Lezersblog: Inzicht in je problemen brengt geen heling
“Bovendien zijn onze emoties ouder dan onze gedachten én gedachten kunnen onze gevoelens niet veranderen. Ook in de psychotherapeutische praktijk wordt dit zichtbaar: inzicht brengt geen heling.” (Janov, 2000)
Dat betekent dus dat je altijd eerst reageert vanuit je emoties en dat daarna je gedachten pas komen. Zeer herkenbaar... Pas later denken ‘Hé? Waarom reageerde ik nou zo overdreven?’ Bijvoorbeeld snel boos worden; buiten jezelf zijn; staan schreeuwen en tieren.
Deze emoties komen wel degelijk ergens vandaan. Alles dat je meemaakt sla je op in je geheugen. Er is nu zelfs wetenschappelijk bewezen dat je de tijd bij je moeder in de buik en je geboorte opslaat; ze noemen dit ‘imprinting’. Het is informatie die wordt opgeslagen in andere niveaus van de hersenen. Deze informatie blijft je hele leven een rol spelen, het is je basis. Het is naar mijn mening dan ook logisch dat je soms reageert op een manier die je zelf, met je gedachten, niet kunt begrijpen. Deze info ligt niet zomaar voor het grijpen want het is niet opgeslagen in je ‘gewone’ geheugen. Met alleen praten kom je dus wellicht niet bij je onbewuste geheugen; bij die info die je hebt opgeslagen in andere delen van je hersenen...? Ik wil niet beweren dat het niet goed is om over dingen te praten; dat is zeker goed. Maar ik denk wel dat er meer is, bij zowel kinderen als volwassenen.
Voor veel mensen is het heel herkenbaar dat je vaak op een manier reageert die je zelf niet helemaal kan bevatten. Je hebt er achteraf spijt van, en je kunt na afloop van deze emotionele achtbaan weer rationaliseren/nadenken. Maar deze gedachten kunnen je gevoelens dus niet veranderen... Dit zou betekenen dat deze reactie nog heel vaak terug komt, tenzij je weet waar deze gevoelens vandaan komen. Dat je weet wat er in je onbewuste speelt. Wat heb je nou opgeslagen in die andere niveaus van de hersenen?
Wanneer je een heel gelukkig leven hebt maak je alsnog dingen mee. Dit kunnen allerlei dingen zijn waarvan jij denkt dat ze misschien helemaal geen rol meer spelen. Een voorbeeld zou kunnen zijn dat je bij je geboorte bent gehaald door de arts. Nog een voorbeeld zou kunnen zijn dat je als baby niet duidelijk hebt kunnen maken aan je ouders wat je nodig had, zoals bijvoorbeeld eten en slaap. En zo is deze ‘info’ voor iedereen anders. Pas wanneer mensen last krijgen van bepaalde omstandigheden in het leven gaan ze met zichzelf aan de slag. Meestal betekent dit dat ze met iemand gaan praten.
Maar wat als je nu weet dat je meer jezelf kunt zijn als deze ‘informatie’ losgelaten is, ofwel bewust is gemaakt? Dat je op andere niveaus gaat kijken hoe het met je gaat? Zou een mens zich dan nog beter kunnen ontwikkelen?
Volgens mij is dat wel zo; je bent je dan bewust van jouw ‘informatie’, jouw blauwdruk. Je weet beter waarom je bepaalde dingen doet zoals je ze doet. Het hoeft niet te betekenen dat je alles los moet laten. Bewust worden is naar mijn idee voldoende. Weten wie je bent zodat je nog verder kunt groeien, zodat je een nog betere versie van jezelf kan zijn!
Ben je het met me eens of niet? En kun je jezelf herkennen in het reageren vanuit je gevoel? Ik ben wederom benieuwd naar je ervaringen.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Derde alinea van onder staat "losgelaten is", oftewel bewust gemaakt"
Tweede alinea van nder staat "Je hoeft niet alles los te laten, bewust worden is voldoende."
Die twee spreken elkaar tegen naar mijn idee. Hoe bedoel je dat?
Hallo Hanneke,
Mooi artikel! Alleen kan ik mij er niet in vinden! Het alleen bewust worden van hoe je doet wat je doet is NIET voldoende!
