Gastblog: een niet-alledaagse dag in de thuiszorg
Een (waargebeurd) verhaal van een niet-alledaagse dag in de thuiszorg... De baan die onderschat wordt, die niet altijd zo gemakkelijk is als dat het lijkt. ‘Het is immers alleen maar schoonmaken'. Ik hoop dat door mijn verhaal de mensen hier anders over gaan nadenken.
Het is 8:30 en nu de kinderen op school zijn, is het toch echt tijd om naar het werk te vertrekken. Kijkend naar buiten zie ik dat het alweer regent, wat de moed me af en toe in de schoenen doet zakken. Elke keer met zulk weer vraag ik me af waarom ik nog steeds voor dit uurloon de deur uit ga. En toch ga ik elke keer weer, al ruim dertien jaar. Want ik hou van mijn werk: de mensen en hun verhalen. Sommige cliënten maken het je niet gemakkelijk, maar daar leer je mee omgaan. Je vindt uit hoe je het best op ze kan reageren en wat je wel en niet kan zeggen.
Maar vandaag is anders dan anders, deze mevrouw is op zich al een 'moeilijke' cliënte. Niet omdat ze zoveel van me vraagt of een heel vies huis heeft, maar doordat zij lijdt aan Parkinson. Bij binnenkomst doe ik mijn jas en schoenen uit en er wijst niets op dat de ochtend heel anders gaat verlopen. Mevrouw is nooit getrouwd geweest en heeft geen kinderen. Ze is erg alleen en daarom ontbijten we altijd even samen. Dat vind ze fijn en gezelliger dan alleen eten.
Terwijl we aan tafel gaan zitten en bespreken wat we gaan doen vandaag, zie ik haar constant gapen... Dat is vreemd, en ik vraag haar of ze goed geslapen heeft. “Ja prima”, maar ze voelt zich niet zo fit, is haar antwoord. Nog voor ik kans krijg te reageren zie ik haar intens wit worden en haar armen glijden van tafel. Ik schiet naar haar toe en hou haar vast op haar stoel, anders zou ze ervan af vallen. Ik zie haar met haar ogen draaien en ze begint zwaar te ademen. Ik pak mijn mobiel uit mijn broekzak (die ik overigens niet op mijn werk mag hebben, maar wel doe in verband met de kinderen) en ik bel 112.
Tegelijkertijd dat ik bel praat ik tegen haar dat ze wakker moet blijven. "Niet je ogen dicht doen, kijk naar mij", zeg ik tegen haar. Ik hoor dat ze haar urine laat lopen en ze raakt even buiten bewustzijn. Kort daarna komt de ambulance binnen, gevolgd door politie, die ook gealarmeerd is. Mevrouw is weer bij, maar heel slap. Ze begint weer wat te praten, niet erg duidelijk maar ze kan de ambulancebroeders vertellen welke medicijnen zij gebruikt. Ik geef mijn identiteitskaart aan de politie en bel daarna meteen de contactpersoon van mevrouw. Terwijl de ambulancebroeders met haar bezig zijn, pak ik wat schone kleding en ondergoed in. Dan wordt ze meegenomen.
Ik ga zitten en kijk naar mijn ontbijt, het staat er nog maar trek heb ik niet meer. Gooi het in de prullenbak en kijk om me heen. Wat een chaos. Ik bel mijn baas en vertel wat er net gebeurd is. Officieel mag ik nu niet in haar huis zijn, want de bewoonster is immers niet thuis, maar ik kan toch niet zo weggaan? Op naar de gangkast, ik pak emmers en dweiltjes. Verspreid door de kamer ligt urine, vieze kleding, plastic van de attributen die de mensen van de ambulance hebben gebruikt. Ik ruim het op en maak schoon, verschoon nog even haar bed en zorg dat de was opgehangen is. Daarna trek ik de deur achter me dicht. Nog vol verbijstering over wat er net gebeurd is, fiets ik weg. Weer door de regen.
