Goede indicatiesteller onmisbaar bij onafhankelijke indicatie
Lian Roovers heeft veel ervaring met de onafhankelijke indicatie, door CIZ en Bureau Jeugdzorg. Dat komt doordat zij mantelzorger is voor twee kinderen die beiden zorg nodig hebben.
“ Om te beginnen heb ik gemerkt dat veel afhangt van de persoon van de medewerker”, zegt zij. “ De een is veel empathischer dan de ander en vaak verschilt ook de vraagstelling. Dat kan te maken hebben met deskundigheid maar ook met persoonlijke instelling.” Als voorbeeld geeft zij de vraag of haar zoon met een autistische aandoening zichzelf kan aankleden. Het antwoord zou “ ja” kunnen zijn als het alleen gaat om de techniek van het aankleden. In de praktijk is het echter “ nee”. Het kind denkt er vanuit zichzelf niet aan zich aan te kleden en al helemaal niet om een (goede, seizoensgebonden) keuze uit de garderobe te doen. Moeder moet de kleren in de volgorde van aankleden klaarleggen. “ De indicatiesteller zou die feiten boven tafel moeten krijgen”, zegt zij. “ Het is ondoenlijk om er van uit te gaan dat de client uit zichzelf dat soort finesses en details benoemt. Ten slotte is de indicatiesteller de professional.”
Daarbij tekent zij aan dat het soms lijkt of de indicatiesteller alles uit zijn of haar eigen zak moet betalen. “ Dat zou toch niet moeten? Die mensen moeten objectief en gedetailleerd verslag doen van de zorgvraag.” Dat betekent niet dat indicatiestellers geen betrokkenheid zouden moeten tonen bij client of werk. Het inlevend vermogen blijkt uit de vragen die ze stellen.
Een enkele keer is de matige betrokkenheid en professionaliteit haast beleid geworden. In 2009 was er de herbeoordeling van het recht op de functie “ Begeleiding” . Mensen met indicatie voor begeleiding in pgb kregen ineens onbedoeld een ZIN indicatie alleen al omdat medewerkers onzorgvuldig waren. ZIN werd echter nooit geleverd. omdat iedereen uitging van voortzetting in PGB. Nu ontvangen die mensen een verzoek van het zorgkantoor om het PGB terug te betalen. Het zorgkantoor stelt op basis van de indicatie al betaald te hebben aan de zorgaanbieder. De tijdelijke krachten die de functie begeleiding herbeoordeelden zijn inmiddels niet meer in dienst van het CIZ of niet meer aanspreekbaar en de fouten zijn niet meer te herstellen. Over betrokkenheid gesproken!
Lian is grote voorstander van regie door de client zelf. “ Die zal zich maar zelden slechter voordoen dan hij of zij is om een hogere indicatie te krijgen. Die achterdocht is nergens op gebaseerd”, meent zij. Daarnaast wijst zij op het bestaan van een taxatieschaal die is ontwikkeld door Bert Reintjes. “ Die vormt een uitstekende leidraad om te komen tot een objectieve inschatting van de zorgvraag”, zegt zij. “ En zeker, ik ben niet naief. Het CIZ en BJZ moeten wel toetsen maar dan wel op basis van een goede vraagstelling. Dan is onafhankelijke indicatie een goed systeem.”
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Ben het geheel eens met wat hierboven bedoeld wordt met "betrokkenheid" van de indicatiesteller met de client.
Dit overkwam mij ook:
Medio mei heb ik ook i.v.m. gewijigde gezinsomstandigheden en grotere zorgbehoefeten, een herindicatie aangevraagd. De indicatrice dacht mij ook “in een hoek te moeten dringen”. Ze had het allemaal over “participatie”, “mantelzorg” en “MEE inschakelen”.
Nu moet je je voorstellen dat ik zeer ernstige progresseve destructieve poli reuma heb en sinds april weduwnaar ben geworden en alleen in mijn eigen woning blijf wonen met zorgverleensters voor verlening van de zorg. Gelukkig ben ik, als oud ambtenaar, goed op de hoogte van de wet- en regelgeving van de WMO en AWBZ. Ik heb de indicatrice tijdens ons telefonisch onderhoud gewezen op het Zorg Indicatie Besluit (ZiB) en wat dat inhield. Daarin staan n.l. de regels die de Minister opsteld richting CIZ hoe ze clienten moeten beoordelen. Ik had bij mijn aanvraag een volledige anamnese van mijn lichamelijke beperkingen en protheses etc. meegezonden…
Daarnaast een volledig overzicht van de “normen” betreffende de PV die moet worden aangehouden. Ik kwam op 24-27 uren PV per week….
