Worstelende hoogbegaafden
“Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!” Een mooie kreet destijds om meiden te lokken naar het hoger onderwijs. En dan met name naar de “mannelijke” studies…
Slim, slim, wanneer ben je slim? Een gemiddeld IQ ligt rond de 100, boven de 130 ben je hoogbegaafd. Dus met een IQ van rond de 100 of iets daarboven mag je jezelf tot de slimmeriken rekenen. Fijn! Van de hoogbegaafden, met een IQ van 130 of meer, hebben we er “slechts” 350.000 in ons land. Zo’n 2% van de bevolking. En wat jij en ik allang wisten, die hoogbegaafden zijn helemaal niet zo happy met hun gave.
Het hoogbegaafd zijn vormt voor veel hoogbegaafden een struikelblok in het dagelijkse leven. En niet om de redenen die wij er losjes bij bedenken. Dat het eigenlijk een soort luxeprobleem is, dat ze nergens uitleg bij nodig hebben en dat ze over weinig sociale vaardigheden beschikken. Dat is volgens Rianne van de Ven, voorzitter van het Instituut Hoogbegaafdheid Volwassenen (IHBV) nou net niet het geval. Volgens haar zijn hoogbegaafden juist ook hoog-sensitief en beleven ze zaken heel intensief.
Het komt wel voor dat hoogbegaafden sociaal niet zo handig zijn, maar dat komt volgens Van de Ven doordat ze geen aansluiting vinden in hun omgeving en zich daarom afzonderen. Zeg nou zelf, een leuk gesprek voeren als je altijd bezig bent met ingewikkelde zaken, formules en wat in het Engels voor het gemak ook wel rocket science wordt genoemd, is lastiger dan wanneer je met mensen die ongeveer net zo begaafd zijn als jij aan de praat raakt. Het wordt al snel ‘soort zoekt soort’.
Net na mijn studietijd ontmoette ik in de vriendenkring van mijn toenmalig vriendje een iemand die tegelijkertijd wiskunde, scheikunde en natuurkunde studeerde. Ik denk dat zijn IQ aardig hoog moet zijn (geweest). Een lieve, stille knul, maar je kon geen gesprek met hem voeren, want hij ‘wist nergens iets van’. Koffiezetten hebben we hem moeten leren, evenals het vlechten van een touwtje om aan zijn zonnebril te knopen zodat die niet in het water zou vallen tijdens een boottochtje. Extreem onhandig, superintelligent in onze ogen, maar ook een mens die in mijn ogen doodongelukkig was met zichzelf.
Dat laatste schijnt dan wel te kloppen. Volgens Van de Ven voelen hoogbegaafden zich anders dan de mensen om hen heen, hebben ze weinig zelfvertrouwen en daardoor een laag zelfbeeld. Komen ze tot de ontdekking dat ze inderdaad hoogbegaafd zijn, worden ze een stuk positiever en dat leidt vaak tot andere inzichten en verandering van studie of werk.
Deze week is het de Week van de Hoogbegaafdheid in Nederland, België en Frankrijk. Er worden tientallen evenementen georganiseerd om deze bijzondere eigenschap meer onder de aandacht te brengen. Want hoe hoogbegaafdheid ze ook mogen zijn, al worstelend met hun omgeving en zichzelf zijn ze ook gewoon mensen.
Op zoek naar begeleiding of ondersteuning bij hoogbegaafdheid?
Kijk naar onze ervaren begeleiders.
Voor meer informatie over de week van de hoogbegaafdheid: https://www.weekvandehoogbegaafdheid.nl/
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Sorry hoor, maar u bent dus duidelijk niet hoogbegaafd en ook niet hoog sensitief. Beide zijn een zegen, mits in balans. Wel hoogbegaafd, minder sensitief is scheef en lastig, gewoon begaafd en hoog sensitief is ook scheef en geeft grote problemen,
Maar en hoogbegaafd en hoogsensitief is vurrukkulluk en probleemloos.
Een probleem kan zijn dat je bijna nooit kan praten over dingen die jou interesseren, want dan klapperen de oren van je omgeving.
