Zorgkinderen voortaan naar 'gewone' school
Vanaf 1 augustus moeten reguliere basisscholen zich meer inspannen om zorgleerlingen op te vangen. Positief voor zorgleerlingen, maar ook voor de ‘gewone’ leerlingen, is het idee erachter. Maar is deze verandering eigenlijk wel positief?
Dat vragen critici zich af. Uit een onderzoek van de Algemene Onderwijsbond begin dit jaar, bleek dat de leerkrachten er niet goed op voorbereid zijn en daarnaast zijn zij vaak niet opgeleid om met de problemen van de zorgleerlingen om te gaan. Ook de ouders zijn sceptisch. Het NCRV-programma ‘Altijd Wat’ liet zien dat ouders denken dat het moeilijk is om deze kinderen goed onderwijs te bieden binnen een reguliere school. Zij zijn bang dat hun kinderen minder aandacht krijgen dan zij nodig hebben.
Volgens de voorstanders zijn deze ongerustheden onterecht. Zij zijn zich ervan bewust dat het even wennen zal zijn, er veel verwacht wordt van de leerkrachten en dat de organisatie beter kan. Maar het eerste pilotjaar is volgens hen goed verlopen. Deze verandering zou volgens de voorstanders juist vooral positieve kanten te hebben. De zorgleerlingen kunnen dan in hun eigen wijk naar school en krijgen minder het etiket ‘bijzonder’. Dit bevordert hun sociale leven wat weer positief doorwerkt op hun schoolprestaties. Voor de ‘gewone’ kinderen zou het ook positief zijn. Zij leren kennismaken met kinderen die anders zijn en leren veel over de beperking van de andere kinderen.
Wat de financiën betreft zijn er meerdere aanpakken uitgeprobeerd tijdens de pilot. Eén daarvan is dat elke school een vast bedrag voor elke leerling krijgt. Dit bedrag kan hoger zijn als bij de inschrijving van het kind al blijkt dat hij meer zorg nodig zal hebben dan de gemiddelde zorgleerling. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn bij een kind met het syndroom van Down die best een paar jaar op een gewone school mee kan draaien. Waar de scholen het geld precies aan uitgeven mogen zij zelf weten. Voorheen was het zo dat het budget per kind en de te besteden tijd vast stond. Als na een halfjaar bleek dat dit veel te veel of veel te weinig tijd was, kon daar weinig aan veranderd worden. Scholen kunnen nu zelf kiezen hoe ze het geld en hun tijd verdelen over de kinderen waardoor de geboden zorg veel meer aangepast kan worden per kind. Zo zou er tijd vrij komen voor kinderen die ook wel wat extra hulp kunnen gebruiken maar nooit in aanmerking kwamen voor een rugzakje. Dan kan Kevin bespreken met de juf dat de middelbare school toch wel heel eng is en dan kan Laura tegen de meester zeggen dat het thuis niet gezellig is.
Een diagnose om een etiket op de kinderen te plakken is dan ook niet meer nodig. Er wordt dus voortaan niet meer gekeken naar wat de kinderen hebben, maar naar wat zij nodig hebben.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Beste redactie van dit artikel,
Ik kende iemand die zijn kind een tijd op een gewone school had.
Het meisje met een down syndroom had er helemaal niets geleerd.
De klassen bestaan soms uit 34 leerlingen die ook aandacht vragen.
Met begeleiding voor de leerling was het toch nog op tenen lopen voor
het meisje. Ik heb zelf twee kinderen met ASS. Ze begonnen alle twee
op een gewone school. De een was totaal niet te hanteren in de kleuter
klas en de tweede kon niet meekomen en te kwetsbaar met al gevolgen
van dien. Ze zitten nu allebei al een tijdje op een ZMLK-school waar
de klassen niet meer uit 15 leerlingen bestaat. Tuurlijk hoopt een
ouder dat ze een normale school aankunnen. Maar ik zie vaak dat het
niet haalbaar is en het gewenste resultaat niet toelaatbaar.