Bij een “zelf indicatie” kwam ik uit op LG 06. Weet je wat ik kreeg toegewezen.? LG03 met 6-7,9 uren PV per week en wel 7 dagdelen dagbesteding.!!!! Wat moet ik daarmee ???? Ik heb nu een Pgb-ZZP LG03.
Na het eerste telefonisch onderhoud volgde door mijn “weerbarstigheid”, een tweede onderhoud, waarna een advies werd uitgebracht. Hieruit blijkt dat wanneer iemand, en m.n. mensen die niet bekend zijn met de regels, niet die aandacht en/of juiste beoordeling en advies krijgen waarop zij recht zouden hebben. Ik heb sterk de indruk bij het CIZ: “Zo zuinig mogelijk indiceren…” geldt..
Omdat we de vrijheid hebben de zorgfuncties “uit te wisselen” en het totaal bedrag van het budget uitkwam op een niveau wat ik had ingeschat bij LG06, heb ik uiteindelijk overwogen geen bezwaar te maken tegen het uitgebrachte advies.
Echter, uit overleg met Per Saldo, zal naar hun mening het CIZ, indien de bezuinigingen op begeleiding en dagbesteding straks doorgaan, mij en herindicatie voorleggen, zoals dat gebeurde bij de ondersteunende begeleiding vorig jaar.
Zo zie je maar dat het uitbrengen van een zorgvuldige indicatie advies valt of staat bij het emphatisch vermogen en betrokkenheid van de indicatiesteller bij de client...
Ik heb dezelfde ervaring als Ad, heb een LG03 van sept 2008 en er is sprake van een progressie chronische aan doening Huntington.
Bij her indicatie dit jaar is een LG 04 afgegeven terwijl ik berekend heb mbv indicatie wijzer van het CIZ dat er een LG06/07 moest komen, een gespecialiseerd verzorging tehuis voor huntington waar ik om advies gevraagd heb vertelde mij dat er eigenlijk een LG08 moest komen.
De conclusie die ik hier uit haal is dat de indicatie steller het CIZ niet juist handeld
Hoe herkenbaar allemaal.
Zowel het CIZ als BJZ hebben wij minder goede ervaringen mee.
En de grootste moeite heb ik met het wantrouwen.
Voor 3 personen in ons gezin doe ik de aanvragen, de laatste keer met hulp want men bleef hameren op mijn zorgtaken als moeder en mantelzorg.
En dat dat 6 uur begeleiding wel heel veel zou zijn.....
Hoe of dat in dat dan in het schema ging passen er was tenslotte ook nog behandeling, cognitieve gedragstraining, psychiater, verpleegkundige en case-manager.
Ja, ik reis wat af en ik zit wat in wachtkamers.......
Als mantelzorger.
Zonder een financieele vergoeding of aai over mijn bol.
Wel met de vraag of de hulp wel nodig is!
Triest hoor.
En altijd een indicatie voor maar 1 jaar.
En dus ook geen mantelzorgercompliment....
Hoe slim alles aansluit, ja toch?
Ik hou van mijn man en kinderen, maar het is wel erg zwaar.
Graag zou ik ook tijd hebben om iets voor mijzelf te doen, een hobby.
Bij de bovengenoemde voorbeelden kan ik me alles voorstellen.
Bij mij werd een indicatie voor mijn dochter met Borderline in eerste instantie binnen 10 minuten tijdens het eerste gesprek met een indicatiesteller van het CIZ van tafel geveegd.
Mijn dochter stond na een aantal therapieën waar voor haar geen verbeteringen uit voort kwamen wantrouwend tegenover een nieuwe therapie. Dit was voldoende om te zeggen dat er voor haar geen zorgindicatie zou komen.
Dat ik aangaf dat vertrouwen sowieso een heel moeilijk punt is voor Borderliners werd niet gehoord.
Ook het feit dat ik al 17 jaar een alleenstaande uitgeputte werkende moeder was met nóg een kind die zijn hele leven onder de ziekte van zijn zus leed speelde ook geen rol.
Er werd alleen gefocusd op therapie en zolang die er niet was zou er geen indicatie komen.
De persoon en geschiedenis van mijn dochter werd totaal niet bekeken.