‘s Avonds gaat mijn telefoon, het is mevrouw! Ze klinkt helderder en wilde me bedanken voor mijn handelen. Wat ben ik blij haar stem te horen. Ze moet nog eventjes in het ziekenhuis blijven, maar ze is in goede handen. Gelukkig gebeurt dit niet elke werkdag, maar ik weet nu wel weer waarom ik elke keer voor dit schamele loontje op mijn fiets door weer en wind ga.
NB: De mensen op de foto hebben niets te maken met de mensen die voorkomen in dit artikel.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Hallo Yuna,
Geweldig hoe je hebt gereageerd, in 1998 heb ik iets dergelijks ook mee gemaakt zonder goede afloop, ik werkte ook als HH hulp, nu werk ik bij de thuiszorg en heb diep respect voor de HH hulpen, wij zijn niet zolang bij een cliënt jullie wel jullie horen en zien veel meer en daarom zijn jullie voor mij onmisbaar. bedankt Erika
Goed gehandeld, complimenten!
Heel goed gedaan
soms vergeet je even waarvoor je inderdaad naar je werk gaat
maar altijd komt er dan iets op je pad waardoor je weet ja daar doe ik het voor
Goed gedaan!!!
Dikke opgestoken duim Yuna.Zo zie je maar als ook je baas coulant is dat je met een goed gevoel naar huis kunt fietsen.Ik zelf heb ook zoiets meegemaakt.Ook met een mevr met parkinson alleen trof ik haar aan in de badkamer op de grond met meneer. Ze glipte ineens uit mijn handen aldus meneer help me haar rechtop te zetten Ik zei eerst moeten we kijken of ze zich niet bezeerd heeft.Mevr antwoorde heel onduidelijk haar mondheelkunde was wat scheef ze had geen pijn ,maar rechts wat spieruitval.Ik zei tegen meneer 112 bellen.dit lijkt op een beroerte.nee zei meneer de huisarts.Als de ambulance voor niks komt moet ik betalen???? Huisarts gebeld die was er binnen twee minuten.Beroerte aldus de huisarts maar een lichte ze hoeft niet naar het ziekenhuis.Ze is heel goed opgeknapt,maar meneer is door alle zorgen zeker s'nachts want mevr had nog een partner afgeknapt.Mevr wilde s'nachts opstaan en zelf naar het toilet gaan terwijl dat natuurlijk niet ging.Dus sliep hij op een stoel naast haar.Niet te doen.Naar aanleiding hiervan is mevr opgenomen in een verzorgingshuis.En meneer woont nog thuis.Ze zijn bijna 60 jaar getrouwd.En de laatste 2 jaar aan het latten.content zijn ze niet.
Mondheelkunde moet mondhoek zijn ik heb spellingscontrole op de computer maar die maakt vaak zijn eigen woorden
Yuna, heel goed gehandeld.
Mijn man en ik zijn allebei zorgvrager en ik hoop dat onze huishoudelijke hulp, die wij via een pgb in dienst hebben, ook zo accuraat zal handelen.
Jullie, huishoudelijke hulpen, zijn het meeste in de huizen van ons zorgvragers. Jullie zien het eerste wat er aan veranderingen in de thuissituaties gebeuren. Verslechtering van de zorgvragers. Maar ook andere problemen.
Ik snap daarom ook niet waarom er op huishoudelijke hulp gekort gaat worden.
Heel goed gehandeld, bedankt namens een zorg vrager. hoop als mij iets overkomt dat mijn hulp dan ook zo goed reageert.
