Hulp thuiszorger vaak onmisbaar bij beademing thuis
De beademing van patienten in de thuiszorg is vaak een probleem. Dat heeft de Inspectie voor de Gezondheidszorg vastgesteld.
De beademing thuis is in handen van geschoold personeel van de Centra voor Thuisbeademing. In de praktijk komt het echter voor dat de medewerkers nog lang niet de kneepjes van het vak door hebben. Dat komt door een groot verloop in de branche. In dat geval moeten zich zich vaak verlaten op een mantelzorger of vrijwilliger. Dan is het goed als zij over voldoende ervaring , vaardigheden en kennis beschikken.
Dat geldt niet alleen voor de beademing zelf maar ook voor de hantering van alarmapparatuur. Het komt voor dat kabels breken of dat het alarm niet wordt aangesloten op het systeem . Dat komt dan doordat de verzorgers van Thuisbeademing nog onvoldoende geroutineerd te werk gaan. Dan is het zaak dat vrijwilliger of mantelzorger erop letten. Als dat niet gebeurt, hebben verzorgenden het idee dat zij een patient observeren terwijl dat niet het geval is.
Klanten zelf maken zich bovendien zorgen over de alertheid van vrijwilligers en mantelzorgers als het gaat om de hygiene van apparatuur. Het is dus van het grootste belang dat zij weten hoe die hygiene is te handhaven. Al met al hebben mantelzorgers en vrijwilligers bij beademingspatienten dus een centrale rol.
Een goede zaak dat de inspectie voor de Gezondheidszorg dit heeft vastgesteld. Bij mij rijst echter de vraag wat er wordt ondernomen om mantelzorgers en vrijwilligers te ondersteunen zodat beademingspatiënten hierover geen zorgen meer over hoeven te maken?
Bestaat er een mogelijkheid in het aanbieden van praktische trainingen en/of 'opfris' workshops/cursussen welke (kosteloos) aangeboden wordt door de leverancier? Beademing van patiënten is tenslotte van essentieel belang voor (kwaliteit van) leven. Als door de toenemende bezuinigingen, mantelzorgers en vrijwilligers toch al overbelast worden, is het zaak om goede preventieve middelen in te zetten en hierin te investeren.Win-win situatie voor alle partijen. Druk van de thuiszorg wordt minder omdat mantelzorg/vrijwilliger voldoende is opgeleid in de hantering van alarmapparatuur. Patiënt is gewaarborgd van een optimaal functionerende beademingsapparaat. Leverancier behoudt het overzicht ten aanzien van de kwaliteit van zijn/haar product. Minder risico dat patiënt als gevolg van niet goed functioneren, vervalt in dure behandelings- en/of zorgtrajecten.
Wat ik in dit artikel mis, is de beademingspatient zelf.
Waarschijnlijk is dit een constatering van hulpverleners en vrijwilligers, maar mijn indruk is, dat beademingspatienten in de thuissituatie heel goed kunnen aangeven wat er moet gebeuren.
Zo ook wat betreft de hygiene, omdat zij de gevolgen van niet hygenisch werken direkt kunnen ervaren.
Het komt nu over, alsof dit niet mondige mensen zijn.
Moeten we dan weer terug naar de centra waar beademingspatienten op een kamertje van 3 bij 4 meter, de rest van hun leven moeten slijten, met een minimum aan privacy, en niet ge-integreerd zijn in de maatschappij?
Volgens mij moeten de mensen die deze specifieke zorg verlenen, eens loon naar werken krijgen, waardoor er ook minder verloop is in personeel.
Ben al 55 jaar 24 uurs beademd,heb mijn thuissituatie goed onder controle.
Mijn pgb ziekenverzorgsters hebben een goede cursus thuisbeademing via erasmus mc gedaan.
En ja gelukkig weet mijn familie en vrienden ook de basis van beademen.
Gelukkig kan ik zelf de regie in handen houden.In een verpleeghuis had ik waarschijnlijk niet meer geleefd.(Hier is helaas geen greintje van overdreven)
Dankzij de pgb kan ik LEVEN ipv overleven,en zelf voor gemotiveerd en zorgvuldig personeel zorgen,die langere tijd bij me blijven.
Een goed contact met de thuisbeademing blijft belangrijk.
Tot nu toe hebben wij mijn vrouw in leven weten te houden op eigen kosten, eerst via blikjes zuurstof en sinds anderhalf jaar, via een op eigen kosten aangeschaft zuurstof verreikings systeem. Dat was moeilijk om aan te komen want er wordt al zoveel bedisseld door artsen, moet dat nu nog meer worden? NEE!
Zolang specialisten in Nederland niet geloven (onze ervaring) in zuurstof behandeling tegen Osteomyelitis (terwijl dat wel door tandartsen wordt toegepast) en wij er succes mee hebben vooral bij beenmerg aantastingen en we tevens een necrotische voet hebben genezen (wat onmogelijk zou zijn volgens de naar amputatie neigende artsen) in combinatie van Calendulanzalf en hoge zuurstofdoseringen, maken wij zelf de dienst uit over het gebruik en toediening van zuurstof, lucht bevochtigers en andere hulpmiddelen (die overigens van de apotheek komen). Het is haar leven en niemand maar dan ook niemand zal haar stoppen in haar pogingen te genezen en weer een leven op te bouwen. Zolang ziekenhuizen nog foto's en kweekjes weten zoek te maken die (erg toevallig) het bewijs van Osteomyelitis leverden waardoor een operatie niet door mocht gaan die belangrijk voor onderzoek was geweest, mogen ze de hand in eigen boezem steken. Wij letten wel op onze eigen hygiëne zaakjes! Bemoei je niet met ons dan laten wij jullie heilige voetstukjes in takt ipv klachten in te dienen.
Puran
Reactie aan Diana.
Ik heb dus ruim 5 jaar op de zuidwal in den haag gelegen.
Tegen de toendertijd bestaande opvatting heb ik moeten vechten om thuis te kunnen wonen.Desbetreffende arts zei me dat ik in de thuissituatie niet langer dan 3 maanden zou blijven leven.
(Zuidwal was de voorloper van de Schelp,waar de beademingspatientjes van de polioepedemie verbleven)
Ik weet dus voor mezelf dat ik dus van mijn levensdagen niet meer naar een dergelijke situatie terug zou willen.
Op dit moment kun je dankzij de pgb gelukkig thuis blijven wonen,
Ik vrees echter voor een regering die alles dood wil gaan bezuinigen.
Nu redt ik het gelukkig met verzorging die ik zelf heb uitgezocht,en met een redelijk groot netwerk van vrienden.
50 jaar heb ik zo thuis kunnen wonen,vrijwilligers werk kunnen doen,deel kunnen nemen aan de maatschappij.ik wil dit zo houden
Veel verpleegtechnische handelingen die in instellingen gedaan worden kunnen na goede instructies ook thuis door verzorgenden gedaan worden. Alles is te leren. Bovendien is zorgverlening thuis veel goedkoper en beter voor de client. Ik snap dus niet waarom de overheid zo overdrevig pro is, voor zorg in een instellingen. Iedereen die zorg in een instelling promoot moet zichzelf afvragen of hij/zij een instelling kiest boven eigen thuissituatie wanneer het zover is. Het is makkelijk om onpopulaire beslissingen te nemen zolang het niet jezelf treft en dat is gewoon asocoiaal en gemeen!
Eenieder moet zelf kunnen kiezen waar hij/zij verzorgd wil worden.
Politieke partijen die pro zorg in een instelling zijn, krijgen mijn stem niet!