Uiteindelijk heb ik met behulp van Mezzo (Belangenbehartiger van mantelzorgers)het voor elkaar gekregen dat mijn aanvraag opnieuw werd bekeken en is de indicatie er gekomen.
Het is een vreselijk en machteloos gevoel dat bij zo'n eerste gesprek die ene persoon gaat uitmaken of jij een indicatie voor je kind krijgt of niet.
Sinds een klein jaar kan ik weer eens iets doen voor mezelf; dat geeft weer een beetje energie. Ik begrijp Roos van bovenstaand berichtje dus ook heel goed.
Hallo allemaal,
Ik heb van deze stelling en die van de andere op deze site een tweetal "links" in een mailtje, ter informatie en inzicht in de ondervonden problemen gezonden aan Per Saldo, de belangen organisatie voor PGB budgethouders. Met het verzoek eventueel te reageren en de ondervonden klachten en problemen van allrlei aard van ons allen in de media te brengen.
Ik denk dat we onze klachten alleen op een zodanige duidelijke wijze via de media onder de aandacht van onze medeburgers en vooral de politiek kunnen brengen. Beleid en de gevolgen daarvan maken n.l. slechts alleen indruk indien de bevolking en de politiek met de neus op de werkelijkheid en de feiten worden gedrukt. Pas dan wordt duidelijk waar we in dit land allemaal mee bezig zijn....
Succes allemaal met jullie strijd..
Ad.
Ikzelf heb hetzelfde meegemaakt.
Ik heb de diagnose syndroom van asperger en angststoornis. Ik loop dag in, dag uit op mijn tenen om te blijven functioneren en vraag daardoor enorm veel van mezelf en omgeving.
Heb veel therapie gehad om met mijn 'problemen' te leren omgaan en heb bijwijze van laatste strohalm een PGB aangevraagd voor begeleiding.
Ik krijg een monsterlijke vrouw aan de telefoon die mij in enkele zinnen uitlegt dat ik geen PGB krijg, omdat ik fulltime werk, getrouwd ben en kinderen heb, dus met mijn functioneren gaat het wel okay. Ook dacht ze dat het wel goed ging, aangezien ik mijn PGB zelfstandig heb aangevraagd, dus met mijn zelfstandigheid is niks mis, dus waarom hulp in deze tijden van bezuinigingen!!?? Daarnaast lijkt het de mevrouw geschikter als ik nog was therapie ga volgen, want ik leg de lat te hoog en wil perse blijven functioneren, terwijl ik ook kan kiezen om gewoon wat minder te functioneren en meer de diagnosen te accepteren. Ik ben 2 weken van streek geweest van dit telefoontje en de manier waarop. Heb bezwaar aangetekend, maar te horen aan de stem van de persoon die de hoorzitting deed (telefonisch) vond ook deze persoon dit lichtelijk overdreven. Erg vervelend dat mijn therapeut door deze motivatie ging twijfelen aan het nut van een eventueel PGB en een hulpverlener-onder-ons-verhaal ging houden. Daar sta je dan met je diagnoses... Zegt men dat autisten moeite hebben met zich inleven in een ander :-)
Het onafhankelijk indicatiestellen heeft zijn langste tijd allang gehad. Er is niets onafhankelijks meer aan. Indicatiestellers voelen zich lid van de AWBZ-politie. Voelen zich zwemmen, want worden gedreven door angst "fouten" te maken naar de wet toe. Voelen zich oppermachtig, gedreven door een verkeerde instelling. Voelen zich roepende in de woestijn omdat achterdocht ten aanzien van de cliënt gemeengoed aan het worden is. Zijn er dan geen goede indicatiestellers? Jawel, maar het worden er steeds minder. Hoe dat komt? In toenemende mate wordt uitgegaan van het maken van misbruik door de cliënt. In toenemende mate worden beperkingen niet meer als zodanig onderkend. Omgevingsfactoren en de eigen situatie van de cliënt mogen niet meespelen.
Maatschappelijk zien we een ontwikkeling waarin het aan eerlijkheid volkomen ontbreekt. Het is natuurlijk ook nog al wat als je moet zeggen dat je als samenleving niet zoveel meer over hebt voor zorg. Dat doe je niet. Wat je dan wel doet is zeggen dat je geen beperkingen ziet of zo licht dat er geen zorg hoeft te worden verleend of onder een wet die niet functioneerd.
