Kwart vindt eigen werk in verpleeghuis onvoldoende
Meerdere oorzaken, zoals een tekort aan personeel, een tekort aan tijd en een tekort aan scholing zorgt ervoor dat ruim een kwart van het personeel in verpleeghuizen ontevreden is over de geboden zorg in het verpleeghuis waar zij werken.
Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder de leden van Verpleegkundigen en Verzorgenden Nederland (V&VN). De directeur van V&VN, Helma Zijlstra, noemt het onderzoeksresultaat dat ruim een kwart van het personeel niet tevreden is over eigen werk ‘’hoog en schokkend’’. Bestuurlijk leiderschap moet deze problemen oplossen zodat de ontevredenheid afneemt, vindt Zijlstra.
Een andere oorzaak van de ontevredenheid onder het personeel in verzorgings- en verpleeghuizen is de hoge werkdruk, dit kan leiden tot fouten. 31% van de ondervraagden zegt dat er regelmatig (ernstige) dingen fout gaan door de werkdruk, zoals medicatiefouten, vervuiling en valincidenten.
Staatssecretaris Van Rijn presenteerde een plan om dit op te lossen: het Plan van Aanpak Kwaliteit Verpleeghuizen. Dit plan bevat aanbevelingen voor het beter opleiden van personeel, scherpere inspectie en het aanpakken van de directie van een verpleeghuis bij slecht functioneren. Een meerderheid van de ondervraagden acht het plan niet haalbaar omdat er geen extra geld wordt vrijgemaakt voor de realisatie ervan. Daarnaast zou het probleem de hoge werkdruk niet oplossen, wat juist de belangrijkste oorzaak is van de problemen volgens de ondervraagden. Het plan zou juist het tegenovergestelde bereiken van een oplossing. Als er meer werknemers opgeleid worden, zijn er nog minder mensen op de werkvloer wat zorgt voor nog meer werkdruk. Een ruime meerderheid (62%) van de ondervraagden vreest dat de kwaliteit van de geleverde zorg juist sterker zal afnemen door het ''ondoordachte'' plan van Van Rijn.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
theorie en administratie kloppen geen van beide en toch is het beleid hierop gestoeld Dus niet zo dom verbaast zijn
Mijn broer heeft7en en half jaar gewoond ineen verzorgingshuis.Een grote ellende die steeds erger werd.Uiteindelijk na vele pogingen en inspanningen geplaatst in een ander zorg/verpleegceentrum. Fantastisch hij was na 1 week volledig gewend en had het naar zijn zin.Hij heeft een licht verstandelijke beperking en is dement. dubbel gehandicapt. Het personeel vangt hem geweldig op,zijn zeer gemotiveerd en we zijn van de hel in de hemel gekomen.Ik zou er een boek over kunnen schrijven.Het heeft niets te maken met geld,maar alles over organisatie,opleidenvan personeel, Maar in de 1e plaats liefde voor de oudere medemens.Hij zat in het totaal verkeerde huis en daar viel met de leiding niet te praten. Het intervieuw van staatssecretaris vanRijn op televisie bij Jeroen Pauw,was een sprekend voorbeeld voor mij. Ik had zo met die Heer tedoen,waarvan zijn vrouw ook kennelijk in het verkeerde huis zat.Heeft hij de spanningen niet meer aan gekund bij zijn ontboezemingen?Ik benader U anoniem want wij hebben het achter de rug!Tenminste bezuinigingen zijn al aande gang.In dit huis zijn ontslagen gevallen,maar worden weer opgevangen door uitzendkrachten!Die zijn duur en nietter zake kundig.; groetend. W.Borgen-Kousbroek.
Vraag :
Een ruime meerderheid (62%) van de ondervraagden vreest dat de kwaliteit van de geleverde zorg juist sterker zal toenemen door het ”ondoordachte” plan van Van Rijn.
Ik denk dat er bedoeld wordt dat de kwaliteit van de geleverde zorg juist sterker zal AFNEMEN?!
Altijd jammer dat als het "fout"gaat men altijd aan scholing denkt.
Gewoon meer handen aan het bed ipv de ipad!!!!!!! Is miJn motto.!!!!
