1. Ingelogd blijven
  2. Inlog gegevens vergeten?

Nog geen lid?
Gratis aanmelden bij de Nationale Hulpgids.

Blog » artikel

Gastblog: Wat kun jij doen voor een jongere in een benarde situatie?

11 Reacties

85345158_f9f59f6ec0_o
Foto: Flickr/ValetheKid (CC)

Wat kan er in het hoofd van een jongere omgaan die in een benarde situatie zit? Veel stress thuis, moeite met het omgaan met emoties en mensen om hem/haar heen waar verkeerde of geen aandacht van gekregen wordt. Om hier inzicht in te krijgen, geef ik een voorbeeld van een situatie en een aantal tips wat omstanders hieraan kunnen doen.

Piet is 18 jaar, woont bij zijn ouders thuis en heeft een vriendin waar hij al serieus mee is. Verder gaat hij naar school en hangt hij wat rond met vrienden. Thuis heeft hij nog een jonger zusje, die veel aandacht vraagt van hun moeder. Moeder zelf is druk met het huishouden, TV-series kijken en een borrel drinken met haar vriendinnen. Vader heeft een drukke baan waar hij veel verantwoordelijkheid heeft en veel tijd aan kwijt is. Dit zorgt voor de nodige stress. Deze stress is thuis vaak sterk aanwezig en moeder weet hier ook niet echt mee om te gaan.

In zijn jeugd heeft Piet weinig aandacht gehad en weinig ‘quality time’ met zijn ouders. Hij heeft het gevoel dat ze niet om hem geven en alleen maar aan zichzelf denken. Na een tijdje gaat Piet aan zichzelf twijfelen, gaat afleiding zoeken, zodat hij niet meer hoeft te denken aan zijn thuissituatie.

Thuis krijgt hij meer ruzie, hij wordt opstandig en probeert nog vaker en langer zijn thuissituatie te vermijden. Elke dag loopt hij met de gedachten rond waarom dit nu zo is. Is dit mijn schuld? Is dit hoe mijn leven eruit hoort te zien? Waarom doe ik niks goed? Waarom heb ik geen normaal gezin? Waarom moeten ze altijd mij hebben?

Deze gedachten herhalen zich dag na dag en na een tijdje worden ze erger en erger.

Waarom ben ik op aarde? Waarom zou ik blijven leven? Wie zou mij missen als ik er niet meer ben? Als ik geen vriendin had, was ik er nu niet meer geweest.

Wat kun je doen als ouder of omstander als je deze situatie herkent bij iemand?

  1. Praat met de jongere, toon je medeleven en oprechte interesse in zijn situatie. Vraag hoe hij zijn leven zou zien als er geen limieten zijn, wanneer hij kan zijn wie hij wil zijn, kan leven waar hij wil en met wie hij wil.
  2. Aan de hand van zijn verhaal kun je opmaken in welk stadium zijn gedachten zijn. Is hij in het begin: ‘ik wil een thuissituatie zonder gezeur’? Of zijn zijn gedachten al veel verder: ‘ik wil ver weg zijn zonder bekenden’.
  3. Je geeft aan dat het mogelijk is voor hem om het leven te leiden zoals hij wil. Ga samen met hem iemand zoeken die hem kan helpen dit te bereiken.
  4. Mocht hij dit niet willen en is er geen mogelijkheid op vertrouwen, zoek dan uit wie hij wel vertrouwt en ga met diegene praten, om deze stappen alsnog te nemen. Vertrouwen is belangrijk, zonder vertrouwen zal er geen klik ontstaan en wordt het helpen van een jongere als Piet heel lastig of zelfs onmogelijk.

Ik heb deze case beschreven omdat ik veel zie/hoor/voel dat mensen weten dat er een situatie als die van Piet in de naaste omgeving speelt, maar dat ze er eigenlijk niets aan denken te kunnen doen. Wel iets doen kan voor een jongere als Piet een deur openen en hij kan jou zijn hele leven dankbaar zijn dat JIJ degene was die hem een helpende hand bood.