Een goede indicatiesteller luistert naar de cliënt, bepaalt met de cliënt wat er nodig is om een leven te leiden dat voldoet aan een waardige maatschappelijke norm. De cliënt claimt geen recht op zorg als hij/zij die in eigen ogen niet of niet volledig nodig heeft. Daar moet de indicatiesteller over praten. De cliënt heeft volledig recht op de noodzakelijke zorg. De indicatiesteller praat met de cliënt over de meest passende zorg, over het doel van de zorg, over de haalbaarheid van doelen, over overvraging of ondervraging, over individuele belasting, kortom maakt een plan voor de langere termijn en geeft daar een indicatie voor. Omdat te kunnen doen moeten we terug naar één van de basisdoelstellingen van het indiceren namelijk het ontschotten. Eén wet voor alle zorg op de maat die elke individuele cliënt nodig heeft. Makkelijk? Nee, heel moeilijk maar wel menselijk en daarom zeer effectief.
Gerard, ex indicatiesteller.
Ook ik wacht elk jaar weer met bibberende knieen het indicatietelefoongesprek af. Het moeten vechten voor hulp voor je kind, en het bagataliseren van de problemen door degene die je te spreken krijgt. Of ze het uit eigen zak moeten betalen. Ik ben zo moe van het vechten en ik heb het gevoel dat ze er op uit zijn dat je het opgeeft.
Het lijkt mij dat er mensen in de nabije omgeving die het gezin/persoon beter kennen, die indicatie het beste kunnen stellen. Een huisarts, een ouderbegeleider van een instelling, maatschappelijk werk enzovoorts....
Dankzij het PGB kan ik mijn kind thuis houden, maar ook dat mocht ik niet zeggen van de indicatiestelster want als het nodig is dat het kind opgenomen moet worden dan moet dat gebeuren. Dan snap je het toch niet denk ik zo....
Een hele verdrietige, vermoeide moeder.
Ja ook hier zelfde ervaringen
Bij de laatste telefonisch onderhoud
In huilen uitgebarsten en ' gedreigd' dat
Mijn tweeling van 7 dan maar het huis uit moest
Toen kwam er iemand langs en die was het binnen
5 minuten met ons eens
Gelukkig maar want die knuffelkonten
Van ons hebben alle harten in hun omgeving
Nodig, ze hebben alleen veel meer
Zorg nodig als reguliere kids
Bij ons
Wij hebben een zoon met McDD. Wij hebben een mevrouw bij Bureau Jeugdzorg die ons keer op keer weer fantastisch helpt. Als ik vragen heb dan worden die zeer vlot beantwoord, ofwel via de mail of telefonisch. ook maakt ze altijd tijd als ik een afspraak wil maken. Ze luistert, neemt de tijd maar het allerbelangrijkst, ze neemt onze "problemen" zeer serieus en denkt altijd mee aan een oplossing.
Kortom, wij hebben supergoede ervaringen met onze indicatiesteller van BJ.
Nou Julisca dan verdient deze mevrouw echt een lintje!!! Maar zo zou het dus eigenlijk gewoon altijd moeten zijn toch?
Uhhh mag ik misschien ook haar nummer......:)
Chrissy
ZUCHT, net klaar met de nieuwe indicatie, en op naar een bezwaar!
Na veel geleuter, kreeg ik eindelijk iemand die wel redelijk inzicht had en niet het idee had dat ze het zelf moest betalen maar gebonden was door een indicatiewijzer die in principe flexibel gehanteerd kan worden.
De AWBZ is zo verkeerd nog niet, het kost gewoon erg veel.
Laat iedereen nu een klacht indienen die verkeerd behandeld is/ geworden, en bezwaar aantekenen op de korting die je krijgt anders komen de signalen nooit aan!
De regering wil dan wel bezuinigingen doorvoeren maar dan wel daar waar het kan!
De pitbulls van het CIZ willen/moeten korten maar door te korten worden mensen niet minder gehandicapt en hebben ze niet minder hulp nodig, handicaps kun je niet wegbezuinigen, ook zij zouden de plicht moeten voelen om dit signaal door te geven aan de regering.
In principe is iedereen het verplicht te doen, die nog energie hiervoor over heeft, al is het maar voor degene die het niet meer op kunnen brengen.
Een mooie bezuiniging zou zijn: indicaties afgeven voor langere tijd daar waar de situatie duidelijk is.
Het is toch gewoon jezelf in stand houden op deze manier van werken.
Dat hele circus van maanden elk jaar weer opnieuw met een nieuwe indicatiesteller o, ja kennisdragers willen ze zich ook noemen, die weer helemaal opnieuw de indicatiewijzer doorspit.
