Van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving
Het woord van Prinsjesdag 2013: “participatiesamenleving”. Iedereen die het kan, moet zijn verantwoordelijkheid gaan nemen. De verzorgingsstaat wordt in haar huidige vorm te duur en onhoudbaar. We gaan dit volgens koning Willem-Alexander vooral merken in de zorg en de sociale zekerheid.
Toen zes jaar geleden de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) werd ingevoerd, is het beleid van een participerende samenleving al in gang gezet. Door de ondersteuning van mensen met een beperking de taak van gemeenten te maken, zijn veel gemeenten al gaan kijken naar de inzet van mantelzorgers en vrijwilligers. Dit gaat vanaf volgend jaar nog veel belangrijker worden.
“In deze tijd willen mensen eigen keuzes maken, hun leven zelf inrichten en voor elkaar zorgen”, aldus de koning. In de nieuwe participatiesamenleving is het volgens hem daarom een logische stap om de zorg en de sociale voorzieningen over te hevelen naar de gemeenten, zodat dit dichter bij de mensen en in samenspraak met hen geregeld wordt. De patiëntenkoepels NPCF, CG-Raad, Platform VG en Landelijk Platform GGz hebben echter hun bedenkingen bij de participatiesamenleving, geeft NPCF aan.
Aan de veranderingen in de langdurige zorg (AWBZ) is echter weinig invulling gegeven in de troonrede. Het is duidelijk dat de hervorming nodig is, aangezien “de uitgaven daarvoor explosief blijven stijgen”. Die zouden nu al 2.200 per Nederlander per jaar bedragen. In het najaar zal het kabinet met een wetsvoorstel komen. Staatssecretaris van Rijn zegt tegen Skipr dat de premie voor de AWBZ in ieder geval niet omlaag zal gaan.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Met Prinsjesdag heb ik altijd medelijden met het staatshoofd dat een stuk moet voorlezen, zeker dit jaar, waarmee hijzelf ( hoop ik )en zeker het volk niet eens is!
Inzet op meer mantelzorgers en vrijwiligers is onrealistisch: dit jaar is het 5 jaar geleden dat mijn vader overleden is na een periode van ziekte van enkele maanden.
Al mijn vrije tijd heb ik gebruikt om met mijn moeder en thuiszorg en twee zussen hem te verzorgen tot aan zijn sterven toe ondanks mijn drukke betaalde werkzaamheden. Brood moet op de plank bljven komen nietwaar ?
Hoe ik het gefikst heb weet ik niet maar ik weet wel dat ik een jaar nodig had om me volledig te herstellen van de drukte, de spanningen en emoties. Ik heb wel doorgewerkt maar naast het werk heb ik een jaar lang niets gedaan.
Als dit kabinet wil dat mensen zich meer voor de naaste omgeving inzetten dan zal het de randvoorwaarden moeten scheppen om de burger in staat stellen een x aantal uren per week vrijwilliger / mantelzorger te zijn. Door de lastenverzwaringen moeten mensen meer werken om hun hoofd financieel boven water te houden. Veel ouders gaan minder werken ( vooral vrouwen ) omdat de kinderopvnag te duur geworden is.
Laat staan dat ze uren voor mantelzorg over hebben ! Dan had ik het voordeel dat ik uit een gezin van 9 kinderen om die ieder een steentje bijgedragen hebben tijdens ziekte van pa. Maar dan nog betekent het een hele belasting.
Dat merk ik opnieuw nu we voor moeder zorgen.
PArticipatiesamenleving ( is dt een officieel Nederlands woord ? ) betekent voor mij niets anders het afbreken van de verzorgingsstaat en na-apen van Amerikaanse toestanden waar steeds meer mensen in de armoede leven en onverzekerd rondlopen.
Zou het niet eens tijd worden dat al die dure zorgmanagers en geldgraaiende bestuurders aangepakt worden ? Ik heb vanuit mijn bestuurservaring ( inderdaad vrijwillig ) altijd begrepen dat een bestuurder persoonlijk = hoofdelijk ) aansprakelijk is voor malafide verduisteringen. Ik lees en hoor er weinig over dat deze malafide bestuurders strafrechterlijk vervolgd worden en dat ze het verduisterde geld moeten terug betalen. Klassejustitie. Met dat geld kunnen een hoop kosten in de gezondheidszorg gedekt worden !!!!