Werknemers in de verz en verpl huizen werken er vaak al jaren zijn kundig ,maar er komen steeds meer taken en lagen bij .
Dat is jammer ,dit probleem is echt niet weg te nemen door kennis alleen .
Uit ervaring kan ik spreken dat het niet perse aan het niveau hoef te liggen,het werk moet simpel weg gedaan worden.
De werkdruk helpt niet mee en dan ook maar niet te spreken over alle dingen die verwerkt moeten in het patiëntendossier.
Daar kan de politiek wel iets aan doen,de zorgverzekeraars eisen er veel voor keurmerken ed.
Hier gaat veel kostbare tijd in zitten en heel vaak is alles dubbel op .Laat iemand hier maar eens kritisch naar kijken.
Zal veel tijdsredament uitgehaald kunnen worden.
Na 25 jaar weer terug op de werkvloer in een coordinerende verpleegkundige functie op een grootschalige pg afdeling. Ik ben nog in mijn proeftijd maar kan in zijn totaliteit niet bevatten wat mij, mijn collega's en het allerbelangrijkst, de bewoners overkomt. Met een bezwete rug en natte haren spring ik na een avonddienst op mijn fiets en voel mij nog leger dan leeg maar tegelijkertijd ook ontzettend in de war. Ik kan het niet bevatten dat ik in een wereld terecht ben gekomen waarin ik mij van 15.00 tot 23.00 loop te haasten. Geen tijd voor een gesprekje, met niemand, het moet allemaal snel, snel, snel. Van mijn half uurtje pauze kan ik niet genieten want er moet nog zoveel gebeuren dus sta ik na 15 minuten als ik de hap naar binnen heb gewerkt alweer op. En koffiepauze zoals overdag? Forget it in de avonddienst! Ik moet nog een heleboel leren, nog wegwijs worden gemaakt in het electronische dossier maar wanneer doe ik dit? En wie heeft er tijd om mij dit uit te leggen? Als ik 1 week in dienst ben krijg ik met nog een aantal collega's 3 lijsten met verbeterpunten onder ogen. Ik word hier ook op afgerekend zegt mijn leidinggevende en jullie hebben er al 9 maanden de tijd voor gekregen. Ze is heel streng en zegt dat het binnen 1 week in orde moet zijn. Iemand zegt dat het niet zal lukker onder werktijd en er in vrije tijd voor terug zou willen komen. Het afdelingshoofd vindt het prima maar de inspanning zal niet uitbetaald worden.Ik weet bij God niet waar het over gaat maar serieus klinkt het wel.
In de avonddiensten is mijn voornaamste taak het voorkomen van ruzies door tijdig tranqualisers te verstrekken. Dementerende bewoners, Psychiatrische bewoners en bewoners met Korsakov, zij lopen in de avond uren allemaal door elkaar omdat de 3 aangrenzende units open zijn. Er is totaal geen toezicht tijdens het naar bed brengen en ik hou mijn hart vast dat iemand een ander iets ernstigs aandoet.
Ik keek ontzettend uit naar de dagdiensten maar had de pech dat de studenten vrij waren en de andere vaste medewerker zich ziek had gemeld. Om 13.00 uur waren wij nog bezig met het wassen van de bewoners.
Ik vind het zo ongelooflijk dat dit gebeurd in verpleeghuizen, dat het personeel niet meer beter weet en murw lijkt te zijn geworden. Hoe kan men dit accepteren? Ik ben perplext, ik ben sprakeloos en met stomheid geslagen. Maar bovenal ontzettend kwaad!!! En ondertussen gaan er verhitte discussies of de ORT er ook nog van af kan. Beulen buiten kantooruren en op feestdagen als iedereen lekker aan het ontspanning is of in zijn bedje ligt. Wat mij betreft een verplichte week opname op een PG afdeling voor alle zogenaamde beleidsmakers die denken iets van zorg af te weten.
De constatering van deze feiten is inderdaad niet nieuw!!!
De goeden moeten lijden onder de kwaden;
Het kaf moet van het koren gescheiden worden;
Directeuren moeten ook weer aan het bed;
Managers moeten ook naar zichzelf kijken;
Personeel op de werkvloer moet zijn/haar werk doen, elkaar het licht in de ogen gunnen.