Na jaren ken ik dat ding wel uit mijn hoofd maar ik mag ze er niet op wijzen want dan zijn ze gepikeerd en krijgt het gesprek meteen een andere wending, waar je dus heel voorzichtig mee moet omspringen.
Tis niet te geloven!!! dit jaar zijn ze zelfs aan de grondslag gaan tornen, terwijl er een meter dik dossier ergens moet liggen dat naar alle waarschijnlijkheid is vernietigd volgens de indicatiesteller.
??????
Ik hou nu maar op want ik kan er inmiddels wel een boek overschrijven dat niet prettig weg zal lezen, helaas.
met vriendelijke groet.
Ik schrik er iedere keer van als ik de verhalen lees dat mensen die een pgb echt nodig hebben voor hun zelf of kind zo hard moeten vechten en dat er zo makkelijk over wordt gedaan door indicatiestellers. Dat ze gewoon zeggen dan doe je je kind toch uit huis!! erg.
Wij hebben gelukkig hele goede ervaringen met BJZ Tiel. We worden goed geholpen. Er word snel gereageerd op mail en telefoon en ze denken echt mee. Zo als bij een vraag of mijn zoon zichzelf kan aankleden zou ik ook `ja`zeggen, maar juist de medewerkster van BJZ wees ons erop dat er niet wordt bedoeld of hij het technisch kan, maar kan hij het in de juiste volgorde en trekt hij s´morgens wel eerst zijn pyama uit als je de opdracht geeft zijn kleding aan te doen. Dan is het antwoord dus `nee`en door op die manier naar de vragen te kijken krijg je een heel ander verhaal. Wij hebben gelukkig PGB voor nu 2 jaar,maar kreeg wel een brief dat ik in 2011 3% minder ga krijgen, ivm bezuinigingen. Het is steeds al puzzelen en nu nog minder.
Blijft moeilijk als je door ziekte of iets anders afhanelijk bent van andere.
Vriendelijke groet
Ook hier slechte ervaringen. Onze gemeente werkt met een zg onafhankelijk indicatie bureau. Wij zijn beiden gehandicapt. Mijn man gaat hard achteruit.Toch durfde deze dame een verklaring af te geven dat hij goed instaat zou zijn het huishouden te doen. Was afgegaan op verslagen van ong 10 jaar geleden. Huishoudelijke hulp ging dus terug van 15 uur naar 7 1/2 u p.w En dat zou dus eigenlijk nog ruim zijn!!!
Dus niet zeuren. Hulp die normaal 5x pw kwam komt nu nog 2x. Was wordt niet meer gestreken, bed verschonen(inc) 1x pw! Rolstoelen schoonmaken,
ja hoor daar wordt geen tijd voor gegeven. Nee het is een regelrechte ramp.Wij vervuilen langzaam maar zeker. Want tuin aanvegen neee staat nergens om verstrekt te worden. Moeten we maar aan de buren vragen.'s Winters sneeuw verwijderen,nee geen indicatie voor. Vrees dat we op korte termijn een verzoek moeten doen voor een verzorgingshuis. Fijn he het mee denken van mensen die er de ballen verstand van hebben.
Aly,
Ik hoop dat je bezwaar hebt ingediend, want dit is te gek voor woorden.
Triest.
In onze gemeente kan je via welzijnswerk vochurs kopen a 5 euro en dan komt er een vrijwilliger bij jou klussen.
Kleine klusjes, en het materiaal moet je nog vergoeden.
Dus jouw stoepje vegen, kastje ophangen enz.
Redelijk betaalbaar maar voor sommige is 5 euro nog te veel.....
Maar het is een begin!!!
Ben natuurlijk in beroep gegaan. Helaas heeft het ruim 10 maanden geduurd voor de beslissing genomen werd.Allerlei smoezen en uitvluchten,vakanties ziekte ,late berichtgeving artsen en ach het viel allemaal wel mee!!!! Heb door de late beslissing wel een dwangsom geeist en lach niet 120 euro ontvangen.
Het is werkelijk een straf als je ziek of gehandicapt bent en afhankelijk van een oud ergo therapeut die met met veel bombarie een indicatie komt stellen.
Eind beslissing was dus een 1/2 u er bij ipv 7 nu 7 1/2 uur was 15 uur.
