Gay Care in Amsterdam – thuiszorg met respect
Mijn ogen moesten even knipperen toen ik het las… mijn hemel, in deze tijd… In Amsterdam is een thuiszorgorganisatie voor homoseksuele ouderen opgericht. En waarom? Omdat veel homoseksuele ouderen – mannen en vrouwen – veel hinder ondervinden van hun seksuele geaardheid in de laatste fase van hun leven. Zo erg zelfs, dat ze weer ‘terug in de kast’ gaan om maar met rust te worden gelaten…
Stel je voor, ben je met veel moeite en emotie in de loop van je leven ‘uit de kast’ gekomen. Afgezien van de voortrekkers die er open en bloot voor uitkwamen dan. Ben je eindelijk uit de kast, moet je als je over de zeventig of tachtig bent nog meemaken dat je wordt gediscrimineerd, wordt uitgesloten, dat er grapjes over je worden gemaakt, of dat er geintjes worden uitgehaald…
Al met al voelen homoseksuele ouderen zich vaak niet gerespecteerd, als ze in een of andere woonvorm leven. Ze halen de foto weg van hun overleden levenspartner voordat er iemand van de thuiszorg langskomt, omdat ze bang zijn dat die er moeite mee heeft dat hun geaardheid anders is. Als er tenminste nog regelmatig thuiszorg komt, want die hulp staat enorm onder financiële druk en er moet meer gebruik worden gemaakt van mantelzorg. Maar veel homoseksuele ouderen hebben meestal geen kinderen, en familie of vrienden wonen net zo makkelijk op grote afstand als om de hoek. Zeker in een grote stad als Amsterdam is mantelzorg voor hen moeilijk te organiseren.
Daarom is Gay Care Amsterdam opgericht. Voor al die ouderen in Amsterdam die van hun geaardheid geen gespreksonderwerp willen maken. Er werken mensen die de homoseksuele leefwereld kennen en speciaal zijn getraind op specifieke zaken in de zorg in die wereld. Enkele bekende Nederlanders van wie iedereen weet dat ze homoseksueel zijn, treden op als ambassadeur van de organisatie.
Mooi, zo’n organisatie, zeker als die zo nodig blijkt te zijn. Maar eigenlijk is het toch te zot voor woorden dàt die nodig is… wij, het tolerante Nederlandje, zo liberaal, zo van ‘moet kunnen’… Mooi niet. Telkens weer blijkt dat onze zogenaamde tolerantie erg broos en beperkt is. Dat wij er lustig op los discrimineren en niet veel verder kijken dan onze neus lang is. Om je rot te schamen…
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Beste Elisabeth,
ik ben er met je eens, te zot voor worden maar toch wel mooi dat er zoiets bestaat. Ik zou willen dat we naar de mens zouden kijken i.p.v naar et jasje maar zo werkt het nu eenmaal in hokjes land. Hoe dan ook ik vind het en geweldige initiatief. Ik hop dat het dwingt om de zorg voor iedereen toegangkelijk te maken.
Mvg,
Alejandra Bonifacio
Groningen
Van dit bericht kijk ik op. Ik werk zelf als Zzp-er in de thuiszorg
en mijn collega s en ik hebben respect voor een ander zijn of haar geloof,nationaliteit of geaardheid.
Ik ben een moslima en verpleegkundige, mijn normen en warden zijn los van mijn vak.
Als professioneel ben verplicht om ieder patiënt te benaderen als waardig mens en niets als kleur, ras, of nationaliteit dat is niet van toepassing voor een gezond, ruim denkende mens laat staan een professionele en een deskundige.
Ik ben geschokt en ik heb geen worden hier voor.
Wat mij betreft zij mogen er zijn zoals ieder wezen die er op aard bestaat en als je respect voor aard heb dan weet je dat je niet kan schepen maar allen accepteren en respecteren.
Mvg souad
Klopt dit bericht wel? En door wie ondervinden ze hinder??
Maar in de thuiszorg werken, bij mijn weten, tegenwoordig nou juist veel alfahulpen zonder opleiding en helaas ontbreekt het door dat gebrek aan opleiding dan ook aan een basis van respect en acceptatie.
In elke vorm van zorg is een basisopleiding nodig + een specialisatie, zelfs voor poetsen.
Ik sta ook te kijken van dit beticht en zet er ook mijn vraagtekens bij .
Ik vraag mij dus af of het bericht wel juist is !
De mensen die in de zorg werkzaam zijn ,werken vanuit hun hart en zijn gedreven , daarbij wordt niet gekeken naar afkomst , kleur of geaardheid !
Helemaal met je eens Elisabeth.
En Jenny mijn ervaring is dat er tegenwoordig in de thuiszorg veel mensen werken die door het systeem "opgevoed" alleen kijken vanuit de organisatie, en niet vanuit de zorgvrager.
De thuiszorgorganisaties hebben een machtspositie, de zorgvragers voelen zich afhankelijk van hen en slikken hun kritiek vaak weer in.
Dat is waar ik mij zorgen over maak. De goede mensen niet tena gesproken uiteraard.
Nounou @ Asjemenou,
Bedoel je hiermee, dat laag-betaalden gebrek aan respect of fatsoen hebben. Of dat alfa-hulpen per definitie niet zouden mogen helpen? En dat deze alfa-hulpen per definitie discrimineren? Wie discrimineert wie nu?
Voor mij is een pgb- hulpvrager (trouwens ook een alpha-hulp) absoluut mijns gelijke, dus niets meer of minder. En wie hulp wil geven hoort boven discriminatie te staan.