H.Louwen
Ook mijn compliment Yuna, je hebt geweldig goed werk verricht. Zelf heb ik zoiets ervaren, alleen was ik de "andere partij". Ik heb verschillende zorgmedewerkers via een PGB, voor mij is dat hetzelfde als de "gewone" thuiszorg. Op een ochtend heb ik gebeld omdat het als ik ging zitten in bed, steeds zwart werd voor de ogen. Ik kon niet naar toilet. Mijn hulp kwam daardoor iets eerder en telkens als ik ging zitten ging het verkeerd. Blijkbaar ben ik weggeraakt en toen ik bijkwam stonden de ambulance broeders aan mijn bed. Ik ben zo dankbaar dat mijn vertrouwde hulp (want vertrouwde hulpen kennen je omstandigheden het beste) direct 112 heeft gebeld. Ik bleek een zeer ernstige darmbloeding te hebben, het was er op of eronder. Dankzij haar kan ik het navertellen en voor mij is zij mij "reddende engel". Ik heb haar ook een boek met die titel gegeven "toen een engel mij kwam helpen". Als zij niet direct was gekomen en niet zo adequaat had gereageerd, dan was het w.s. heel anders gelopen.
Hulde aan al die thuiszorgmedewerkers die elke dag zo liefdevol klaar staan voor hun cliënten.
Ook mijn complimenten Yuna, geweldig gereageerd.
Ik ben ook een cliënt en heb pas geleden ook zo iets meegemaakt.
Ook mijn verzorgster, (via PGB via de Nationale Hulpgids))is blijven praten, heeft mij letterlijk opgevangen en heeft 112 gebeld. Die waren er in een paar minuten. Ben zo gelukkig en blij met mijn verzorgster en kan dit door haar geweldige hulp en zorg nu hier schrijven. Deze mensen verdienen goud, echt waar, maar ze krijgen verhoudingsgewijs veel te weinig geld voor alles wat ze doen.
En helaas, de mensen uit de politiek lezen natuurlijk deze reacties nooit en vinden bezuinigingen in de zorg, zeker op de salarissen heel gewoon. Laat ze zelf maar eens inleveren iedere maand en dit aan de dames en heren, die ons patiënten zo geweldig verzorgen, geven.
Hallo Yuna..
Geweldig goed gehandeld en wat is het goed dat je dit verhaal geschreven hebt in deze steeds meer individuele harde maatschappij waarin voor ouderen, gehanicapten en mensen die "anders" zijn geen plaats meer is.
Jij hebt het hart op de goede plaats.
Gelukkig heb ik ook zo'n geweldige lieve hulp.
Julie zijn goud waard en verdienn qua geldelijke beloning meer, maar zeker verdienen jullie respect en bewondering.
Geweldig Yuna..
hieruit blijkt maar weer is hoe thuishulpen nodig zijn , heb enige jaren gewerkt als thuishulp bij vaste cliënten, door be zuiniging
in mijn gemeente sta ik nu op straat zou heel graag weer aan het werk willen maar wel als thuishulp.en graag bij mensen die het echt nodig hebben
Ik erger me aan het idee dat zorgverleners en zorgvragers in de thuiszorg moeten inleveren om de zorg betaalbaar te houden.
Iedereen weet dat het de ziekenhuizen en haar specialisten incl. tandartsen de zakkenvullers zijn. Een controle ''consult'' van 10 min. kost al rond de 100 euro als het niet meer is. Daarnaast wordt er creatief met de declaratie-codes gespeeld om toch zoveel mogelijk te cashen. Walgelijk dit.
Voor dat geld werkt iemand in de thuiszorg wel 5 uren als het niet meer is. Dus haal het geld waar het gehaald moet worden en laat onze zorgverleners en zorgvragers in de thuiszorg even tot adem komen.
Ken een client zonder armen en benen die gekort is op zorg, waar is men mee bezig!
Bedankt allemaal voor de lieve en vooral ook herkenbare reacties!
Right timing, lady!
Ik voel toch ook een beetje tranen branden voor deze mevrouw. Want wat als jij er niet was geweest? De mensen in de zorg die kwaliteit bieden, zijn de kwaliteitbieders; jij bent er daarvan zonder meer één. Mensen waarderen je; dat heeft geen geldwaarde!