Verbondenheid nodig voor hulpverlening

Vandaag begint onze serie over betrokkenheid. Betrokkenheid kan vele vormen aanemen en kent veel verschillende invalshoeken. Het hangt er mnaar vanaf in welke positie je verkeert. Deze week wordt in elk geval duidelijk dat betrokkenheid zowel bij client als hulpverlener een belangrijke rol speelt.

Ineke begeleidt mensen met ADHD en zij voelt zich daarmee emotioneel verbonden. Ze vraagt zich wel eens af of het handig is. Zo’n verbinding, maar tegelijkertijd zou ze niet weten hoe ze het anders moest doen. “Doordat je je verbindt met de ander, zal die ander zich ook uitgenodigd voelen om zich met jou te verbinden”, meent zij. Ze gaat er van uit dat die situatie een goede uitgangspoitie is voor verandering en ontwikkeling. Op die manier kan mij  client leren en ik, als professional, kan beter mijn werk doen. Juist door die verbinding zie ik nieuwe mogelijkheden."

Ineke meent dat elk mens zijn of haar eigen werkelijkheid samenstelt en dat je die pas leert kennen door je ervoor open te stellen. “ Anders kun je niet oordeelloos werken en een oordeel vormt nu eenmaal een barriere. “ Eerst moeten we gaan begrijpen hoe het wereldbeeld van de client eruit ziet, dan pas kunnen we er iets over zeggen”, meent zij. “ Dan hebben we ook een goed klankbord om tegen te spiegelen.”  Zij hoopt dat iedereen in het vak zich meer zal richten op de betrokkenheid, op zichzelf en op de ander. “ Dat is belangrijk om echte hulp te kunnen geven en bovendien krijg je er een rijker leven door”, sluit zij haar verhaal af.