Geld moet beter en efficienter gebruikt worden,
Kortom: een omslag in mentaliteit is noodzakelijk voor een verandering ten goede!!!
Volgens mij komt dit probleem niet alleen voor in verpleeghuizen. In de gehandicaptenzorg waar ik naast mijn onderneming werk komt het ook voor.
Ik zal een voorbeeld geven. Er is een bewoner die iedere zaterdagochtend gaat zwemmen. Er is extra meerzorg voor hem aangevraagd. Dit betekent dat er extra geld binnenkomt. Er gaat een begeleider mee maar als er onvoldoende vast personeel is of er zijn escalaties op andere groepen gaat het zwemmen niet door. Dan komt men handen tekort op de woongroep.
De cliënt is hier de dupe van. Terwijl naar mijn mening zij degene zijn waardoor wij werk hebben in de zorg. Dit is een probleem waar wij de doelgroep niet voor moeten laten boeten maar door omstandigheden je soms met je rug tegen de muur wordt gedrukt. Het maakt het voor de professional niet makkelijker.
Ik heb in het verleden gewerkt in verzorgingshuizen en verplhuizen met heel veel plezier. Maar de laatste tijden is de werkdrk ontzettend toegenomen. Als verzorgende doe je best met alle middelen die je hebt. Er wordt veel verwacht van verzorgenden, je moet mdo, zorgplan, artsen bezoek alles doenen daarnaast ook je cliënten verzorgen. Als enige kundige op de afdeling moet je al die mensen die act gezwachteld moeten worden zwachtelen, wondjes verzorgen, crèmes smeren. Je loopt van de ene afd naar de ander afd. Je wordt zovaak gebeld door de niveau 2 om die zorg tegaan verlenen, soms sta je iemand te douchen, ja zo gek gaat het eraan toe. Met een woord het is schrijnend. Je hebt geen tijd voor de cliënt. Aan het eind van de dag als alles nog niet klaar is, moet je nig bestellingen doen. En wat doen sommige teamleiders, ze lopen gewoon te paraderen op de afd. Die meneer die vader van dhr vanRijn heeft gelijk ik heb op die afd gewerkt, heb zijn moeder verzorgd daarom was ik blij toen hij ermee naar buiten kwam.
@H.H. Neijenhuis: Oeps! Het is aangepast!
Vriendelijke groet,
de redactie
Zo herkenbaar wat Inge van den Berg schrijft. Ik werk op een PG afdeling in een verpleeghuis en ben ook bekend met deze 'estafetteloop'. Het ziekteverzuim van collega's is hierdoor enorm toegenomen, dus dat krijg je er dan ook nog bij. Maar zeg niet hardop dat de werkdruk toch wel hoog is. Het antwoord van bovenaf is dan: 'drukte zit in je hoofd'. Nou, ik weet wel beter!!!!
Ook herkenbaar in de verstandelijk gehandicaptenzorg.
Papierenoverhead groeit maar door.
Er wordt steeds extra begeleiding gevraagd via zogenaamde extra gelden maar de cliënt die het zou moeten krijgen wordt er niet beter op want extra personeel komt er niet voor in de plaats (waar blijft dit geld?)of gaat op aan inval bij ziekte.
Nog een leuke; we worden overvoerd met stagiaires. Is goed dan heb je een hand extra op de groep zegt men Echter sta je heel vaak alleen met je stagiaire en wordt je mede collega of andersom ergens anders geplaatst Het begeleiden van de stagiair blijft doorgaan. Ben benieuwd als er wat gebeurd tijdens de tijd van de stagiaire (die soms alleen staat) wie nu uiteindelijk verantwoordelijk is.
Verder;
Kan er geen landelijk format komen voor rapportage? Binnen 4 jaar werk heb ik al drie verschillende rapportage voorbij zien komen waarbij steeds alles weer moet worden aangepast We hebben echt alle tijd
Denken dat de zorg kwalitatief beter wordt door opleiding is kolder !
