Straks ben ik oud – en dan?
Ben jij ook wel eens bezorgd hoe jij later wordt opgevangen en verzorgd, als je “oud en der dagen zat” bent? Dan ben je niet de enige; ruim driekwart van de Nederlanders (79 procent) maakt zich daar zorgen om. En dat is niet zo gek, natuurlijk. Ik bedoel, de ontslagen in de thuiszorg vliegen je om de oren, geld in de zorg moet overal en nergens naar toe en het aantal senioren neemt de komende decennia alleen maar toe!
Nu willen de meeste van die senioren zo lang mogelijk thuis blijven wonen – 55 procent koste wat het kost zo lang mogelijk. Kinderen (68 procent althans) zijn wel bereid hun huis of dat van hun ouders te (laten) verbouwen, zodat die wens kan worden gehonoreerd. Maar meer ouderen die thuis blijven wonen, betekent meer thuiszorg en meer mantelzorg.
Verzekeraar Interpolis heeft samen met mantelzorgorganisatie Mezzo een onderzoek gehouden onder 1000 willekeurige Nederlanders en 300 mantelzorgers. De percentages die je hierboven las, komen uit dat onderzoek naar voren. Wat ook blijkt is dat meer dan de helft van de Nederlanders (55 procent) nog niet heeft nagedacht over wat ze willen (doen) als ze niet meer in staat zijn zelfstandig te wonen en voor zichzelf te zorgen. Is dat de toekomst voor je uit schuiven (“Dat zien we dan wel weer”) wat je in dit verband ook wel struisvogelpolitiek mag noemen of een zekere onwetendheid over wat er mogelijk is op dat gebied. Want de maatschappij ziet er niet zwart/wit uit: of thuis wonen, of naar een zorginstelling (als je geïndiceerd bent). Er zijn zo veel meer mogelijkheden…
Zoals: samen met familieleden of vrienden je eigen zorg inkopen. Want nu doe je dat nog met je PGB, maar over een poosje moet je nog maar zien of dat PGB nog bestaat. Een potje geld gaan sparen om in de toekomst ouderenzorg te betalen, is helemaal geen slecht idee. Makkelijker gezegd dan gedaan, het leven is zo al duur genoeg, maar denk er in elk geval over na. Een van de ergste dingen in je leven is het feit dat dingen je overkómen. Houd de regie in eigen handen!
Andere mogelijkheid: met bevriende senioren in een flink huis gaan wonen, à la de communes van de jaren zeventig uit de vorige eeuw. Ieder zijn eigen plek, gezamenlijke woonkamer en keuken, en, alweer gezamenlijk, iemand die komt “thuiszorgen” als daar behoefte aan bestaat. Allemaal op basis van gezamenlijkheid… elke maand iedereen wat geld inleggen, voor als het een keer nodig is.
Zo maar een paar ideeën, waarvan je op voorhand kunt zeggen dat het niks is, maar waarvan je ook kunt denken dat een vorm daarvan een aardig uitgangspunt is om eens verder te mijmeren hoe dat dan zou moeten. Een kant-en-klare oplossing heb ik ook niet meteen bij de hand, maar als ik weer eens nieuws hoor over ouderenzorg, dan mijmer ik wel eens… Die kop in het zand, dat kriebelt alleen maar…
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Youp van 't Hek zong al weer meer dan 20 jaar geleden: Wie, o wie zal mijn karretje duwen( als mijnheer Alzheimer ook langs komt) .
Beginnen we nu pas na te denken over een antwoord. Dat schiet lekker op!
Als ik zie hoeveel rompslomp er komt kijken bij een PGB, het bijhouden en het op tijd registreren van alle medewerkers, dan zie ik het zwaar in. Nu ben ik als 60 jarige erg goed met computers, maar die spoeling is heel dun.
Jullie idee van de senioren in een groot huis spreekt mij wel aan, maar het zou beter kunnen, waarom niet een soort van commune waar dus jong en oud, nederlanders en medelanders samen wonen, werken, leven.. Ouderen passen op de kinderen van de jongeren, dat geld wordt gebruikt voor de moestuin, en ga zo maar door, iedereen blij..
Bart
Slechter gaan dan de afgelopen 18 jaren lijkt mij niet mogelijk, dus nee, zo negatief wil ik niet denken. En als er toch iets slechter zou gaan, dan zal dat niet leeftijdgebonden zijn en dus is daar helemaal geen rekening mee te houden.
