Gehoorverlies - van verandering in persoonlijkheid tot depressie
Horen is erg belangrijk voor ons. Geluid maakt ons blij, boos, angstig… Horen is een deel van ons dagelijks bestaan, als we althans horend worden geboren. Met elkaar praten, muziek horen of er bewust naar luisteren, de geluiden op straat, in huis en op het werk; je realiseert het je niet, maar ze horen bij ons leven van alledag als zout bij een gekookt eitje.
Verlies van gehoor is dramatisch. In het begin heb je het niet eens zo heel erg door, maar op een gegeven moment, als je omgeving allang heeft geconstateerd dat je gehoor behoorlijk achteruit aan het gaan is, kom je er niet meer onderuit. Je concludeert – bewust – dat er iets met je gehoor aan de hand is. Een bezoek aan de huisarts levert een gehoortest en een doorverwijzing naar de KNO-arts op.
Gehoorapparaten kunnen een uitkomst bieden, maar net zo gemakkelijk een ramp zijn. Ze zitten zelden echt lekker, alles klinkt toch een stuk ‘metaliger’, zelfs als je de beste in zijn soort hebt uitgezocht. En in een groepje mensen zitten, of in een café, restaurant of andere ruimtes waar mensen bij elkaar zitten… forget it, sprietjes uit je oren, om ten minste enige rust te hebben!
Persoonlijkheid
Dat is alleen nog maar het effect op HOREN. Nu blijkt dat gehoorverlies ook invloed heeft op de persoonlijkheid van oudere mensen, ze uiten hun gevoelens minder snel dan voorheen, worden dus minder extravert, voor zover ze dat al waren. De universiteit van Göteborg (Zweden) heeft dat onderzocht. Vierhonderd ouderen tussen de 80 en 98 jaar werden ruim zes jaar lang gevolgd. De onderzoekers keken naar hun fysieke en mentale gezondheid en hun persoonlijkheid. Die werden elke twee jaar getest.
Tot verrassing van de onderzoekers was het niet de achteruitgaande gezondheid die mensen minder sociaal maakte, maar het gehoorverlies. De kwaliteit van sociale interactie beïnvloedt het effect van hoe we met anderen omgaan. Dit staat allemaal te lezen in het blad Journal of Personality.
Depressie
Vorige maand verschenen de resultaten van een ander onderzoek in JAMA Otolaryngology - Head & Neck Surgery. Uit dat onderzoek van het Amerikaanse Institute on Deafness and Other Communication Disorders blijkt dat mensen met gehoorverlies eerder depressief worden dan mensen met een goed gehoor. Dat scheelt wel 6,5 procentpunt (11,4% tegen 4,9%) En vrouwen dan weer vaker dan mannen. Hoe minder een mens hoort, hoe zwaarder de mogelijke depressie. Logisch is het eigenlijk: gehoorverlies maakt communicatie moeilijker, en sociale activiteiten daardoor dus ook.
Mensen wier gehoor achteruit gaat, worden dus vaak op meerdere fronten “te grazen genomen”. We hebben dat niet altijd meteen in de gaten, maar het zou wel iets moeten zijn om rekening mee te houden.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Goed artikel.Ik mis de verbitterdheid en de achterdocht.(hebben ze het over mij,lachen ze me uit?) En helaas reageert de omgeving ook niet even netjes.(Zeg maar niets tegen haar die is zo doof als een kwartel.) Als het zicht dan ook nog achterblijft en de motoriek dan is er niet meer zoveel kwaliteit van leven.Dus kan ik me voorstellen dat je dan depressief bent
WMO thuiszorg, huisartsen en specialisten en ziekenhuizen moesten meer rekening houden met mensen met een slecht gehoor.
Er staat dan bel dat en dat nr, maar dit kunnen mensen dan dan niet.
De maatschaapij moesten rekening meer rekening houden met mensen die bijna doof zijn .
Je ziet het niet maar het is een kleine wereld.
6 weken geleden is het gehoor van een oor in enkele dagen drastisch vermindert. daarvoor werd mij al eens verteld dat ik zo doof ben als een kwartel. Ik liet het maar gaan. Nu laat ik al het verdriet om dit verlies, beetje bij beetje toe. Ook het zingen moet ik opnieuw uitvinden. Ik ben in de rouw om dit grote verlies.
Mieke, ik kan niet meer zingen. Ik weet waardoor je gehoor verliest maar als kan blijf zingen ook al is het vals ( je hoort je eigen stem niet meer.Ik zoek mensen die ook bijna doof zijn en met mij dingen wil doen en heb spraak afzien en gebarentaal leer ik bij een logopediste.
Het is een groot verlies Mieke, probeer dingen te doen die je leuk vindt. Ik wandel met mijn hond en geniet van de natuur.En mijn pgb hulpen helpen mij enorm ,mijn gehoor gaat achter uit en ben wel bang dat in de toekomst door de bezuiging dat mijn wereld kleiner wordt.
Mieke houdt vol we moeten sterk worden onder elkaar. Niet iedereen wordt gezond 100 zoals jij en ik . Leef met je mee.
Dank je wel voor uw reactie. Ik wens u ook veel moed en kracht om door te gaan.
Groet, Mieke