Tuurlijk ( bij-) scholing is interessant en goed maar de kern van de zorg is hart hebben voor de mensen die je verzorgt. Dat voelen de bewoners.
Je kan nog zo hoog opgeleid zijn maar als je geen hart hebt voor de zorgvrager dan zal hij / zij nooit doen wat je zegt met gevolg: een machtsstrijd om bijvoorbeelld al dan niet innemen van medicijnen, omgekleed worden, etc.
Ik ken collega's die zogenaamd laag geschoold zijn maar als ik zie hoe lief en zorgzaam ze met de bewoners omgaan schieten soms van ontroering de tranen in mijn ogen.
Ik zie trouwens ook dat mensen van niveau 3 en hoger meer en meer achter de computer moeten zitten vanwege de vereisten die gesteld zijn door o.a Loydss aan het zorgdossier vanwege de certificering. Dus daardoor ook minder handen aan het bed !!
De gediplomeerden kunnen er niets aan doen, ze moeten wel achter het bureau kruipen met de stress tot gevolg omdat ze het dossier niet op tijd in orde hebben gezien hun omvangrijke takenpakket !
Als ik dit zie ben ik bij dat ik niveau twee ben en me rechtsreeks met de bewoner mag bemoeien ipv het dossier !
Ik mag me gelukkig prijzen dat ik in een kleinschalige zorginsteling werk waar de directie van ons eist ( en terecht !!!) dat we aandacht hebben voor de bewoners en alles doet om ons hierin te ondersteunen. Zeldzaam vrees ik.
Ik wordt door mensen ingehuurd om hun familieleden te bezoeken die op een PG-afdeling wonen. Zeer kwetsbare mensen dus die niet voor zichzelf op kunnen komen. Ik ken daardoor verschillende tehuizen.
Wordt doodmoe van het feit dat iedereen klaagt over de hoge werkdruk. Er zijn tehuizen waar dit absoluut het geval is door foute planning, verkeerd beleid en leidinggevenden die geen leiding geven.
Echter, het aantal mensen dat in de zorg werkt die absoluut geen feeling hebben met de klanten is ook een groot probleem. Er wordt doorlopend van alles privé besproken buiten de pauzes om. Men verzamelt in kantoortjes en laat mensen alleen op de huiskamer om bij collega's te buurten, mensen die wel "toezicht" houden, zitten blaadjes te lezen of zijn druk met mobiele telefoon etc. Als je komt melden dat iemand zich niet goed voelt (echt niet goed voelt) wordt eerst het privegesprek afgemaakt voordat men moeizaam overeind komt. (kan rustig half uur duren). Als iemand dringend verschoond moet worden omdat alles letterlijk een spoor achter laat op de vloer en je meldt dit, wordt er eerst een sigaret gerookt, gekletst, koffie gedronken (buiten pauze om) voor dat er een kwartier later misschien actie wordt ondernomen.
Let wel, ik bedoel hier niet degenen mee die vreselijk hun best doen, maar toevallig in een slecht georganiseerd huis werken, maar degenen die alle berichtgeving in kranten over onderbezetting ed misbruiken om hun werk niet te doen en zelfs patiënten ruw te behandelen, familie te schofferen etc. Ook dat mag wel eens gezegd worden. Er zijn namelijk idd tehuizen waar het wel goed wonen is, ook omdat het personeel begaan is met de bewoners en ipv klagen, meedenken over hoe dingen anders aangepakt kunnen worden.
Helemaal met je eens Sara.De verhalen over onderbezetting gaan een eigen leven leiden en bevestigen zichzelf .Als ik al de klaagverhalen hier lees dan denk ik ook hebben deze mensen wel eens verder gekeken dan hun neus lang is. In heel veel branches is de werkdruk hoog maar zo langzamerhand lijkt het of alleen mensen in de zorg hard werken. Nou geloof mij er zijn heel veel mensen buiten de zorg die ook hard werken. En als je er zo ontevreden over bent wordt het misschien tijd je eens te bezinnen op een andere carriere.