Ik ken mensen die hebben een trauma, weten dat, blijven alleen steeds op dezelfde manier reageren. Dus er is meer nodig, dan alleen het herkennen!
Want hoe laat je dat trauma volgens jou dan los?
Groetjes Issy
Beste Hanneke,
Natuurlijk liggen emoties dieper dan bewuste gedachten. En natuurlijk zit er bij iedereen pijn die zij nooit erkend hebben gekregen of zelf hebben erkend.
Dus als je zo'n onverwacht emotionele reactie meemaakt is het belangrijk associatief te kijken naar hoe het gebeurde: wat gebeurde er vlak voor, welke gevoelens had je toen, heb je die ooit eerder gehad, en met welke gebeurtenis zijn deze soortgelijke gevoelens gekoppeld.
Met heel angstige gebeurtenissen kom je vaak eerst stap voor stap bij de bron. Er zullen dan diverse emotioneel hevige reacties zijn voordat iemand bij de kern komt. En sommige gebeurtenissen, zoals marteling b.v. bij vluchtelingen, kan nooit meer bereikt worden: dat is te erg voor de menselijk geest.
Echter de meeste gevoelens kunnen wel met enig geduld ontrafeld worden en wanneer ze ontrafeld zijn is het makkelijker ze te beheersen. Dat vergt in den beginne afleiding maar wanneer het beter lukt kun je dan steeds beter tegen jezelf zeggen dat het een oud gevoel is, dat getriggerd wordt, maar dat het hier en nu niet van toepassing is.
Dan groei je verder of zoals jij het noemt ontwikkel je jezelf.
Als coach moet je niet bang voor de gevoelens van je coachee zijn. En zo dat zo is wees eerlijk en laat deze naar een therapeut gaan. Als jij de situatie niet aankan kan je coachee het al helemaal niet. Dus be ware....
Groet en succes,
Ineke
Mooi stuk, meestal lees je een stukje en ga je weer door maar dit heb ik uit én reageer ik ook nog ns!
Ik vraag me hierbij af of dat de onverwachtte en niet bedoelde emoties ook gewoon heel veel te maken hebben met je welzijn.. Ben je moe, hongerig,vrolijk,koud... Ik herken dat uit je slof schieten bijvoorbeeld als ik heel moe ben... Ik kan me niet voorstellen dat zoiets kan liggen aan mijn geboorte...
Beste Hanneke,
Hetgeen je schrijft is een mooie start maar er is meer te beleven in de wondere wereld van het onbewuste..
Ik kan je het boek : innerlijke macht van joop korthuis aanraden waarin je volgens mij alle ontbrekende info terug kunt vinden.
Sterker nog je kunt je laten opleiden en zelf coach daarin worden.
Veel plezier en sukses met alle ontdekkingen in je eigen onderbewuste...
Groet,
Ellen
Herkenbaar artikel. Ik zie wat je omschrijft vooral als verschillende lagen van inzicht. En ik wil er graag nog iets aan toevoegen: je slaat je emoties (en ervaringen) ook op in je bindweefsel, wat zich door je hele lichaam bevindt. In je bindweefsel vind je je eigen “blauwdruk” terug. Ook hierom zijn “praten” en “inzicht” alleen soms niet voldoende: als jij voor jezelf wel op een rijtje hebt bijvoorbeeld waar je spanningen vandaan komen, betekent dit nog niet altijd dat je ze ook “lijfelijk” kunt loslaten. Hiervoor kun je dan bijvoorbeeld lichaamsgericht werk inzetten.
Mijn ervaring is dat verschillende vormen om een dieper inzicht in jezelf te krijgen allen hun eigen waarde hebben en dat het een uitdaging kan zijn hierin je eigen “mix” te zoeken.
Beste Allemaal,
Zie inderdaad dat ik mijn eigen woorden tegen spreek in het artikel! Heb het niet helemaal goed verwoord.
Ik ben op ontdekkingsreis op het gebied van het onbewuste en de hersenen. Jullie reacties hebben mij weer een stuk op weg geholpen.
