Het nieuwe systeem: Passende hulpvragen
Vragen, vragen, vragen: elke zorgprofessional heeft ermee te maken. Bij inzet van professionele AWBZ / WMO-zorg moet men een hoop achterhalen: “Is er een indicatie? Hoe wordt de dienstverlening betaald? Waar begin ik met de hulpvraag? Is er iemand anders die ook moet komen helpen? Is er een eigen netwerk van de hulpvrager?”. Bij elke nieuwe hulpverlener moeten deze vragen beantwoord worden, wat een grote belasting is voor zowel de professional als de hulpvrager.
Stijging kosten
Sinds de invoering van de marktwerking zijn er talloze organisaties en/of bureau’s ontstaan die op elk mogelijke wijze raakvlak hebben met hulpverlening. Het blijkt dat er een markt is voor deze ‘commerciële’ maatschappelijke organisaties, want er wordt dankbaar gebruik van het gemak die de organisaties bieden. Er moet echter wel voor hun dienstverlening betaald worden. Betekent dit dat de maatschappij dan ook de rekening gepresenteerd krijgt? De kosten van de zorgverzekeraars en van de AWBZ blijven zo maar stijgen.
Is WMO de oplossing?
Op dit moment worden alle maatschappelijke instellingen welke gebruik maken van de individuele voorzieningen van de WMO en de AWBZ, meer betaald bij het bieden van meer ondersteuning. Hiermee is het systeem voor zorgverlening niet aangepast, waardoor de kosten met de tijd onbetaalbaar zullen worden. Een ander systeem voor de zorgverlening is daarom onvermijdbaar. Met de overheveling van de zorg naar de gemeenten wordt getracht om een verandering teweeg te brengen. De burgers met een beperking kunnen met gecontracteerde zorgpartners of middels een persoonsgebonden budget aanspraak maken op zorg. Dit vertaalt vaak in een gemeente naar een individuele voorziening: een dienst die de burger geheel voor zijn of haar eigen situatie ontvangt. Momenteel zorgt ook deze manier van professionele inzet van hulpverleners voor een stijging in de kosten. Het blijft immers gedreven op structurele vaste betaling per geleverd uur binnen een aangegeven kader (indicatie).
De verandering
Zijn we niet met het systeem en al haar organen, de mens met een beperking voorbij geschoten? Het eenvoudig houden van een nieuw systeem zou de groeiende markt kunnen helpen. Het is altijd goed om terug naar de basis te gaan. Vanuit de burger met een beperking gedacht: “Hoe kan ik mijn hulpvraag invullen?”. Zo eenvoudig kan het ook voor de gemeente worden. Zij kunnen met een vastgestelde hulpvraag een passend aanbod vinden, waarbij eerst gekeken wordt naar een collectieve oplossing of naar mantelzorg. Zo wordt niet direct de professionele zorgverlening en daarmee de maatschappij belast. Het bieden van een marktplaats voor vrijwilligers en voor professionele hulpverlening, betekent dat we gaan van een systeem dat door productie gedreven is, naar een veel efficiënter systeem dat gedreven wordt door hulpvragen.
In mijn volgende blog zal ik meer ingaan op de prijs, prestatie- en kwaliteitsverhouding van de verschillende aangeboden diensten ten behoeve van de maatschappij.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Inmiddels zijn we met met keukentafelgesprekken- (her)indicaties-dure congressen voor beleidsambtenaren-vergaderingen, klankbordgroepen-fraudebestrijding-verantwoordingen-ransities-zzp's-enz, drukker en duurder uit dan met zorg zelf. Dit is typisch Nederlands.