Deze maatregel is voortgekomen uit bezuiniging maar niet uit de gedachte wat een betere onderwijs situatie zou kunnen zijn voor het kind met een leer/ gedragsprobleem. Dit kan in veel gevallen leiden tot zowel problemen voor het kind dat meer aandacht en structuur nodig heeft als wel voor de anderen. Niet voor niets waren er speciale scholen met gespecialiseerde leerkrachten en ruimte voor aandacht.
Mijn oudste zoon zit op zijn 16e op regulier onderwijs maar ik had er niet aan moeten denken dat hij vanaf zijn 4e op regulier onderwijs zou hebben gezeten. Toen had hij een ernstige ontwikkelingsachterstand van meer dan een jaar. In een klas met 30 kinderen zou hij zijn verzopen! Ik pleit voor een systeem waarin kinderen die het moeilijk gaan krijgen in het regulier onderwijs in kleinere groepen geplaatst worden zodat er meer ruimte en tijd komt voor observatie. En dan pas op of afstromen naar diverse soorten onderwijs. Want speciaal onderwijs kan juist meer uit kinderen halen dan je denkt en dat is hard nodig!
Beste redactie nou die regel gaat helaas niet voor alle kinderen op mijn zoon heeft Asperger en zit al een poosje thuis . Vanwege zijn problemen kan hij gewoon niet naar school overprikkels drukte enz ze denken allemaal te weten wat er in die kinderen omgaan maar niets is minder waar . Het probleem is dat ze geen of helemaal geen idee hebben wat er in z'n kind omgaat ! Doordat mijn kind niet naar school kan hoop fouten worden gemaakt door verschillende organisatie 's hebben wij nu een probleem gedwongen naar school voor een autist werk niet mee maar tegen ! Mijn zoon is nu ook berecht dat hij verzuimt tot 2 jaar voorwaardelijk bij de reclassering en 28 uur taakstraf met 14 detentie gevolg als hij niet mee werkt . Hij is nog nooit met politie in aanraking geweest geen strafblad doet niks fout dussss Is dit nu het Nederland waar we trots op moeten zijn kinderen bestraffen omdat ze niet kunnen . Ik ben in hoger beroep gegaan want het gaat nergens meer over ouders die met hun handen in hun haar zitten niet meer weten hoe ze het moeten doen nee dat is niet de oplossing !ze moeten hun eigen eens verdiepen in die kinderen zelf hun vinden van alles zo moet het en niet anders ! Maar in praktijk is het toch even iets anders wij hebben ze 24 uur per dag daar word ook niet naar gekeken en het kind heeft er zeker niet om gevraagd !
Mijn oudste heeft tm groep 5 op regulier gezeten, daarna naar speciaal onderwijs. Nooit spijt gehad van deze beslissing. Ik heb nu een vrolijk kind, heeft zijn leerachterstanden ingehaald. Hij gaat na de vakantie naar het vso want bij "gewoon" onderwijs is het te druk en de klassen te groot. Verandering van lkr gaat bij hem absoluut niet goed, verandering van plek raakt hij in zo'n heerlijke bui en kan je niets meer met hem doen. Ik ben bang dat er veel uitval zal komen en veel ongelukkige kinderen bij zullen komen en veel frustraties voor ouders, die moeten er constant bovenop zitten en zijn straks de vervelende ouders die zich teveel bemoeien met alles. so lkr hebben een speciale opleiding moeten doen om deze kinderen les te mogen geven. Gaan alle lkr in Nederland nu ook een speciale opleiding hiervoor krijgen? Een pilot is interessant maar die scholen worden in de gaten gehouden maar wat gebeurd er met deze lln als er geen controle meer is? Niet elke lkr is hier geschikt voor. Hoe gaan ze dat oplossen?