Ik ben blij voor je dat het voor jou "vurrukkuluk" is maar voor heel veel mensen is het toch echt verrekte eenzaam en moeizaam bestaan. Jammer dat je meteen in oordelen schiet......verwar je in jouw geval toch misschien niet "hoogbegaafdheid" met "kortzichtigheid"? Ik vind dat je een hele grote groep mensen en kinderen enorm tekort doet met je eenzijdige kijk op datgene wat wel degelijk een hele grote last is voor heel veel mensen en wat veel te lang niet de aandacht heeft gehad die het verdient!
Goed lezen, HM.
Als het scheef is, is het een nationale ramp, als een mens in balans is, is het altijd goed. En wat is er mis met eenzaam zijn? Dat zijn niet-hoogbegaafden ook en zijn kunnen er minder tegenover stellen.
En oordelen betreft: kent u die van de pot en de ketel?
Ik oordeel niet, ik vertel hoe ik het al 70 jaar ervaar, zelfs met 100 % doof geworden, zelfs met een afasie, zelfs met behoorlijk n-ah en zelfs met heel veel meer negatiefs. Desondanks of eigenlijk juist mede dankzij het door u verfoeide, kan ik al die echt negatieve zooi aan.
Niet hoogbegaafd is het probleem, maar dat de rest van de mensheid dat niet is.
Een kind in een hoogbegaafde familie is niet eenzaam, in een familie met minder begaafden waarschijnlijk wel. Maar nogmaals: wat is er mis met eenzaam zijn?
"maar je kon geen gesprek met hem voeren, want hij ‘wist nergens iets van’."
Klinkt meer als iemand die "specifiek" begaafd is en verder beperkt ontwikkeld...
Hoogbegaafd zijn kan zich op verschillende manieren ontwikkelen. Soms gaan mensen om wat voor reden dan ook specialiseren. Dat kan bijvoorbeeld komen door autistisch denken. Dan kan er bijvoorbeeld sprake zijn van het Asperger syndroom. Sociaal gezien reageren deze mensen anders in een sociale omgeving dan mensen die niet autistisch denken.
Mensen die hoogbegaafd zijn zonder het autistisch denken zijn sociaal vaardig. Echter missen zij vaak de aansluiting in groepen. Hebben zij te maken met verveling, omdat de wereld nu eenmaal gebaseerd is op mensen met een gemiddelde intelligentie. Zij kunnen zich staande houden door zelf steeds de uitdaging te zoeken en bij voorkeur een paar mensen in de sociale kring te hebben waarmee zij op het eigen niveau kunnen communiceren.
Precies.
als er iets loos is, dan is er een probleem en dat is dan dus niet de hoogbegaafdheid, maat datgene wat er loos is.
Op school komt een kind niet aan zijn trekken, maar een gezond hoogbegaafd kind zal wegen zoeken en vinden om buiten school aan zijn trekken te komen. Zo ook volwassenen. En voor kinderen is het dan wel heel erg prettig als er onderkend en geaccepteerd wordt dat dit kind hoogbegaafd is en niet een ADD of ADHD kind of wat dan ook.
Een gezonde hoogbegaafde kan heel goed omgaan met begaafden (120-130 of 140 tegenwoordig) en gemiddelde begaafden (100-110).
Zo jammer, dat er direct negatief op gereageerd wordt.
Ik ben moeder van 6 kinderen, zelf IQ boven de 130.
Zag vrij snel bij 1 van mijn zonen dat hij anders was. HSP direct te herkennen, met 11 jaar 1e IQ test, niet meetbaar ( boven 160 dus)
Later werd toch Asperger als diagnose gegeven en is IQ nog steeds niet meetbaar.
Daar !!! heeft mijn zoon problemen mee. Hij weet zelf heel goed dat hij iets ?? slimmer is, en kan daar prima mee omgaan. Maar dat andere mensen er wel een cijfertje aan kunnen plakken en hij niet...
Was voor hem nog een voordeel....opgroeien in een groot gezin. Dan moet je wel sociaal zijn, dat leren je zussen je wel :-) En Nu hij bijna 17 is en GYM bijna af, gaat hij Med Uni doen. Met als motto, mam, het is niet erg. We kunnen niet allemaal slim zijn, dat zou maar saai worden. En ik vind het niet erg om iets 3 x uit te leggen.
Zo kan het dus ook !!!!!
Zeer hoog begaafd en sensitief kind, die ook nog 2 avonden per week vakken vult bij de supermarkt en 2 x per week vrijwilligerswerk doet. Zwemles geven aan 4-10 jarigen
Omgevings factoren hebben dus wel degelijk invloed.