Sparen voor later is onmogelijk gebleken; ik krijg namelijk huursubsidie en die valt weg als er serieus en effectief gespaard wordt... gevolg: de helft van het spaargeld terug naar de fiscus.
Door mijn communicatief beperkingen (en 100% doof en afasie)durven mensen het echt niet aan om met mij te gaan samenwonen en kinderen of andere mantelzorgers heb ik niet.
Dus??? Inderdaad geen zorgen voor de dag van morgen, elke dag biedt genoeg voor zichzelf.
Als we vroeger bedacht hadden om later in het bejaardenhuis te gaan wonen, hadden we niets aan die plannen gehad. Welke regels gaan er de komende tijd nog allemaal veranderen? Regeren is vooruitzien en juist daarmee heeft onze regering problemen. Zij regeren bij de waan van de dag. Ik heb deze houding noodgedwongen maar overgenomen en denk wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik weet nog niet eens wanneer ik de pensioengerechtigde leeftijd bereik.
Het is inderdaad belangrijk dat ouderen goed kijken welke polis ze afsluiten en wat ze daarvoor krijgen. Kritisch zijn in je keuze en niet enkel een geldgestuurde keuze maken zoals veel zorgverzekeraars willen. Wat wil je nou echt? Ik denk er zelf ook over na als toekomstige oudere.
Hallo Asjemenou (en anderen),
Ik ben 70, vanaf babytijd zwaar gehandicapt, prima opgevoed zodat ik altijd zelf mijn zorg heb kunnen regelen, ook toen er nog geen PGB bestond.
Ik zou zeker met jou, Asjemenou, in een groot huis willen gaan wonen met meerderen, als dat huis maar een echt rolstoelvriendelijke (=ruime) kamer en badkamer en wc voor mij had.
Die communicatie komen we wel uit. Ik ben geestelijk verzorger geweest van beroep en heb met een mevrouw met ALS via zo'n communicatie-instrumentje een gesprek gehad over haar beslissing tot euthanasie.
Natuurlijk beperk je je dan in het gesprek tot heel essentiële zinnen, maar het lukt wel!
Dus… mensen zoeken die er net zo over denken!
groet, margreet jonkers
Hoi Jolande Rommens
Het is niet meer belangrijk welke polis je afsluit.
Als het puntje bij paaltje komt is de hele polis alweer veranderd tegen de tijd dat jij zorg nodig hebt.
Wij hebben jaaaren terug de beste en duurste polis afgesloten om er zeker van te zijn dat we niet voor gekke kosten kwamen te staan.
Nou...elk jaar moeten we steeds meer zelf betalen en word er steeds meer zorg afgepakt.
Ik vraag me nu af of we maar niet beter een goedkopere polis kunnen nemen.
Het geld wat we dan overhouden kunnen we dan gebruiken om zorg zelf te betalen.
M.vr.gr. Milo
Nederland is, itt. Scandinavië, aan het stoppen verzorgingsstaat te zijn, dus overheden zijn ouderen en gehandicapten nu als probleem gaan zien. Je biedt dan minder rendement aan het land dus je aanzien is weg. Dat was bij de oude Indianenvolken en nog steeds in veel (minder ontwikkelde) landen gelukkig anders. Het zal veel assertieve ouderen (of met steun van hun kinderen) lukken om een goede veilige oude dag te hebben binnen een geschikte woonsituatie met goede zorg, maar ik houd me hart vast voor de wat minder ontwikkelde ouderen en zonder steun van kinderen.
Margreet Jonkers, ik heb "en meer" vergeten... Mijn ervaring is dat het heel leuk klinkt 'we komen er wel uit' , maar dat er helaas toch stukgelopen wordt.
Ik heb ook wat veel n-ah, en chronische zooi en beschadigingen en helaas, dat "zoek" zit nu juist niet in mij pakket. Leg 's uit hoe u dat voor zich ziet? Overigens ben ik over een paar maanden 69.
Dag Asjemenou,
Je hebt gelijk, dat er toch vaak stuk gelopen wordt.
Ik denk dat 'zoeken' er op neer komt om bondgenoten/lotgenoten te vinden die samen in een huis willen, samen de zorg willen regelen.
Misschien mensen uit een lotgenoten-vereniging??