Dit alles staat helemaal voor waar ik nu ben in deze ontwikkeling.
Leuk dat dit zo'n levendig onderwerp is en dat er nu een mooie discussie ontstaat!
Hartelijke groet,
Hanneke
Ik vind het heel herkenbaar en gelijkertijd ook ongrijpbaar. Het zijn de gevoelens waar je niet van begrijpt waarvandaan ze komen.
Bijvoorbeeld als je ervaart dat alles wat je onderneemt ook succesvol is, maar op het moment dat je een nieuwe kans krijgt, gaat je nek niet uitsteekt.
Een vriend van me raad aan om iedere ochtend als je net wakker bent te vragen aan jezelf "wat is mijn grootste angst"of "wat beperkt me het meest" Heet eerste waar je aan denkt schrijf je op. Iedere dag.
Zelf heb ik dat gedaan en de gedachten die in me opkwamen verwonderde me, het was een heel proces, tot de conclusie kon worden dat "falen"mijn grootste angst is. Waarom? Ik heb geen idee, want feitelijk heb ik daar geen reden voor. Nu ik het me bewust ben geworden geeft het wel ruimte en mogelijkheid om me verder te ontwikkelen
Ja, de wondere wereld van het onbewuste.
Ik ervaar in mijn levensfase dat zintuigen zo essentieel zijn.
Ik struggel alleen nog bij de vraag wat die zintuigen dan zijn;
wat zijn onze zintuigen, naast ruiken, zien, horen, proeven en voelen
hoort intuitie daarbij? Voelen van emotie, of louter voelen/ betasten van materialen, outside, of een mix?
Ruiken en proeven schijnt nagenoeg eender te zijn: zodra iemand niet ruikt kan deze ook voor 80% minder proeven; geen idee hoe dit gemeten wordt; dit percentage is gegeven. Net als dat naar alle waarschijnlijkheid meer mensen niet kunnen ruiken als dat mensen niet kunnen horen. Wisten jullie dat?
En als we dan kijken naar de doelgroependefiniering/ de lijst van het ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Sport dan is zijn er twee beperkingen die genoemd worden op gebied van zintuigen:
visueel en auditief; kan iemand dit voor mij verklaren?
Emotie en zintuigelijke beleving heeft alles met elkaar te maken, denk ik.
Trouwens, ik wil nog wel mijn compliment uitspreken voor het artikel. Jouw tekst leest lekker weg. Succes.
Ik vind het wel herkenbaar dat men ten eerste vanuit emoties reageert, hoe rationeel men ook denkt te zijn.
Ik doe dat ook altijd hoor en dat ook als man zijnde, en noem mezelf dan daarom een gevoelsmens.
Maar tegelijkertijd vind ik het heel normaal dat mensen (ten eerste) vanuit hun emoties reageren, dus is ieder mens een gevoelsmens.
Ook dat inzicht hebben in je problemen nog geen heling brengt, kan ik wel plaatsen en ervaar het zelf ook.
Wel geeft inzichten hebben in mijn problemen mij een enorme verlichting en opheldering, en zal ik bij een ongeveer hetzelfde probleem de volgende keer eerst terugdenken aan die keer daarvoor, waardoor ik daar dan vanaf de tweede keer enigszins anders en ook beter mee om kan gaan.
Maar ik ben het ook met de reactie eens, dat sommige trauma's gewoon nooit echt zijn te overwinnen, laat staan dat je die echt volledig kunt "loslaten".
Mogelijkerwijs en door goede therapie kun je daar na een tig tal jaren beter mee dealen en mee omgaan, waardoor je daar niet zo'n last/hinder meer van hebt.
Dat emoties van ergens dieper vandaan komen, daar heb ik nog niet bij stilgestaan.
Ik zal wellicht wel het een en ander ook in de baarmoeder van mijn moeder hebben meegemaakt, maar of dat dan de reden is van bepaalde, emotionele reacties nu die ik niet kan plaatsen, nee dat denk ik eerlijk gezegd niet zo snel en relateer dat eerder aan die eerder beschreven welzijn (ben je moe, heb je honger, etc.).