Zo'n kind wil alleen maar geaccepteerd worden/ Dat is toch niet zo moeilijk???
Ellen, twee vragen: wat vindt u nou negatief? Het verhaal of onze reacties? En waar heeft uw zoon nou moeite mee, zijn begaafdheid of zijn autisme?
Ik ben zelf zeer hoogbegaafd en hoogsensitief geboren en mijn ouders wisten dat (arts zag het gelijk en vertelde het hen)en zij hebben er rekening mee gehouden door mij de laatste drie jaren BS niet op de dorpsschool, maar op een betere school 12.5 km verderop les te laten krijgen.
De eerste 9 jaren heb ik op m'n knieën i.p.v. op m'n tenen moeten lopen op school, daarna liep ik aan tegen niet kunnen stampen, wat veel HB'ers hebben, begrijpen oké, maar domweg stampen pfff....
Door een foutje ben ik in de verpleging beland en heb toen ik 21 was mijn eerste hersenletsel opgelopen en daarmee doorgewerkt, opleiding afgemaakt, hoofdzuster geweest... en zo verder. Toen begaf mij lijf het en werd ik minder valide (gehoor en evenwicht 100% weg) Maar ik kon al liplezen voordat ik wist doof te zijn.
Eroverheen een fikse post-whiplash en jaren later wat meer n-ah en nog een ernstig n-ah.
Vroeger is mijn IQ gemeten maar dat interesseerde me niet, nu bleek het ondanks alle hersenschade, nog 140, dus wel een eind gedaald, maar nog altijd meer dan dat van het gros van de mensheid.
En nu, met alle schade erbij, heb ik problemen met de begaafdheid, vooral omdat die mijn problemen verdoezelt, maar niet opheft en omdat ik door het n-ah niet meer met minder dan hoog begaagfde mensen kan omgaan en nu is het dus lastig. Maar ook hiern is het dan toch echt zo dat niet het HB of HSP, maar het n-ah het probleem is.
Ik blijf erbij zowel HB als HSP, beide zijn een zegen, mits in balans.
Helemaal mee eens, en dat was ook wat ik bedoelde.
Alsjemenou, Ik begrijp waar u tegen aan loopt hoor. Dat is een muur waar je wel doorheen wilt, maar alleen maar overheen kan.
Mijn zoon is heel erg in balans. Echt wel !! Hij vindt het alleen jammer.... dat zijn IQ geen cijfertje heeft. Hij haalt voor zijn moeilijkste vak op school, Grieks, een 9.7.
Daar kan hij wat mee. Dat zijn IQ boven de 160 is, is moeilijker. Hij had graag een reeel beeld gehad.
En als dat het enige probleem is....blijven wij beiden...ook ik, het inderdaad een zegen vinden.
Hij is in staat wat de meeste niet kunnen....fluitend door zijn studie heen, met alle sociale activiteiten er ook nog even bij.
Hij houdt van koken en doet dat graag.
Sociaal heeft hij van huis uit zoveel meegekregen, dat hij zichzelf heel goed kan redden in de "Grote boze wereld "
Ik bedoelde idd de reacties.
Het is NIET altijd negatief als je Hoogbegaafd bent en HSP hebt.
Wij zijn er nog steeds heel blij mee, en ik zie geen enkele reden waarom dat zou veranderen.
Ik zie een tevreden kind, met visie en toekomst .
Een arts worden met empathie. Dat gaat hem lukken.
Allemaal blij, ondanks alles :-) of is het dankzij....???
Ellen 123, wat goed en wat fijn! Ik wens hem veel succes en Gods zegen over zijn toekomst.
Ik zou ook arts worden en dan een goede :) ;-), Albert Schweitzer opvolgen ;-) , maar ik verloor dus mijn gehoor en evenwicht en destijds viel je dan 100% uit de boot.
Ik zat ook ergens daar hoog en het is dus bepaald wel gekelderd.
Doordat ik me er niet van bewust ben geweest, kon ik zeggen ; doe niet zo dom' en sinds ik weet van 140 ondanks n-ah, mag dat niet meer, want "eigenlijk hebben alle mensen een beetje aangeboren hersenletsel"
:( ;-)
Maar ik kan er echt moeite mee hebben dat "gezonde mensen" fouten maken die ik me niet kan permitteren en waartegen ik knok met wat in mij is.