Heel idealistisch startten wij met ons sterk motorisch beperkt kind aan het regulier onderwijs. Al snel kwamen de eerste problemen: er was niemand op school beschikbaar om met hem naar het toilet te gaan. Dat moesten we als ouders maar zelf regelen. Alsof een kind wat moeite heeft zijn spieren onder controle te houden, op commando kon plassen! Zo was er telkens weer wel wat. Als jochie van 4 nog veel aansprak van andere kinderen in de klas die hem vooral als lief en schattig zagen. Maar het nieuwe gaat er vanaf en zodra voetballen in is, staat hij aan de kant met zijn rolstoeltje. Na 1,5 jaar aanmodderen naar de mythylschool en binnen 2 maanden zindelijk en een ECHTE vriend waarmee hij ook ruzie mee kan maken!
Passend onderwijs leidt tot minder "bijzonder" zijn? Ik geloof er niks van. Mijn zoon was in het regulier onderwijs heel bijzonder en is nu heel regulier in het speciaal onderwijs. Ik weet inmiddels wat goed is voor zijn zelfbeeld en leerprestaties!
We zullen zien hoe snel onderwijs land terugkomt van hun idealisme dat gestoeld is op bezuinigen.
Ik denk dat het hier alleen bezuinigingen betreft.
De bijzondere scholen bewijzen hun nut met speciaal toegeruste leerkrachten, kleine groepen, structuur en kinderen die goed tot beter in hun vel zitten
Etiketten plakken: Je kunt op een mens geen etiket plakken. Wat wel kan is iemand een diagnose bieden, die duidelijk maakt hoe de persoon in elkaar zit. Daar wordt dan maatwerk aan geleverd in (bijzonder) onderwijs.
In het artikel staat dat diagnosticeren niet meer nodig is, want alle kinderen zitten dan op één school.
Een diagnose is er echter niet om uitsluitsel te geven over het type onderwijs, nee, het is er om aan te geven hoe een kind mentaal in elkaar zit.
Ik vind deze bezuiniging ongewenst; een hele grote groep volwassenen in spé wordt niet naar vermogen voorbereid op het zichzelf handhaven in de maatschappij.
Staat dit niet haaks op het plan van de overheid waarin werkgevers zelfs verplicht worden om mensen 'met een beperking' in dienst te nemen.
Als de voortzetting van bijzonder onderwijs gestaakt wordt, zal in de toekomst plaatsing binnen reguliere arbeid helemaal niet lukken. Of heb ik nu een ander overheidsplan geraakt wat al net zo discutabel is.
Jolanda, Omdat jouw kind Asperger heeft is er de link met hoogbegaafdheid. Functioneert jouw kind wel tussen hoogbegaafde leerlingen?
Ik ben het niet eens met bovenstaande reacties. Ik ben moeder van meerdere kinderen (5) waarvan 2 kinderen bijzonder zijn.De oudste heeft PDD-Nos en de middelste is zwakbegaafd, heeft een lage spierspanning en klassiek autisme.
Beide kinderen zijn indertijd door het Sophie kinderziekenhuis (neurologie en kinderpsychiatrie) gediagnosticeerd. Daarnaast is de middelste tijdens de basisschoolperiode opnieuw op intelligentie getest waarbij nagenoeg dezelfde IQ-scores uitkwamen. Dit even ter intro.
Mijn oudste heeft op een MKD (Medisch Kinderdagverblijf) gezeten en van daaruit begonnen bij een school voor speciaal onderwijs. Mijn oudste was in mijn ogen redelijk intelligent, maar onderzoek werd daar niet naar gedaan.
Ik was van mening dat hij beter naar regulier basisonderwijs kon gaan om ook beter voorbeeldgedrag te kunnen zien van zijn medeleerlingen. Dit in de hoop dat hij zich daar aan zou optrekken.Zonder LGF (Leerlinggebonden financiering/het rugzakje) is hij aangenomen op een zeer grote katholieke basisschool. Zijn basisschoolperiode (klas met 31 leerlingen)is niet zonder slag of stoot gegaan.