Maar als je echt wilt onderzoeken of onze emoties van ergens dieper vandaan komen, dan kun je wat mij betreft net zo goed nog verdergaan en dan naar je vorige levens kijken.
Er zijn daar volgens mij speciale therapieën in/voor, waar ik de naam nu even niet zo snel van weet.
De vraag is dan of je in reïncarnatie gelooft, en dat de ziel van ieder mens (en ander wezen) verderleeft na de dood.
Ik geloof daar wel in (en heb zelfs op dat gebied weleens iets raars meegemaakt, waarvan ik wel meteen moest denken dat dat in één van mijn vorige levens is gebeurd!), maar om nu echt daarmee aan de slag te gaan, nee, dat is niets voor mij.
Wellicht ben ik daar dan toch té nuchter voor (of een beetje bang), maar eerlijk gezegd kijk ik liever naar en leef ik liever volgens datgene wat mij in dit leven positieve energie én kracht geeft en ook eerder heeft gegeven.
Door (ook) op die manier in het leven te staan, kan ik de vervelende en negatieve dingen die ik meemaak beter aan, of zelfs beter oplossen.
En dat is wellicht ook een goed advies, of niet?
Maar jouw artikel is mooi geschreven hoor, en zeker met waarheden daarin.
danke well for writting, ik take jour word in mijn hertz only friend say jou true ik begripe not all, but ik translate it, ik will not one mal make wrong thinkx, ik will luistern what say another people........en werde ik rustig en only nett reagieren,,,,,,,,,,,en all probleme here step by step loesen.......Noch einmal danke wel tasia
Bij mijn weten is er eerst een emotie en is die emotie dus per defintie oké, want je kiest hem niet. Hij kan wel lastig, vervelend, moeilijk of wat dan ook zijn, maar dat mag. Bijna gelijktijdig, maar echts iets later is er een gedachte, voortvloeiend uit die emotie en uit die twee samen vormt zich een gevoel. Gedachten kun je sturen 'nee, zo denk ik niet!/dat wil ik niet/ dat is niet zo' en daarmee kun je ook je gevoel veranderen. De mensen om ons heen hebben mischien meer te maken met onze gevoelens, dan met onze emoties. Ik denk dat we ook meestal reageren vanuit gevoel en zelden primair vanuit onze emotie - dan moet je wel heel erg impulsief en/of driftig zijn.
Vanmiddag reed ik in mijn invalidenkar ergens in de bossen van hot naar her en het was daar mooi. Schoonheid geeft mij niet echt een diepe emotie, maar op het moment dat ik zei 'dankuwel' voelde ik mijn gezicht veranderen en in de spiegel kijkend zag ik een grote glimlach, die er daarvoor niet was. Mijn gedachte bij wat ik zag beïnvloedde dus meer mijn gevoel dan dat mijn emotie dat had gedaan, op dat moment.
Wat ik erg vind is, als mensen met hun gedachten hun gevoelens gaan platleggen en hun emoties ontkennen, wat ik wel zie gebeuren, helaas.
Zintuigen hebben we er vele: gezicht, gehoor, evenwicht, reuk, smaak, tastzin, pijnzin, temperatuurzin en nog een die me nu niet te binnen wil schieten. Als je niet kunt ruiken, kun je wel proeven! Maar proeven is slecht bepalen of iets zoet, zuur, zout of bitter is en hm, dat zegt niet zoveel. Zelf kan ik al ruim 40 jaar meestal niet ruiken en dat maakt dat ik met dichte ogen niet kan bepalen of ik kip of vis eet. Dus laat ik dat maar (dat eten ;-), fijn voor de beestjes). Mijn orengehoor is ook uitgeschakeld, maar mijn tastzin super ontwikkeld, zodat die de functie van horen deels heeft overgenomen, wat soms leuk is en vaak vermoeiend - het geeft de hoorprikkels dan door aan mijn gehoorzenuwen verderop in m'n hersenpan, zodat ik ondanks mijn doofzijn, wel geluiden kan waarnemen en zelfs met ogen dicht heb kunnen verstaan via een gehoorapparaatje met trilblokje.