Ben het 100% met Paul eens!
Ja ik ben het met Paul eens. En er wordt al zo ontzettende veel door vrijwilligers en mantelzorgers gedaan hier in Nederland. Dat mag ook wel eens genoemd worden.
Ook ik hebben voor een groot gedeelte de zorg voor mijn ouders op me genomen. Zij kregen tegelijkertijd kanker. In vijf jaar tijd zijn ze ziek geweest en overleden. Details zal ik je besparen. Doordat ik zelf een beenprothese draag is mijn energie ook beperkt. Ik heb mijn baan opgegeven om de energie te hebben voor mijn ouders te zorgen. En dit met al liefde gedaan ! En gelukkig ook de mogelijkheid hiervoor gehad omdat mijn partner hard gewerkt heeft. Helaas zijn ze beiden overleden.
En daarnaast als ik dan zie dat hier bij ons in het dorp een compleet zwembad draait dankzij alleen de inzet van 230 vrijwilligers .....en zo kan ik nog een hele opsomming maken van alleen ons eigen dorp ...
Kijk eens hoe geweldig grote groepen in onze samenleving al bezig zijn voor elkaar ! Maar vraag niet het onmogelijke !
Wel, als we steeds meer moeten participeren dat wordt leuk.
Ik ben het met Paul eens.
Ik denk niet dat ik de zorg nog van mijn moeder ook nog eens helemaal
op me kan nemen. Ik heb haar 3 maanden thuis gehad met een gebroken heup toen mijn zoon nog klein was. Dit ging me niet makkelijk af aangezien mijn zoon ook wat problemen met zich meebrengt.
Weer gedacht uit een geest die zorg makkelijk kan inkopen, omdat het geld er gewoon is bij deze mensen.
Met deze regering ziet de toekomst er steeds slechter uit,als straks de gemeente mijn P.G.B. moet uitkeren weet ik niet of dat zo goed is.
Ik heb M.S. en woon alleen en heb een p.g.b. van de gemeente voor de schoonmaak van mijn huis maar op het moment toen er een begroting tekort was werd dit gehalveerd,later is dit na veel protest weer teruggedraaid.
Als de gemeente straks mijn zorg p.g.b. ook gaat beheren heb ik geen enkele zekerheid of dit goed gaat,zoals de vorige keer.
Ik heb particuliere thuiszorg d.w.z. dat mijn zorg bestaat uit dames die als z.z.p. er werken,het voordeel hiervan is dat zij gemiddeld 40% goedkoper zijn dan zorginstellingen, er is n.l. geen overhead,ik kan via de nationale hulpgids kiezen wie ik wil en hoe groot het aantal dames is.
Dit doe ik al enkele jaren en tot nu toe gaat dit prima maar als mijn p.g.b. in gevaar komt weet ik niet hoe ik het dan moet doen.
Ook komen mijn kinderen en mijn ex-vrouw een maal in de week (MANTELZORG) zo had ik het al dichtgespijkerd,of ik ga naar ze toe.
Op deze manier kan ik mijn leven een goede invulling geven,wanneer er zaken gaan veranderen dan weet ik niet hoe ik het dan moet doen.
Bezuinigen wil bij mij zeggen LET OP JE GELD,als mijn geld op is kan ik niets meer kopen en ga ik niet bij buren of vrienden om meer geld vragen,misschien moet de overheid dat ook is doen b.v. subsidie's naar mensen die terug naar hun vader\moeder land terug zijn gegaan of pas het geld aan naar het daar geldende minimum.
Zo zijn er legio posten te vinden maar hang niet de sponsor uit van andere culturen,zo heeft iedereen z'n eigen ideeën.
Dit is juist de tijd om creatief te zijn.
De Europese leiders (incl. europese topindustrielen) willen van de kapitalistische systeemcrisis extra misbruik maken om een einde te maken aan de naoorlogse verzorgingsstaat (het menselijk gezicht van het kapitalisme) , die een handicapt vormt in de wereldwijde concurrentie .Zonder de minste scrupules gebruikt ook Rutte en c.s.deze crisis om harde anti-sociale maatregelen door te drijven .