ik heb zelf ook op de pg gewerkt en ik kan je zeggen het is er echt verschrikkelijk je moet hollen je word afgeblaft door je collega:s en ga zo maar door. ik ben iemand met niveau 2 maar ik moest regelmatig dingen oplossen die ik niet mocht doen als ik dan zei dat ik daar niet voor opgeleid was werd ik in de hoek gedrukt door collega"s ook kreeg ik zogenaamd het voordeel dat ik de opleiding niveau 3 mocht gaan doen nou toen waren de rapen pas echt gaar ik werd beoordeeld door een stel collega"s die daar ook niet voor bevoegd waren en het hing er gewoon vanaf of je collega"s je wel of niet mochten. als je niet deed wat hun wilden of zeiden dan werd je steevast daar op afgerekend en had je een berg verkeerde en valse kritiek in je beoordelingen staan. ik heb daar over geklaagd bij de afdelingshoofd maar die bemoeide zich er niet mee en liet mij in de kou staan. ik droomde altijd al van een baan in de zorg omdat ik dat een heel mooi vak vind maar nu denk ik daar heel anders over , er word vooral gekeken naar de hoogte van je diploma en niet of je gevoel hebt voor de mensen die daar wonen schokkend vind ik dat inmiddels ben ik zelf gestopt met het werk en de opleiding gewoon omdat ik de pesterijen van sommige collega"s niet meer aan kon . ik hoop dat er in de toekomst beter gekeken gaat worden naar de kwaliteit van mensen in plaats van diploma:s dan zou er eindelijk weer gevoel voor inwoners komen en dat hoop ik van harte
wat ik met dit verhaal bedoel is dat er een verkeerde mentaliteit en cultuur heerst in verzorgingshuizen als we dat nu eerst eens in zien dat veranderen en dan pas over geld praten dan zou er een hoop kunnen veranderen
ik werk in de thuiszorg.mijn passie .Ik ben nee ik was een vis in het water.Nu anno 2015 mag ik niet meer mij zelf zijn.Ik moet zakelijk zijn.Ik moet in minuten denken.Ik mag niet meer een mening hebben want de verpleegkundige bedenkt het.Ik moet terug komen in mijn vrije tijd om te leren om te gaan met de I-pad[????]Doe ik niet want ik ben naar Ameland.Ja maar hoe moet het dan want die week gaan we er al mee werken.Ja we werken niet meer met mensen hoor maar met instrumenten.Als ik vraag hoe doe ik dit allemaal en geef mij maar een cursus dat ik een robot wordt dan zie ik het verkeerd.Ik weet het niet meer.Er wordt niet geluisterd.signalen worden niet op gemerkt want ze zitten met een kop achter het schermpje.Ik ben 54 jaar .Sinds 1980 in de zorg en al veel veranderingen in de zorg mee gemaakt en overleeft.maar nu vraag ik mij af of ik de passie wel weer krijg.En dan bedoel ik het omgaan en zorg verlenen aan MENSEN.Op dit moment zie ik niet meer zitten.zo jammer
Momenteel werk ik weer in de thuiszorg. Eerder op somatiek in een verzorgingshuis, en PG kleinschalig wonen. Wat me opvalt, is de stress en soms competitie onder personeel, de soms onredelijke verwachtingen van familie aan een vaak toch al overbelast team en het fenomeen TIJD. Er is tijdens een avonddienst geen tijd voor een praatje voor het slapen gaan. Je staat alleen op 24 bewoners die je verzorgt en voedt, medicatie regel je, alsmede alle voorkomende calamiteiten. Inderdaad een normale pauze is een luxe, want je moet gewoon de bellen lopen, en koffie drinken doe je maar snel, want het is zo weer tijd voor de volgende ronde. Ik ben ermee gestopt en ben nu terug in de thuiszorg, maar ook daar is geen tijd voor een praatje. Van te voren worden de minuten zorg ingepland, ga je daar overheen moet je je verantwoorden bij de manager. Dit is een gevolg van de indicering die door bezuinigingen steeds krapper wordt. Het geld verdwijnt aan dure reisjes van dure managers, dure systemen, en niet aan ZORG! De top moet worden gereorganiseerd en opgeschoond, eerder wordt het niet beter, vrees ik....
Herkenbaar.hoeveel signalen zijn er nog nodig?