Samen maakt dit, dat ik weinig positieve info krijg, want kijken doe je als je iets ruikt of hoort en ik ben er voor 100% van overtuigd dat het missen van die automatische positieve info zeker wel een negatieve invloed heeft op mijn welbevinden.
Gelukkig dus dat ik met het sturen van mijn gedachten zelf daarop een positieve invloed kan uitoefenen ;-))!!
;o)Asjemenou, asjemenou!
@ Lex,
Trauma's zijn te overwinnen! Weleens van EMDR gehoord? Werkt geweldig, mits door een goede therapeut uitgevoerd! http://nl.wikipedia.org/wiki/Eye_movement_desensitization_and_reprocessing
Beste Issy,
Wat een trauma overwinnen betreft, ik spreek niet over mezelf hoor.
Ik heb (nog) nooit én gelukkig (!) een trauma meegemaakt.
Mijn mening hierover slaat op een andere persoon op deze site hier (zie ergens meer bovenaan deze pagina), die het had over ernstige (en zeker ook daarbij langdurige) mishandelingen.
Daarbij denk ik dan (ook) aan oorlogstrauma's.
Uh, ja, ik heb zeker al gehoord van én gelezen over EMDR hoor, maar ik dacht daar op het moment van mijn reactie schrijven even niet aan.
Daarbij heb ik dat nog niet zelf lijfelijk ervaren en heb ik het dus ook niet nodig, dus kan/kon ik ook geen mening geven over dat er überhaupt een vorm van therapie bestaat die trauma's werkelijk kunnen overwinnen.
Mocht ik ooit (wat ik never niet hoop en voor niemand niet natuurlijk!) nog eens een trauma meemaken, dan zal ik zeker hieraan denken en ook aangaan, met daarbij dan een goede therapeut uitzoeken.
Dus bedankt voor uw tip en mij het daaraan helpen herinneren!
Beste Lex,
Graag gedaan! Ik heb er zelf wel ervaring mee, en het heeft mij geweldig geholpen! Groetjes
In mijn beleving start alles met een zintuiglijke waarneming; daarop volgt emotie. Ik denk dus dat zintuigen aan de basis van onze emoties liggen, en later, als we een referentiekader hebben opgebouwd, gaan we conclusies trekken aan de hand van die zintuiglijke waarnemingen in combinatie met ons referentiekader. Dat brengt een gevoel/emotie met zich mee; dat is altijd een persoonlijke beleving, een eigen kijk op de werkelijkheid en een subjectiviteit; er kunnen twee mensen totaal dezelfde situatie meemaken en de emotionele beleving kan absoluut tegengesteld zijn.
Als je inzicht hebt in je problemen (leerprocessen) dan is de weg naar verandering open. Hardnekkige patronen zijn lastig te doorbreken. Het vraagt mijn inziens een continu bewust zijn van de gegeven situatie; waarvan we ons bewust moeten zijn dat deze subjectief is....
Beste Hanneke,
een collega van me wees even op jouw artikel. Ik ben het in die zin geheel met je eens dat inzicht niet heelt. Ik werk volgens de Nucleus Methodiek met een strikte scheiding in het uitvoeren van de functies van de beide hersenhelften. Ze hebben wel een hoofdfunctie, nl vastleggen van info, maar hun uitvoerende taken blijken tegengesteld. We beschouwen alle traumata als verstoring in de communicatie tussen beide helften.
Dit levert zeer interessante verklaringen op hoe traumat werken zoals ze werken. maar ook, wat wel en dus niet helpt.
Je kunt zeggen dat veel therapieen vnl werken met het oefenen van de linkerhelft (die de controle en stress reguleert en altijd blij is met inzicht. De bronnen van traumatische fysiologie liggen echter "ergens in de hersenen", zoals je zegt, in de rechterhelft, die zich met o.a. binding, klank en ervaren (=fysiologie) bezighoudt.
in ons werk coachen we in de rechterhelft de bronnen van de vervelende fysiologie. daarna regeer je niet langer op de triggers.
Belangrijk voor het begrip hoe het werkt nog, is dat bij verstoorde communicatie tussen beide helften er geen match is met de gebeurtenis. M.a.w je kunt ze niet herinneren (links=rationeel bewust)maar wel voelen (ervaren = rechterhelft, waardoor je irrationele reacties krijgt zoals de andere reacties ook opmerken
Hallo Randy,
Heb jij mogelijk een verklaring wat de reden is dat zoveel mensen die niet kunnen ruiken depressies ervaren?