Particpatieplicht is insluiting in een asociaal bestel,vanwege afstoting overheidstaken,....geen geld "?
vanaf 2007 , aanvang systeemcrisis, zijn de 10% rijksten in ons land 30 miljard rijker geworden en de 10% armsten,werden 10% miljard armer. de verpaupering blijft de dialectische noodzakelijke keerzijde v.d. groeiende kapitalistische rijkdom,en neemt in evenredigheid daarmee toe.
Frank
Ik ben het ook helemaal eens met Paul, Rutte en zijn onderdanen kunnen gemakkelijk dit invoeren en laten uitvoeren.
Met zo'n salaris kun je zelf mensen inhuren en de lakens uit blijven delen.Maar de doorsnee medemens heeft geen riant salaris om thuis hulp te bieden en ook nog zijn of haar gezin te kunnen onderhouden.
Laat al die mensen die meer verdienen als 100.000 euro 75% belasting betalen. Op die manier zullen we sneller uit de crisis komen en blijven.Een baan is voldoende,minder werkeloosheid en de jeugd krijgt dan ook een snellere kans op werk.Er zijn teveel graaiers met bijbaantjes op zoek en wachtend op gouden handdruk(ken).
Laat dit soort profiteerders de ouderen,gehandicapten en zieken bij de hand nemen.Ik zou nog veel meer kunnen schrijven,ik hoop dat er veel mensen zijn die er net zo over denken en in het zelfde schuitje zitten.Met dit kabinet gaan we echt in de boot en gaan we zinken.
Wie niet kan zwemmen zal uiteindelijk ook verdrinken.Alweer één minder.
De initiatiefgroep "WIE wast U straks?' pleit, in het belang van onze lichamelijke integriteit en goede zorg, voor het behoud van ons RECHT op professionele verzorging thuis! Zolang staatssecretaris Van Rijn zich niet uitspreekt dat dit recht gewaarborgd blijft, nodigen we iedere burger in Nederland uit zijn/haar stem te laten horen. Lees meer op www.wiewastustraks.petities.nl en oordeel zelf.
Bovenstaande verhalen lezende, ervaren mensen dat de economische crisis misbruikt wordt om onze rechten te ontnemen. En dat de toenemende druk op de mantelzorg zo hoog wordt dat er grote risico’s ontstaan op uitval en juist meer zorgvraag. De randvoorwaarden om deze veel te weinig gewaarde vrijwillige zorg vol te houden is goede professionele ondersteuning. Dat recht mag ons niet ontnomen worden. Strijd met ons mee voor het behoud van dit fundamentele recht en laat het al uw dierbaren weten!
iK BEN HET MET pAUL EENS, MIJN ERVARING IS IK HEB HET JAREN MEEGEMAAKT.
Wanneer halen we de werkelijke oorzaak van geldverslinding weg??
De managers en de directie van thuiszorginstellingen zijn de werkelijke verslindende kosten.
De patient heeft al die jaren maar 7% gebruikt.
Waar is die andere 93%
eR LOPEN O.A. MANAGERS IN DE HOLLANDSE CLUB IN sPANJE DIE 4000 EURO PENSIOEN HEBBEN dank zij de zorg
Ja lees dat maar goed, managers die nog steeds profiteren van het geld van zieken mensen
De taxichauffeur zei al, zorg is big business
Genoeg voorbeelden zoals de familie die een sportslee hadden dank zij de zorg, allemaal geld wat de patient NOOIT kreeg
En nu krijgen de onschuldigen de rekening
WIJNGAARD
Vergeet de ziekenhuis specialisten niet. Een kennis van mij zat in zijn rolstoel te wachten in een ziekenhuis. Toevallig kwam zijn specialist langs en maakte een praatje met hem. Een maand later ontving meneer een rekening hiervoor. Zomaar omdat het kan...
Naast dat ik straks geen PGB meer krijg omdat ik onder de 10-uurgrens zit, moet ik dan ook nog voor mijn zieke ouders gaan zorgen die honderd kilometer verderop wonen? Ik hoop dat het feit dat ik door mijn aandoening bij het UWV ben afgekeurd voor werken met hulpbehoevenden, voldoende respijt geeft? Of gaan ze daar straks mijn ouders voor straffen? En wie helpt me straks nog met deze extra stress die dit allemaal veroorzaakt? Om hier met mijn ouders en hun gemeente over te communiceren? En om met instanties als mijn eigen gemeente te communiceren over mijn eigen hulpbehoevendheid?