Ik ben veelvuldig op school geweest en heb vele gesprekken gevoerd met leerkrachten en aandachtscoördinatoren. Waarbij steeds het uitgangspunt van mij was om aan elke leerkracht weer uit te leggen hoe mijn kind in elkaar steekt en wat hij nodig heeft en wat hem ontregelt.Inderdaad een behoorlijke inspanning van mij en van de school. En er zijn echt wel schooljaren bij geweest die voor hem (en ons en de school) niet makkelijk waren.
Nu is hij 18 jaar, hij heeft zijn rijbewijs, zit in de 5e klas van het gymnasium ( één jaar langer gekleuterd en net blijven zitten in de 5de) en hij hoort bij een hechte vriendenclub.
Het ging zo goed met hem dat ik niet meer kon geloven dat hij autisme heeft. Ik heb hem dus opnieuw laten testen door het Leo Kannerhuis (ook niet de minste organisatie). En ja hij heeft onveranderd PDD-Nos, alleen heeft hij geleerd, door deze voor hem ook zware moeilijke weg, om zich aan te passen aan de wijze waarop het eraan toe gaat op reguliere scholen. Ik heb er dan ook vertrouwen in dat hij niet vanzelf, maar met meer moeite, zich gaat redden in onze Nederlandse maatschappij. Juist omdat hij zo "gewoon mogelijke" basis heeft kunnen leggen.
Mijn middelste kind is met LGF naar dezelfde basisschool gegaan. De afspraak met school was dat als zij zich inspande zij een voldoende op haar rapport zou krijgen vanwege de moeite en de inspanning die zij deed.
Zowel de klasgenoten, als ook de leerkrachten kregen van mij telkens weer uitleg hoe zij in elkaar steekt. Dit leidde er toe dat zij aanvankelijk "gedoogd" werd in de klas, maar op een gegeven moment raakte de klas zo betrokken dat er bijvoorbeeld tijdens de gymlessen uitgebreid geklapt werd als zij eindelijk eens een bal ving. Men was oprecht betrokken op haar geworden.
In groep 6 is zij begonnen met een inhaalslag. Tot ieders verbazing, de mijne niet in het minst, ging zij aan het einde van groep 6 op punten over. Weliswaar vijven en zesjes, maar zelf behaald. Het is een kind met een enorm doorzettingsvermogen en een grote wilskracht.
Eind groep 7 ging ze met 6-en over.
Na groep 8 ging ze met een mavo-advies naar de MAVO (oude stijl MAVO). Ook hierin begeleid ik de school, en staat de school open voor mijn informatie. Zelf hebben ze op deze middelbare school ook het nodige aan bijscholing gedaan.
Inmiddels is ze ruim 14 jaar en gaat ze naar klas 3 van de MAVO met een gemiddelde van 7.Gezien haar IQ, en klassiek autisme zou dit onmogelijk zijn. Daarnaast heeft ze inmiddels een vast vriendinnetje waar ze geregeld mee afspreekt.
Door haar inzet, de mijne en de inzet van de scholen is ze wel al zover gekomen. De middelbare school heeft een speciaal "lunchlokaal" ingericht voor kinderen die slecht kunnen omgaan met prikkels en zo in de pauze weer energie kunnen opdoen voor de rest van de lessen. Ik kan stellen dat ik enorm blij ben dat ik zo veel energie in deze kinderen van mij heb gestoken, en dat ik de juiste toon heb weten te vinden, telkens weer, om bij de leerkrachten van mijn kinderen aan te sluiten. Het is tot nog toe geen makkelijke weg geweest, maar volgens mij een prima voorbereiding op de Nederlandse maatschappij waar ze als volwassenen toch in terecht komen en zich dan ook zo goed mogelijk moeten kunnen handhaven. Ik geloof oprecht dat doordat zij deze zwaardere weg hebben afgelegd (en nog afleggen) in hun schoolperiode, zij weerbaarder zijn geworden en beter zijn voorbereid op het "gewone" leven in de Nederlandse maatschappij.