En kun je uitleggen hoe het kan dat iets dat niet aanwezig is (reuk) een toch min of meer overheersende rol in het leven van die niet ruikende kan hebben?
Het reukzintuig is overigens ons enige zintuig dat geen verbinding heeft met dat deel van de hersenen waar de taal vandaan komt.
Ik mis in de reacties, waar het gaat om emotie en gevoel de beleving van de zintuigen (waar ook voelen bij hoort); ben ik de enige die van mening is dat onze zintuigelijke werkingen een grote stempel op onze ervaringen en emoties drukken?
Groet, Christel
Er is geen enkel zintuig dat ons zo direct laat handelen/ impulsief/ intuitief als ons reukvermogen. Ervaringen en herinneringen hebben volgens de literatuur ook veel te maken met geur/ reukvermogen. Psycholoog Vroon schreef zelfs: zonder geur geen emotie -> jammer dat ik hem niet meer kan navragen wat hij daarmee nu precies bedoelt.
Toch ben ik er benieuwd naar, en mogelijk is dit een andere discussie, hoewel nogmaals ik van mening ben dat zintuigelijke ervaringen veelbepalend zijn.
Stel, je kunt vanaf je geboorte niet ruiken; op welke wijze wordt de veiligheid voor de baby (geen herkenning moedergeur)gecompenseerd?
Wat een mooie reacties he! Ik merk wel dat er op alle gebieden nog veel te ontdekken is.
Ik vind de vraag die Christel stelt ook wel erg interessant; hoe zit het inderdaad met emoties en de zintuigen? En wat betreft veiligheid en geur vermogen bij een baby..
Ik denk zelf meteen; een baby leeft in symbiose met moeder niet alleen tijdens de zwangerschap maar ook nog een tijd daarna. Naar mijn mening is dat niet alleen afhankelijk van bijv. reuk of zicht? dus niet afhankelijk van 1 zintuig?
Ik hoop dat Randy nog ergens rond hangt :o)
Je hebt een voor mij behoorlijk theoretisch verhaal -> wil je dat eens concreter maken: wat is nu dat exacte verschil tussen links en rechts; en waarin onderscheid jullie therapie zich -> wat is het exacte voordeel?
Ik denk zeker Hanneke dat je gelijk hebt-> zeker niet afhankelijk van 1 zintuig. Alle zintuigen zijn essentieel. Mensen denken dat hun reukvermogen minder essentieel is, terwijl ze niet beseffen dat dit het enige zintuig is dat direct handelen oplevert, no matter what.
Dat blijkt in partners die worden uitgekozen op basis van geur, uit een Japanse fabriek waar mensen harder zijn gaan werken, meer productie zijn gaan leveren door het bieden van een afgestemd geurklimaat, en denk aan de onderzoeken met iniminiebaby's die inderdaad de geur van de moeder aan het shirtje verkozen boven die andere aan de andere kant van hen.
Het verbaast mij dat er in de AWBZ doelgroependefiniering wordt gesproken over twee doelgroepen, passend bij de zintuigelijke beperkingen. Mensen met een reukprobleem (anosmie) worden daarbij niet genoemd. Sterker nog; van al onze zintuigen zijn er slecht twee die een beperking lijken te kennen die een specifieke ondersteuningsvraag met zich mee brengen: de auditief en visueel gehandicapten onder ons. Waarin zijn zij sterker? Daar ben ik benieuwd naar! En iemand die niet ruikt; welk zintuig heeft deze versterkt? En als een beperking aan de zintuigen mogelijk is op de gebieden van zien, horen, ruiken, en proeven; waarom dan ook niet bij voelen, tastzin etc etc.
Ja, ik ben meer en meer in de overtuiging dat ik mijn eigen stellingname best treffend vind. Ik denk dat we onze emoties opbouwen aan de hand van onze zintuigen. En wat graag zou ik de verklaring uitgelegd willen horen van Piet Vroon die op de een of andere manier stelt dat zonder geur emotie niet mogelijk is.....