11 Reacties

  • Davien zei:

    Heb je een vacature voor mij?
    Ik zou zo graag een handje meehelpen
    Ik ben creatief therapeut en weet dat mijn werk helend zal zijn voor dit soort mensen
    Vriendelijke groet,davien

  • Antsje zei:

    Deze mensen ontmoet ik nu al op mijn stageplek en ik zou ze in de toekomst ook graag willen begeleiden. Vooral na het afronden van mijn MBO 4+ opleiding als Persoonlijk Begeleider Specifieke Doelgroepen in maart 2015. Daarmee hoop ik op mijn 51ste levensjaar mijn droom om een creatief thuisbegeleidingsbedrijfje op te starten ga verwezelijken, zodat ik de tools, levenswijsheid en professionaliteit heb om onder andere deze jongeren te helpen stabiele volwassenen te worden. En ik denk dat ik ze na 1 januari snel zal ontmoeten..... groetjes vanuit Friesland, Antsje

  • Linda zei:

    Alle eerst wil ik in het [algemeen zegen tegen de ouders]
    Kijk en luistert[ naar je kinderen] zij kunnen er niets aan doen. Dat juli niet lekker in je vel zitten ga en vraag hulp aan via huis arts of een gezien therapeuten. Maar maak je zelf en je kinderen niet kapot drank levert niets op ook de uit vlucht naar de TV los niets op het maak meer kapot dan je lief is .
    Geef je kinderen een thuis met warmte en liefde die zij verdienen.
    Zij zijn onze toekomst wees er zuinig op en vang se op .
    Sla ook eens een arm om se heen en zeg hoe veel je van hun houd en hoe trots je op hun ben .
    Dat is zeer belang rijk ook dat zij met hun verhaal en verdriet bij je te recht kan met een kom thee of chocoladen melk.
    Dat doet een mens goed kind of ouder maak niet uit .
    Het geef een gevoel van warmte en vertrouwen aan beide kanten.
    Zo hebben wij ook onze kinderen groot gebracht .
    Je huis en spullen staat er ook nog als je kinderen de deur uit zijn .
    En dan heb je heel veel gemist van beide kanten .
    Die je niet over kan doen .

    Het is niet te laat om het als nog te doen en bied je excuus aan je kinderen zo leren zij ook om het te doen als zij iets fout doen.
    Wens u allen heel veel sterkte in alles succes verzekerd .
    Een warme groet liefde voor ieder een .
    Groetjes Linda

  • A.verbruggen zei:

    Mooi artikel, helaas wel weer standaard. moeder werkt niet en ze heeft moeite om met haar zoon om te gaan. vader werk veel!
    Hopelijk als er nog een keer een artikel geplaatst wordt denk anno 2014. Veel vrouwen werken en de vader is net zo verantwoordelijk voor zijn gezin als de moeder.
    Dus vertrek dit ook in je artikel.
    Gr. anneke

  • Alida zei:

    Als ik dit verhaal lees is er geen sprake van een lichamelijke of psychische aandoening binnen het gezin. Iets wat helaas momenteel in erg veel gezinnen lijkt voor te komen. Mede door de crisis is er veel onzekerheid gekomen.

    Maar wat als er binnen het gezin sprake is van een psychiatrische aandoening bij een of beide kinderen. Ja dan is er dezelfde stress, met daarbij de frustratie die de ouders ondervinden in de opvoeding........ Vaak kan een dergelijke jongere geen of nauwelijks contact maken met zijn ouders en is er per definitie geen sprake van een vertrouwensband. Naar mijn ervaring is dat een jongere/kind met een psychiatrische stoornis, juist door zijn stoornis, door de meeste mensen niet wordt begrepen door de afwijkende manier van 'denken' en 'voelen'.
    In dit geval zullen de ouders veel hulp nodig hebben vanuit hun netwerk (zo niet professionele ondersteuning).

    Wat ik lees over voldoende aandacht besteden aan je kind en luisteren naar wat hij/zij te vertellen heeft is zeker heel belangrijk. Toch is dat zeker niet altijd makkelijk of realistisch. Bedenk hierbij dat autisten (bv) een voor de meeste mensen onrealistische kijk op het leven heeft. Een ADHD-er (bv) praat soms zoveel dat je er geen touw aan vast kan knopen en dat het soms ook niet de bedoeling is dat je een reactie geeft.
    Ga met een kind (die een psychiatrische aandoening heeft) in gesprek over wat hij/zij wenst en je hebt een gigantisch risico dat je beland in een conflict met hem/haar. Sommige zijn nl niet instaat om te relativeren of zich in te leven in de belevingswereld van anderen.