Bij deze een reactie door een Client die MEERVOUWDIG CRONISCHE ZIEK is en om 8.30 een uur Buurtzorg ontvangt met Verpleging & Persoonlijke Verzorging om 12.00 uur en 18.00 2x 15 min Persoonlijke Verzorging kosten 50,50 p.u. , dan om 22.00 uur Avondzorg een uur Persoonlijke Verzorging & Verpleging , dit is opgevangen door drie Verzorgende over een week verdeeld kosten 30.00 p.u
Verzorgende verdeeld over 24 uur met persoonlijke verzorging & Begeleiding ongeveer 1.1/2 uur dag/nacht 30,- p.u.
Ik heb een PGB , deze met afgegeven uren van het CIZ .
Hier is nog niet van uit gegaan wanneer ik nog meer hulp nodig heeft .
In het nieuwe idee met AWBZ /WMO kan je in mijn geval waar je 2x per dag PV en ZV samen nodig heeft op hetzelfde moment.
Verpleging bij de Zorgverzekeraars en PV naar de WMO maar in een geval van Cronische zieken is het altijd en en !!!
Heeft iemand daar wel eens aan gedacht ?? en hoe wordt dan het plaatje van Zorgverleners.
Dit zou ik graag eens willen weten.
Je zult maar hulpbehoevend zijn en geconfronteerd worden met een zorgverlener die met een bonboekje voor je staat. Helaas wordt dit overal gedaan.
Tandartsen mogen nog steeds afwijken van de vaste techniekkosten. Bij de een zijn de vaste techniekkosten 248,08 euro voor een kroon en bij de ander maar liefst 395,- euro !!!
De eerlijke tandarts houdt zich aan de vaste techniekkosten van 248,08 euro maar de ander ziet er mazen in deze regeling en vraagt 147,- euro meer alsof er niets aan de hand is.
De zorgverzekeraar is schuldig voor de mazen in deze regeling en doet gewoonweg niets!
Interessante vraag: hoe bereik je dat de hulpvraag van de cliënt het uitgangspunt is, en dat de noodzakelijke hulp en zorg zo gecoördineerd mogelijk bij de cliënt terecht komt.
Het lijkt zo idioot om een vraag zo te stellen, maar in de praktijk draait het vaak niet om de cliënt of patiënt, maar om de instanties. Die instanties bieden niet wat iemand nodig heeft, ook al smeekt de familie bijna om het van hen over te nemen, nee, zij werken gewoon volgens hun eigen structuur. Dus gaan ze heel interessant iedere dag bureauoverleg houden over de hulpvrager, terwijl de persoon om wie het gaat in zijn eigen huis zit te verkommeren. Dat gebeurt in dit land! Daar gaat ons dure zorggeld naar toe, terwijl, nogmaals, de hulpvrager er niets van ziet.
Wat heb je hier nodig?
Mensen die kunnen luisteren naar de cliënt en/of zijn familie, en die verstand hebben van a. geldstromen en b. beschikbare zorg en c. passende zorgverlening voor die specifieke situatie.
Spinnen in het web dus.
Ik ben benieuwd naar het vervolg-artikel en denk er graag over mee.