Oh ja, ik ben alleenstaande moeder en kostwinner, dus het was passen en meten, maar door open te zijn, in gesprek te blijven met mijn werkgever heb ik de ruimte gekregen om naar al die oudergesprekken te gaan. Daar tegenover stat dat ik soms 's avonds laat nog bezig was met verslagen voor mijn werk. Het zogenaamde geven en nemen.
Al geruime tijd werken we in breda aan de realisering van FLOWschool die na de zomervakantie van start gaat.Een vorm van passend kleinschalig onderwijs met name voor hoogsensitieve leerlingen die snel overprikkeld raken op een kleinschalige buitenlocatie.Onze ervaring laat helaas ook zien dat op veel scholen te weinig inzicht bestaat in de werkelijke behoeften van hun leerlingen. Een grote groep redt zich daarmee door de schoolcarrière heen. Een kleine groep kinderen echter staat dagelijks onder een te grote druk en valt met allerlei klachten zoals stress, vermoeidheid, slapeloosheid en zelfs depressie of suicidale uitlatingen uiteindelijk uit en komt thuis te zitten. We zijn heel druk om de finaciering rond te krijgen zodat onderwijs betaalbaar blijft voor iedereen!
Zelf heb ik 2 kinderen met psychiatrische problemen. De oudste heeft een reactieve hechtingsstoornis met ODD en de jongste ADHD met ODD. Nou niet bepaald een prettige combinatie. Het houd echt niet op bij opstandig gedrag of druk gedrag. Nee overprikkeling (wat al snel ontstaat als ze in een groepje van meer dan 3 zijn), leidt zeer regelmatig tot zeer agressief gedrag dat soms nauwelijks tot niet in te perken is. Daar is echt een zeer goede begeleiding nodig om ze weer tot rust te krijgen. Onverwachte situaties of het elkaar per ongeluk aanstoten leid tot erg veel irritatie bij de kinderen. Hier is al een zeer intensieve training voor geboden aan de kinderen zelf (bij de jongste heeft dat voldoende effect gehad), ook als moeder heb ik een uitgebreide training gekregen om ermee om te kunnen gaan. As ik naga dat ik een paar jaar geleden wordt gebeld dat de oudste op school (SO-cluster 4)zij mij meldde dat mijn zoon nog rustig reageerde op een opstootje op school door alleen maar een raam in te trappen en met een stoel door de klas gooide. Datzelfde had hij een half jaar eerder ook op het regulier onderwijs gedaan. Gelukkig geen gewonden. Maar geloof me de andere kinderen in de klas behandelen zo'n jongen dan niet meer op een normale manier en zullen hem voor altijd als pispaaltje gebruiken en de schuld geven van alles wat er gebeurt. Daar wordt een dergelijk kind echt niet geholpen door begrip te 'kweken' bij klasgenoten, want die kunnen dat niet begrijpen, begrijpelijk. De oudste is inmiddels naar een VSO- cluster 4 en het gaat wat beter, maar heeft zich nimmer meer een buitenbeentje hoeven voelen. Juist door de extra tijd die de leerkracht kan besteden aan zijn gedrag en dat eventueel in de klas kan bespreken heeft mijn zoon berusting gevonden in zijn eigen problemen. Nu hij die heeft leren aanvaarden kan hij er ook aan gaan werken pas. Dit zou niet gelukt zijn in het regulier onderwijs ..... daar werd hij apart in een hok gezet, geheel afgezonderd van de andere kinderen. Dat is emotioneel echt niet goed. Ook op het speciaal onderwijs zat hij weleens apart, maar kon dan wel contact houden met zijn klasgenoten, omdat hun leslokaal een afgescheiden ruimte heeft dat veel glas bevat. Andere kinderen werken met een koptelefoon op om niet afgeleid te worden of in een cabine (die op de tafel kan worden geplaatst). Onze jongste gaat vanaf komend jaar met een rugzakje naar het regulier voortgezet onderwijs, we hebben zo onze bedenkingen, maar willen onze zoon zeker de kans geven omdat hij dat ook zelf wil. De oudste wil ook niet meer terug naar regulier onderwijs omdat hij van zichzelf weet dat hij de drukte niet kan verwerken. De school waar hij nu zit heeft slechts 150 leerlingen, terwijl het regulier onderwijs (hier in de buurt) minstens 1400 leerlingen hebben. Reken maar uit wat het verschil in prikkels kan zijn voor een kind dat daar moeite mee heeft.