Ik heb makkelijk praten, want ik heb nog een echtgenoot die voor heel veel uren ongeplande zorg mantelzorgster is.
Maar vroeger werd ik door man en kids de 'focus-lijer' genoemd, omdat ik eigenlijk liever in een Fokuswoning wilde wonen…
Helaas kan ik niet voor u gaan zoeken, jammer!! dagdag, margreet jonkers
Beste Margreet Jonkers, mijn 'eenzaamheid' (waar ik geen moeite mee heb nu) komt nu juist voort uit het gegeven dat ik daar wel last van heb binnen 'lotgenoten groepen', omdat ik bij afasie mensen de enige dove ben en bij doven de enige met afasie en ga zo maar door. En helaas word ik dan wel gedoogd, maar kan niet meedoen en dat is 100x erger dan alleen zijn.
Nu kan ik me redden. Ik hoop weer een geleidehond te zullen krijgen en dan kan ik me weer een pietsie beter redden...
En... niets is zo ongezond als zorgen maken voor de tijd...
Dus gewoon genieten van het hier en nu en zo nuchter mogelijk reageren op wat er op ons afkomt...
Fijn weekend.
Beste Asjemenou,
Je hebt al weer helemaal gelijk: eenzaamheid in je eentje is beter te hebben dan in een groep die niet met jou communiceert. Ik ben het alleen-zijn gaan waarderen toen ik als 12-jarige in het buitenland in een ziekenhuis lag…
Jeetje, wat hoop ik voor je dat je die geleide-hond krijgt!
Ik ben het met je eens dat we in het moment moeten leven en nuchter reageren op wat er op ons afkomt.
Dagdag, fijn weekend, Margreet Jonkers
Ik moet er toch niet aan denken, om gepamperd te moeten worden door een zogenaamd gezelschap om je heen die voor mij de koffie inschenkt en opdient.
Het liefst nog door een rietje.
O... ja ik weet, er zijn er bij, die dit zalig vinden, maar zelf ga ik nog liever zo snel mogelijk dood, dan verplicht in een groep te MOETEN zitten, die zich dan ook nog eens overal maar tegenaan ligt te bemoeien.
Eenzaamheid heb ik mijn hele leven al gekend. Zo jong ik nog was, was ik al eenzaam. Daar hoef je niet oud voor te zijn. Ook al heb je nog zoveel mensen om je heen, kun je je nog eenzaam voelen. Omdat je er niet bijhoort bijvoorbeeld. Door jarenlang werkloos toe te moeten kijken wat de politiek nu weer verzint.
Heel mijn leven lang, loop ik al tegen mensen aan, die zich overal maar mee bemoeien. En zet de tv of radio eens aan en luister eens naar die politieke zwijnjakken (sorry maar zo kan ik het niet anders noemen) in Den Haag die zich overal maar tegenaan liggen te bemoeien.
We leven hier in een werkelijk bemoeizuchtig landje. En of je nu oud of jong bent. De werkelijke oorzaken neemt de overheid niet weg. Nee sterker nog... men gooit liever nog wat meer olie op het vuur, door allerlei zotte maatregelingen te verzinnen en er door te voeren. Zodat mensen zich nog meer kunnen kapot ergeren. Ondertussen wordt ons land overspoeld met mensen uit het buitenland en dan vraagt men zich ondertussen af, hoe komt het toch dat mensen zo eenzaam zijn? Gewoon... heel simpel... de regering is er niet voor ons, maar wij zijn er om gemelkt te worden. Ondertussen ligt iemand jarenlang dood in huis zonder dat er maar 1 buur naar om heeft gekeken. O wat zijn we toch een heerlijk volkje. En... wat gaan we nog krijgen???
Beste Pieter, die buurman die doodlag, die wilde niet gepamperd worden en niet dat mensen zich met hen bemoeiden.... misschien??:(
Ik wens u toe dat u in uw eenzaamheid zult kunnen gaan genieten van zoveel gratis goede, mooie en fijne dingen, gewoon door uw ogen, oren en hart open te houden.
Alle goeds gewenst!
Heb al eens gelezen, als je nog een beetje goed ter been bent je goedkoper
in een hotel kunt gaan wonen. Ik neem aan dat daar je kamer ook beter schoon gehouden wordt. Dus voor je natje en je droogje wordt dan beter gezorgd?