Hoe heeft hij dat bedoeld? En waarom wordt er zo weinig onderzoek naar gedaan.... Wat ik nu echt triest vind: we vliegen naar de maan en intussen weten we nog niet eens welke invloed ons reukvermogen heeft, laat staan dat bekend is hoe de neus/ het reukvermogen exact werkt.
Het is ons eerste en oudste zintuig. Het eerst aangelegd in de baarmoeder. Voor zover is bekend.
Gelukkig zijn we niet afhankelijk van 1 zintuig, Hanneke, en moeten we daarom juist ook zo optimaal mogelijk inzetten waarvan we gebruik kunnen maken.
Toch?
Voelen.
En soms zou je ook willen dat dat zintuig even heel ver weg was...
Toch bedankt voor deze discussie; leuk!
Dag Hanneke,
Er zijn verschillende manieren om te kijken naar emoties en gedrag. Past Reality Integration is een vorm van gedragstherapie/visie die uitgaat van gedrag en afweer. Vele primaire vormen van gedrag zijn gebaseerd op afweer, oude defensiemechanismen waarvan je eigenlijk niet meer weet wanneer, waarom en hoe je je die hebt eigen gemaakt. Ieder mens heeft deze mechanismen, alleen de vorm en mate waarin deze beperkend werken hangt af van je leergeschiedenis. Bewustwording helpt je te zien welk afweermechanisme je favoriet is. Dit uit zich in situaties in het nu die symbolisch zijn voor oude situaties en die ervoor zorgen dat je nu vaak (te) emotioneel reageert(wat je uiteraard rationeel niet begrijpt). Hiermee verbonden moet echter het besef zijn dat wat je ooit niet kreeg(bijv. erkenning van je ouders)ook nooit meer door die ouders gegeven kan worden. Je jonge jeugd is nl. voorbij. Het voelen en verwerken van dit verdriet in het heden zal helpen je oude, niet-constructieve en contra-productieve afweermechanismen niet meer te gebruiken. Dat is vaak een lastig en pijnlijk proces.
Hiernaast gaat Acceptance and Commitment Therapy uit van de idee dat gedachten niet te beinvloeden zijn. Positief denken of vechten tegen/met die gedachten heeft in die visie geen zin. Ieder mens heeft ong. 40.000 gedachten per dag, 70% van wat mensen denken is negatief geladen(o.b.v. onderzoek), kun je nagaan hoe moeilijk het zou zijn om deze om te buigen naar positief. ACT gaat meer uit van het omarmen van je wat je denkt en voelt en leren defuseren van deze gedachten, m.a.w. je identificeert je niet meer met deze gedachten. Je bent niet wat je denkt. Vervolgens kies je op basis van waarden in je leven gedrag dat bij je past. Dus, ik heb angst en ik ga toch dit en dat doen. Een nieuwe, verfrissende methode, in Nederland bekend door o.a. Gijs Jansen.
Ooit van 'Soul Body Fusion' gehoord? Je ware kracht naar binnen halen. Ik heb er zelf ervaring mee. De wijsheid van je Ziel is grootser dan je 'wijsheid' van je ego. Eindelijk uit je rondjes draaien komen. Eindelijk zicht op je doen en laten. We hoeven niet altijd te weten waar iets vandaan komt. Zicht op je doen en laten vanuit je Ziel is zeer nuttig en verlichtend. Zelfs een autistische man heeft ze 'ondergaan' (de fusions) en is geopend. Hij kan nu luisteren en zit dus minder opgesloten in zijn eigen wereld. Google er maar eens op.
Leuk nieuws van Hanneke; ze kreeg een reactie van een man die een boek heeft geschreven en een therapie vorm heeft ontwikkeld gericht op de prenatale fase. Iets waar zij zich ook in heeft verdiept de laatste tijd (vandaar het artikel). Ze hebben elkaar zelfs al ontmoet en er bestaat een kans dat ze bij hem in opleiding gaat! Zo zie je maar wat zo'n blog op kan leveren. Volgende week schrijft Hanneke weer een nieuw stuk. We zijn benieuwd.