Jemig wat brengt een simpel vraaggesprek veel teweeg. Ik voel me vereerd dat ik de kans kreeg iets te vertellen over onafhankelijke indicatiestelling, maar ik kreeg ook een brok in men keel door de reacties op het stuk. Vooral het appel van Beppie grijpt me aan: Laat degene die nog de energie hebben (en tijd) zich vooral laten horen voor degenen die moe gestreden zijn of het niet meer kunnen. Ik wil me laten horen, niet omdat ik mezelf graag hoor praten of alleen voor mijn kinderen, maar omdat ik ook net als Beppie vind dat degene die bevoorrecht zijn met het talent of de energie om het te kunnen uitdragen, dat moeten doen voor degene die het niet (meer) kunnen.
Ik juich het initiatief van Ad toe om e.e.a. door te linken aan Per Saldo. Ik denk inderdaad dat de kracht zit in je te laten horen. Niet alleen op deze site maar ook in alle gremia zoals plaatselijk in een gehandicaptenplatform of een wmo adviesraad, landelijk binnen of met een patientenvereniging, een belangenorganisatie als Per Saldo, Mezzo (voor mantelzorgers) of bijvoorbeeld VG belang. Maar laat gewoon zoveel mogelijk je eigen verhaal horen. Gewoon concreet wat voor gevolgen maatregelen hebben, waar jij tegenaan loopt, wat jij meemaakt en niet meer kunt mee maken. Niet uit frustratie of om tranen te trekken, maar om inzicht. Ik geloof echt dat het gros van Nederland die niets met zorg te maken heeft, geen idee heeft wat een veranderingen er de laatste jaren zijn geweest en dat het hen op een zeker moment ook gaat raken. Willen we een ommekeer in mentaliteit en af van onverschilligheid, willen we overheden aanspreken op hun verantwoordelijkheden (nadat we eerst hebben gekeken naar die van onszelf) dan zullen velen van ons hun persoonlijke verhaal moeten vertellen. Simpel omdat dat veel meer pakt dan praten in collectieven. Organisaties hebben (en zeker ook CIZ) altijd ook een eigen belang. Vergeet dat niet. Durf je ervaringsdeskundigheid in te zetten en laat je nooit monddood maken doordat mensen jou verwijten dat je alleen praat in je eigen belang. Das namelijk niet zo.
http://monitor.npcf.nl/engine.asp?guid=55DAAC079F004B579D7E5F80942F62C3
Meldactie AWBZ oktober 2010
Vul de vragenlijst, knelpunten in.
Net zoals Lian zegt, vaak heeft men geen idee.....
tuur de link door, laat zoveel mogenlijk zorgbehoeftige de lijst invullen.
De lijst is er voor ouderen, jongeren, voor lichaamlijke beperkingen, psychische beperking, verstandelijke beperking enz.
Dus invullen en actie ondernemen!!!!!!!
Succes
Lijst natuurlijk ook in gestuurt.Ben nl ook wel een doordouwer en strijder.
Voor menig client heb ik een (her) indicatie geschreven. De nodige zorg heb ik goed onderbouwd en geschreven vanuit de zelfredzaamheid van de client. Naast de hulpvraag; duidelijke rapportages; ondersteuningsplan en overige diagnoses van diverse medici kom je tot een goed inzicht wat voor zorg de client nodig heeft. Het CIZ beoordeelt mijn inziens niet vanuit de behoefte van de client. Het CIZ trekt haar eigen plan en legt diverse rapporten van o.a. psychiaters etc.. naast zich neer. Sommige cliënten kunnen rechtstreeks benaderd worden omdat zij zelf in staat zijn om de 'moeilijke vragen' van het CIZ te beantwoorden. Echter dit geldt niet voor mijn cliënten. Mijn cliënten bagatelliseren hun eigen probleem waardoor als zij contact hebben met het CIZ niet toereikend zorgbudget ontvangen. Veelal wordt een indicatie afgegeven door wat iemand zegt. Het CIZ vraagt niet door en vaak zit er nog een vraag achter de vraag van een client. Vele disciplines in de zorg, waar ik mee te maken heb, geven dan ook aan dat hun expertise weinig kan betekenen bij een aanvraag van een indicatie. CIZ benaderd hen veelal niet. Zelfs als deskundige hulpverlener loop je geregeld tegen een gesloten deur aan bij het CIZ. Soms moet er een rechter uitsluitsel geven of een client recht heeft op de nodige zorg! Tot nu toe is dit altijd positief uitgevallen voor de client. Met deze manier gaat er veel geld en tijd verloren! De rechtbank maakt haar beslissing wel op basis van de geboden expertise van de deskundigen.