Het leek me al behoorlijk wat stress gaan opleveren mocht ik ooit nog ergens door een sollicitatieprocedure heen komen, maar zonder hulp bij het wonen en met de wetenschap dat mijn ouders er niet jonger op worden kan ik het helemaal wel vergeten.
Moeten mijn buren, met wie ik ruzie heb, wat waarschijnlijk alles met mijn psychische problemen te maken heeft, me straks gaan helpen met mijn stoornis? En moet ik dan, al lukt het nu al niet om een fatsoenlijke dagstructuur aan te houden, ook het huishouden van mijn oudere buurvrouw gaan doen, met wie ik dus nu al ruzie heb? Terwijl ik nu al mijn huishouden en mijn gezondheid niet gecombineerd krijg met geld in het laatje brengen?
Sorry, maar als dat de toekomst wordt dan gooi ik mijn oudere buurvrouw zo van de trap af. Als ze er een zou hebben. Want ik kan dat echt allemaal emotioneel dus niet aan, die druk.
Over die explosief gestegen zorgkosten: ik ben er pas geleden achter gekomen hoeveel de afdeling psychiatrie van het ziekenhuis aan mij verdient. Daar ben ik wel van geschrokken, als je ziet wat ik ervoor terug krijg. Komt neer op meer dan 500 euro per uur dat ik contact had en dat voornamelijk met een psychiatrisch maatschappelijk werker.
@Jacqueline, beste Jacqueline goed dat u deze dingen naar buiten brengt. ''Wij worden gek gemaakt!''
Dit hele systeem is jarenlang oneerlijk geweest, nu nog trouwens.
De een krijgt alles voor elkaar terwijl de ander er radeloos van wordt.
Het hele idee achter de participatie maatschappij is alleen bedoeld om de kosten van verzorging van hulpbehoevenden te verminderen/elimineren. Het gezin/de familie gaat er maar op toezien dat de hulpbehoevende geholpen gaat worden.
50 jaar terug bestond dit systeem ook al, het heette toen buurt hulp. Alleen, het kostte niets. Niets behalve dan de inzet van de buurt. Maar ik doe wat voor jouw gezin, iemand anders helpt mijn gezin. Met gesloten beurzen.
Nu betaal ik voor de Minister die dit verzint(!), de manager die iedereen aanstuurt om de mensen op de werkvloer te vertellen te doen wat ze allang wisten, en de mantelzorgers die het al deden, krijgen nog steeds niets, alleen te horen dat ze nog veel harder moeten werken om te participeren. Ik heb even een emmertje nodig. Wie helpt mij?
Vroeger ging men naar een huisarts en die wist precies wat men mankeerde. Maar nu wordt men naar de specialist doorverwezen en deze stuurt je door naar de superspecialist en deze stuurt je door naar de wondverpleegkundige en deze komt elke dag met veel tamtam een zalfje smeren en een pleistertje plakken of een prikje geven.
Al deze onnodige schakels kost de gemeenschap handen vol geld.
En nu ineens moet alles weer als vanouds omdat dat overdrevige gedoe niet meer te betalen is.
Begrijpelijk maar veel te laat.
Er zijn zorginstellingen die uitzendkrachten inhuren maar die daarna geen urenbriefjes ondertekenen. Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd om deze urenbriefjes ondertekend te krijgen. Men doet zeer moeilijk maar eist wel dat er met spoed een uitzendkracht komt om in te vallen. Soms moet men dagenlang wachten op een handtekening omdat collega's niet mogen tekenen. En soms moet men zelfs naar het hoofd van de huishouding toe om een handtekening te krijgen voor het geleverde werk.
Soms moet men ook de urenbriefjes (op goed geluk) in het brievenbus van de afdelingshoofd deponeren en maar hopen dat deze ze ondertekent en opstuurt, want zonder handtekening betaalt het uitzendbureau niet, terwijl er wel gewerkt is en soms wel 8 uren achter elkaar!!!
Het gebeurt regelmatig dat zo'n afdelingshoofd met vakantie is of zegt dat ze de urenbriefjes niet gekregen heeft...
Daar sta je dan als uitzendkracht.