller er wordt gegrepen naar een receptenboekje... en jaa, dat zullen dan inderdaad die 98 % zijn.
Dat ligt niet aan die mensen, noch aan de artsen, maar aan het medische klimaat in Nederland dat voor elk verdriet en elke angst een pil bestaat.
Goedkoper dan medemenselijkheid!
En niet alleen voor dat! Heb je een hersenletsel opgelopen? Niet praten, niet huilen maar een pil om emoties plat te leggen zodat derden daar geen last van hebben.
Moeite met aandacht bij je werk houden? Ook daar is een pil voor i.p.v. dat te leren, wat heel goed mogelijk is, ik heb het ook gedaan!
Dus ja, ik vermoed dat de meneer gelijk heeft en dat dit dus niet alleen voor anti-depressiva geldt, maar voor heel veel meer.
Beste Elisabeth,
Ik geniet vaak van je stukjes, maar dit lijkt wel erg cynisch en bevooroordeeld geschreven. Heb je het boek van Peter Gotsche waar dhr Bijl het voorwoord voor geschreven heeft eigenlijk wel gelezen? Of je heb je de 1,5 uur de tijd genomen om zijn speech en de discussie bij de Balie (is lifestream van!) gehoord?
Hij is hoogleraar en heeft er veel onderzoek naar gedaan.
Dus als je geen aandelen hebt in de pharmaceutische industrie (en dus belang erbij voor de verkoop van deze medicatie), zou ik je zeker aanraden om je eerst goed op de materie voor te bereiden alvorens zo'n blog de wereld in te sturen!
Hartelijke groeten,
Lianne (verpleegkundige)
Zelf kreeg ik na mijn zwangerschap ook anti depressiva voorgeschreven omdat ik mij licht depressief voelde.
Wat werd ik daar ziek van. En ik kwam er 15 kg van aan. Na een half jaar was ik er zo slecht van dat ik het heb afgebouwd wat nog een heel drama was. Het zijn toch gewoon drugs met dezelfde afkick verschijnselen. Ik geef het je te doen. Maar het is me gelukt en ik voelde me zonder vele malen beter. Voor mij nooit maar dan ook nooit meer anti depressiva. Als ik er nog ooit last van krijg kan ik beter een jointje roken. Deze hebben tenminste geen akelige bijwerkingen. En slopen je hersens niet.
Ik heb er totaal geen baat bij gehad en het heeft me alleen maar ellende gebracht. Ik vind ook dat die medicijnen veel te snel voorgeschreven worden.
Zo ook een vriendin van mij. Haar moeder was net overleden en ze gaat naar de huisarts omdat ze het moeilijk heeft en ze krijgt geen gesprekken maar gelijk anti depressiva erin.
Ze kwam maar liefst 20 kg aan. Als je daar niet depressief van wordt dan weet ik het ook niet. En het lukt haar maar niet om van het spul af te komen.
Bezint eer ge begint zou ik echt iedereen aan willen raden. Het is zeer gevaarlijk spul, dat is tenminste mijn ervaring.
er bestaan 7 hoofdvormen qua depressief en uitsluitend de endogene depressie kun je eventueel met medicijnen behandelen. Depressie .. naar binnen geslagen agressie, die veelal pre-oedipaal is geworteld .
De diagnose omtrent aard van de depressie tekent zich veelal af tijdens of pas aan het eind van een psycho-therapeutisch proces.
Een liefdeloos leven en verregaande sociale verzanding dragen in ernstige mate bij aan depressies en zijn een erkende risico factor voor suicide om jezelf uit je geestelijk lijden te verlossen. Levensproblemen zijn doorgaans niet met een pilletje op te lossen.
Goed artikel Elisabeth! Roerend mee eens ook nog....
Ik zie hier regelmatig artikelen voorbijkomen die matig van kwaliteit zijn, maar dit raakt werkelijk kant noch wal. Het lijkt mij verstandig als u zich voortaan eerst verdiept in een onderwerp voordat u er een column over schrijft. Het boek lezen waar het over gaat lijkt mij alvast een goed begin.
Ik ga in ieder geval mijn account bij deze site opzeggen zodat schrijfsels zoals deze mij voortaan bespaard worden.
Wat een slecht stuk!!!!
Pleidooi voor veel meer tijd en veel meer menselijkheid, meer luisterend oor, empathie. Medeleven ipv mede-lijden.
Bijl wil wakker schudden en dat is gelukt!
Wat een heerlijk artikel om wakker van te worden. Mw. Taverne leest u de definitie van "epidemiologie" op Wikipedia eens, dat helpt misschien. Cijfers omtrent prevalentie en preventie van depressie is hèt werkterrein van de epidemioloog en in combinatie met de onderzoeken die Gøtzsche aanhaalt is de uitspraak die Bijl doet precies wat een epidemioloog geacht wordt te doen.
Geweldig goed artikel. Als je ooit de heilzame werking van een antidepressivum hebt gevoelt, weet je pas waar je over praat. Ik heb me er met hand en tand tegen verzet. Moest echt overgehaald worden. Maar het bleek de juiste weg. Je kunt nog zoveel medemenselijkheid en tijd geven, een tekort aan serotonine verhelp je daar niet mee.
Beetje bias stuk
Heb me momenteel niet verdiept in het probleem.
En zal me niet uitlaten over het wel en wee van antidepressivum
En wanneer deze moeten worden voorgeschreven.
Wat ik wel weet is dat artsen iets voorschrijven en dat door het systeem iemand zonder problemen de rest van zijn leven aan de rommel kan blijven. Gewoon herhaal receptje bestellen.
Het boek van de Deense arts Peter GØtzsche en de geluiden van Dick Bijl (epidemioloog) brengen een nuttige discussie op gang. De 'gewone' levenspijn moeten we zien te ondescheiden van een depressie (ziekte). Het Boeddhisme zegt dat leven lijden is en dat je er gelukkig invloed op hebt met handelen vanuit kennis. Ik zie een gelukkig leven niet als de norm. Wel dat je door opgedane levenswijsheid gemakkelijker accepteert. In dit verband zijn boeken van E.Frankl aan te raden. Als tegenhanger van de (medicinale) psychiatrie ontwikkelde hij de Logotherapie. Leren dat tegenslagen in het leven met jouw levensdoel (karma) te maken kunnen hebben. Dus minder van 'ik heb het recht om gelukkig te zijn' maar meer van 'wat heeft het leven met mij voor'. En hij kon het weten; hij overleefde 4 concentratiekampen.
Beste mv Taverne.
U kent blijkbaar niet het vakgebied van een epidemioloog. Uw artikel is aanmatigend en misleidend. Een mening gebaseerd op ondeskundigheid. Ik wens deze nieuwsbrrief niet meer te ontvangen.