Kwetsbare ouderen niet reanimeren?
Dat kunnen nog moeizame gesprekken worden in de spreekkamer van de huisarts. De vereniging van specialisten in de ouderengeneeskunde Varenso, het Nederlandse Huisartsen Genootschap en Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland (V&VN) pleiten er voor dat huisartsen een goed gesprek met kwetsbare ouderen van 70 plus voeren over reanimatie bij een hartstilstand.
Veel ouderen (en jongeren) beseffen niet dat reanimatie niet altijd zonder risico is. Bovendien is de kans op succes bij 70 plussers slechts 8 op de 100. Hoe ouder de mens en hoe meer aandoeningen hij heeft, des te kleiner de kans dat de reanimatie zonder schade blijft, als de patiënt die al overleeft. De helft van de mensen die de reanimatie overleven, loopt neurologische schade op of raakt in coma. Ofwel, reanimeren van mensen op hoge(re) leeftijd is lang niet altijd een goed idee.
Compleet ‘plaatje’
Als de huisarts dan toch dit ongemakkelijke onderwerp aansnijdt, kan hij of zij ook meteen wel vrijwillige euthanasie en orgaandonatie aankaarten. Dan is het ‘plaatje’ maar compleet…
Dat wordt dus een lastig gesprek. Maar wel noodzakelijk, vinden de drie beroepsorganisaties, want de patiënt moet goed geïnformeerd in overleg met de huisarts zelf beslissen wat hij wil. Als het ooit zover komt. En als dat al mogelijk is, want er zijn ook instellingen die bij een hartstilstand in geen geval reanimeren. Dat vinden de beroepsorganisaties geen goede zaak. De patiënt zou de keuze moeten hebben vinden zij. Een arts kan trouwens al weigeren te reanimeren als dat medisch gezien zinloos is.
Hoe breng je de kwestie over het voetlicht, zonder dat de oudere patiënt ter plekke niet goed wordt? En houdt het daarmee op? Er zijn wel meer kwesties bij leven en overlijden. Waarom worden die dan niet ‘meegenomen’ in het advies van de brancheorganisaties? Of komt zo’n advies of richtlijn over twee maanden? Stukje bij beetje het slechtnieuwsgesprek in elkaar zetten?
Helemaal niet oud
En dan nog iets anders: de meeste 70 plussers vinden zichzelf nog helemaal niet oud. En zíjn ook niet oud in vergelijking met de bejaarden van vroeger. Goed, iedereen mankeert wel een en ander, dat hoort ook bij het ouder worden, maar genoeg 70 plussers die er nog volop op uittrekken, actief hun hobby beoefenen of als vrijwilliger in de weer zijn. Of alle drie… En dan ook nog regelmatig kinderen en kleinkinderen zien of opzoeken.
Het advies geldt weliswaar alleen de kwetsbare ouderen, maar wat heet ‘kwetsbaar’? Wat voor de één een levensgroot probleem is, geldt voor de ander als een mankement waarmee goed te leven valt. Ieder mens is uniek, dus de beleving van de kwetsbaarheid is ook uniek.
Geef het de huisarts maar te doen, de juiste kwetsbare ouderen er tussenuit te pikken…
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
"Bovendien is de kans op succes bij 70 plussers slechts 8 op de 100."
Dit gaat op voor reanimaties buiten het ziekenhuis.
Als er in het ziekenhuis een hartstilstand optreedt is de overlevingskans een stuk groter.
Ook hier is maatwerk dus van het grootste belang.
Door dit zo in zijn algemeenheid te stellen worden mensen op voorhand opgegeven, die nog behoorlijke kansen hebben.
Het is een goede zaak mensen te wijzen op de mogelijkheden Waar kan dat beter dan in de spreekkamer van een huisarts als het gaat over gezondheid en wat te doen wanneer.
Bij dat gesprek zou ook ter sprake kunnen komen de laatste wilsbeschikking over wel/niet euthanasie, palliatieve zorg ed.Kortom alles wat mogelijk kan en mag en van toepassing is op de patiënt zijn leven en diens gezondheid.
Deze gesprekken zouden zeker eens per twee jaar gevoerd moeten worden in de spreekkamer van de huisarts wanneer de patiënt 70 jaar is geweest en bij sommige zelfs voor het 70ste levensjaar en niet eenmalig.Liefst wanneer de patiënt zichzelf is en geen medische hulp op dat moment nodig heeft.
Het kan bijdrage tot een rustiger oud worden zonder de gedachten dat "men"iets onderneemt waar de patiënt niet achter staat.
Moet de titel niet zijn: Kwetsbare ouderen niet reanimeren?
Zo lijkt het erop, dat kwetsbare ouderen niet meer vermaakt mogen worden (animeren).
Ouderen langer laten werken en hun pensioen geleidelijk aan opschuiven richtig 70 jaar? En vervolgens deze ouderen duidelijk maken dat daarna reanimeren misschien niet meer zo verstandig is? Er kan dan met recht gezegd worden dat de overledene, met uitzondering van z'n eerste 3 levensjaren, een zeer werkzaam leven heeft gehad. Pensioenfondsen zullen hier heel erg blij van worden!
Wam je hebt gelijk.70 dat is 50 in de jaren 30.Kwetsbare ouderen dat zijn voor mij zwaar dementerende,kankerpatiënten ,en zwaar zieke chronische patiënten die zelf aangeven,voor mij hoeft het niet meer als ik dan gereanimeerd moet worden.Er mag volgens mij geen leeftijdsgrens worden gesteld,een conditiegrens zou ik zeggen.En er moet wel degelijk met een arts gesproken worden wat de patiënt wil.Trouwens als je nu zegt als ik dement ben en ik ben in de b.v.zwaar verzorgende fase,dan wil ik euthanasie vergeet het maar.Het is een Wilsbeschikking,en dementerende zijn wilsonbekwaam.70 jusses mijn moeder zegt tegen de tijd dat jij oud bent dan is 100 normaal.Mensen die 70 zijn en kwetsbaar zijn die zijn veelal kapot gewerkt.Sinds een jaar of 20 hebben we pas door dat het leven niet ophoud bij 65 dan begint het pas.Gesprekken met een arts prima,leeftijdsgrens in de prullenbak.
Ik ben het mee eens bij oudere zijn de ribben zo broos dat deze breken met de gevolgen van dien. Zelf heb ik ook een niet reanimeer verklaring omdat ik er ook slechter uit zou komen.
Helaas word aan deze wens weinig of geen aandacht gegeven bij reanimeer cursussen. Veel word als je het niet wil al bij voorbaat gereanimeerd en dat vind ik een tekortkoming van de opleiding er zijn mensen die deze wens op hun borst hebben getatoeëerd
Helemaal mee eens, mijn grootste angst: ik een hartstilstand en een overenthousiaste EHBOer komt mij 'redden'. Ik zou NTBR op mijn tanden willen laten zetten om dat te voorkomen.
De kans dat je een hartstilstand buiten het ziekenhuis krijgt is vele malen groter dan in een ziekenhuis.
Het grote probleem is dat men ongevraagd en onwetend van de wens begint met reanimeren, ik begrijp het; de reflex van de mens om te voorkomen dat iemand overlijdt. Maar ik wil het niet en ben daarbij ook nog lang geen 70.
Een leeftijdsgrens kun je niet stellen voor reanimeren, dat is zo persoonlijk, met iedereen een gesprek hierover voeren lijkt mij belangrijk.
P.S. niet mijn bedoeling EHBOers te beledigen