    Praten met het kind/jongere dat bekneld zou zitten kan ook leiden tot oordelen, zonder dat je weet wat er nu werkelijk aan de hand is en dus een heel scheef beeld geven. Persoonlijk vindt ik dat als je met 1 gezinslid praat je ook de verhalen van de anderen zou moeten horen om echt een idee te hebben van wat er speelt. De beleving van een kind/jongere kan heel erg afwijken van de werkelijkheid.
    Voorbeeld: "kind verteld dat hij afgelopen weekend een hele dag op zijn kamer heeft moeten zitten. Logisch oordeel: welke ouder is er nou zo'n onmens een kind de hele dag op zijn kamer te laten zitten, kinderen moeten spelen. Bij navraag blijkt: Het kind heeft een deel van de dag op zijn kamer moeten doorbrengen omdat hij zijn kamer heeft moeten opruimen, maar dat weigerde. Uiteindelijk tijd die hij op zijn kamer heeft moeten blijven was 1,5 uur."

  • asjemenou zei:

    Huis en hart openzetten voor je medemens is altijd en overal belangrijk en daarbij je ogen en oren openhouden en doen wat je hand vandaaruit vindt om te doen, ook of juist als je er op dat moment geen zin in of tijd voor denkt te hebben....

  • Leonie Muiderman zei:

    Wat een mooi initiatief! Wanneer er helpende handen gezocht worden om mee te werken aan het verder vormgeven aan dit project, dan hou ik me van harte aanbevolen. Ik heb een paar maanden terug mijn hbo-opleiding Culturele Maatschappelijke Vorming afgerond en beschik over communicatieve vaardigheden en heb empathie. Ik zet me dolgraag in voor jongeren die een helpend handje nodig hebben. Door opgelopen hersenletsel weet ik hoe belangrijk het is om op weg geholpen te kunnen worden. Groetjes, Leonie

  • Truus zei:

    Fijn dat er aandacht aan dit onderwerp wordt geschonken.
    Dat reacties hierop al zo verschillend kunnen zijn, zoals het reageren op elkaar binnen het gezin van Piet. Betrokkenheid, bejegening, luisterend oor en heel veel geduld kunnen wonderen verrichten.
    Ik wens Piet en zijn familie heel veel sterkte toe tijdens hun ontdekkingsreis.

  • Marie zei:

    Een mooi, belangrijk onderwerp.
    Zeker de jeugd is de toekomst, wees er zuinig mee.
    13 december wordt er een festival vanuit hogeschool windesheim te Zwolle het onderwerp is kwetsbaarheid.
    Fijn dat hier een discussie over begonnen is.
    Waar ik het mee eens ben is dat je het van verschillende invalshoeken "moet" bekijken.
    Want beleving en van de feitelijke gebeurtenis kunnen soms uiteenlopend zijn.
    Een ander zorgelijk punt vind ik wat en hoe er tussen jongeren via internet en social media onderling gecommuniceerd wordt.
    Daarin zijn jongeren ook zeer kwetsbaar naar mijn idee.

  • Maurice zei:

    Ik vind het prettig om te zien en ben dankbaar dat er mensen geven om dit onderwerp en er zelf ook wat mee willen doen!

    Antsje Davien, of anderen die zelf iets willen doen voor jongeren / voor zichzelf willen beginnen of een droom wil nastreven.
    Als je wilt mag je mij een email sturen met wat je graag zou willen dan kunnen we de mogelijkheden doornemen waarbij ik jou kan helpen.

    Leef je droom!
    Maurice
    [email protected]

  • cora zei:

    Eerlijk gezegd vind ik dit meer lijken op een presentatie en aanprijzing voor je eigen bedrijf en daar is volgens mij de rubriek niet voor bedoelt.

Wij gebruiken cookies om het gebruik van de website te verbeteren.
We vinden je privacy belangrijk en beperken daarom het gebruik van cookies zoveel mogelijk.

Ik ga akkoord met het gebruik van cookies

Wil je meer lezen over ons gebruik van cookies en hoe je dat kunt aanpassen, klik dan hier. Lees ook ons privacybeleid.