Als je geleerd hebt voor v.p. Of v.z wil je dit goed betaald terugzien.als je zoals ik vroeger thuiszorg h.h deed maar middels allerlei cursussen en gezond verstand,ook als verzorgende te werk werd gesteld werd ook de betaling grijzer.Ik verzorgde b.v een bijna blinde mevr met kanker.3x4 uur per week.smorgens pillen geven,dan haar douchen,even laten bijkomen ondertussen deed ik dan wat aan de huishouding,dan een boterham smeren,en haar laten ontbijten.huishouden doen boodschappen halen,voor 2 dagen koken,pillen,geven,eten geven afwassen,en dan was het al lang tijd geweest om baar huis te gaan.Het tarief was dan verzorgende b.Toen werd het roer omgegooit(alweer) en werden de taken gesplitst.5 hulpen op een morgen kwamen in mijn plaats.op rare tijdstippen.Niet lang daarna is mevr hoogst ongelukkig gestorven.Ik heb nog even diensten gedraaid als verz. Maar ik voelde me net een slager met een Tom Tom .Het vlees was verzorgd hup snel binnen de tijd naar een ander adres.Nu is er het p.g.b. En werk ik bij een client. Zij vraagt en ik bied aan tot bepaalde grenzen.En is mijn werk weer een hobby.Ik begrijp dat niet iedereen kan werken op deze basis .Toch denk ik dat we terug moeten naar de all round zorg.toen had je wel zorg,personeel en financieel gezonde instellingen.Heeft al iemand eens een keertje gekeken naar wat vroeger wel functioneerde bij de zorg in natura
Ik begrijp niet waarom een mens meer moet gaan verdienen als hij iets anders gaat doen. Als hoofdzuster verdiende ik bepaald goed. Ik wilde een extra aantekening halen in een ander ziekenhuis en ging 'dus' f250,= per maand op achteruit. Met die aantekening op zak zou ik dus duurder zijn? Nou nee, ik wilde graag IC erbij in weer een ander ziekenhuis en kreeg dus echt die opleiding niet extra betaald, maar verloor wel (zelfde afstand reizen) m'n reiskosten vergoeding, weer ruim f 80,= minder per maand. Ik zelf wilde toch graag dat doen?!?
Het was de perfecte oefening voor toen ik alles kwijtraakte en in de WAO niet 70 % van m'n laatst verdiende loon kreeg, maar van m'n ziektegeld uitkering :). Een mens heeft zoveel geld nodig, dat hij een dak boven z'n hoofd, kleding en eten kan betalen en niet 10x of 100x dat bedrag.
En het is een feit dat het geld gaat naar vergaderen i.p.v. naar werken. Destijds gebeurde het vergaderen in eigen tijd! En dat helpt om het sneller te laten gebeuren :) ! Dus, weer doen? :) ?
Maar ik voelde me net een slager met een Tom Tom .Het vlees was verzorgd hup snel binnen de tijd naar een ander adres.
@Greetsche, dit is nog steeds zo.
Het is bijna niet op te brengen als je op een dag wel 38 adressen met de TomTom moet bezoeken. Zeer vermoeiend. Beleid maken is heel makkelijk maar voor degene die het moet uitvoeren niet!
10 minuten hier, 5 minumten daar, 15 minuten daar.
Passende hulpvragen?? WMO?? PGB?? Zoals al eerder gelezen, overal gelden zeer strikte regels. Toch door al die geldende regeltjes krijgen veel mensen niet de hulp/zorg die ze werkelijk nodig hebben. Zo heeft mijn zoon momenteel een PGB, samen met de professioneel begeleidster hebben we gezocht naar iemand die dat kan bieden wat hij nodig heeft om zelfstandiger te doen wat er van hem wordt verwacht in de maatschappij. Iemand gevonden die hem ook echt goed op weg heeft geholpen en daardoor mij als moeder weer wat rust heeft kunnen geven om met veel minder stress en zorgen de rest van zijn verzorging aan te kunnen (en dat met slecht 3 uurtjes in de week). Toch werd het uiteindelijk afgewezen voor vergoeding door het zorgkantoor omdat er aan een voorwaarde niet was voldaan. Het feit dat deze zorg (en niet die professionele zorg) ervoor heeft gezorgd dat mijn zoon echt verder kon ontwikkelen, was van geen enkele waarde. Dat de zorg van de professional hogere kosten met zich meebracht en ik en mijn zoon die inmiddels zouden kunnen missen als ik kon doorgaan met de andere zorgverlener via de PGB was ook al niet van invloed. Vreemd dat we toch hogere kosten maken dan voor hulpverlening die minder resultaat oplevert.
Waar blijft de zorg voor mensen die alleen begeleiding nodig hebben?
CIZ indiceert positief en het Zorgkantoor steekt er een stokje voor. Zij gaan alleen voor vergoedingen als het verpleging en verzorging betreft. Dit is een groep mensen die buiten de boot vallen, vaak psychiatrische achtergrond hebben, van een uitkering rond moeten komen.