Mijn zoon heeft nooit achterstand gehad, heeft een etiket autisme - sociale angst, cito-score: 545 als gewone leerling zonder ondersteuning binnen het gehele basisschool-traject.
Ondanks dit willen "deskundigen" hem naar een SVO weg stoppen, zelfs buiten onze regio, omdat er tot nu toe geen inspanning plaatsvond, en er moet hals over de kop toch iets gebeuren.
Ik, als moeder, ben bij alle reguliere scholen welke aan zijn score wel goed aansluiten, wegens de eerder gemaakte diagnose, afgewezen.
Dit beschouw ik als een sociale segregatie, de wet staat aan mijn kant, wat u ook van dit artikel kan lezen.
Mw. Jet Bussemaker pleit voor dat de intelligentie niet meer weggestopt moet worden, maar naar voren moet komen, wat Nederland hard nodig heeft. Ook deze leerlingen hebben recht op een passende ondersteuning binnen het reguliere onderwijs. Nu is de gang van zaken zo dat hen door het systeem gerangschikt zijn als mensen met een handicap!
Intelligentie is niet heilig,als je kind maar happy is,een beetje lekker in zijn vel zit,en met of zonder ondersteuning kan meedraaien.De school en opvoeders spelen hier een grote rol in.Dat de financieen hierin een rol moeten spelen is treurig.
Iedere ouder wil zijn of haar kind op een normale basis school
Je word als ouder al snel aangekeken dat je geen normaal kind heb (maar integendeel)
Ik ben 61 jaar heb genoeg gezien en/of meegemaakt om daar mijn meening over te geven Een kind met extra aandacht red het niet in het gewone onderwijs
Vroeger hoorde we niet snel over PDDNOS of AUTHISME het waren kinderen met dislectie en/of erg druk kanniet stil zitten.
Maar tegenwoordig komt het steeds meer voor dat kinderen meer ernstige (afwijkingen)voor het onderwijs vormen die ze in het gewone onderwijs beslist niet aan kunnen .
Maar onze overheid die alleen maar wil besparen ziet niet hoe ernstig de situatie kan wezen voor de docent die voor de klas moet staan .
Als je een probleem geval hebdie alle aandacht op eist wat moet er dan metde andere 30 kinderen gebeuren die aandacht te kort komen deze kinderen komen toch ook niet verder.
Ook voor de toekomst is het heel belangrijk dat deze kinderen met een probleem de maatschappij in kunnen ook dat wil onze overheid .
Het is een probleem waar ze zelf totaal niets van weten .Alleen uit boekjes
Laat ze maar eens gaan kijke op schole en eventueel in gezinnen waar die problemen voor komen
Dit is een reactie vaneen moeder nu oma .
Ingrid
Beste schrijver van bovenstaand artikel,
In hoeverre heeft u inzicht en overzicht als het gaat om onderwijsbehoeften van speciale leerlingen in combinatie met de mogelijkheid die 1 mens (leerkracht) heeft in een groep van 25-32 leerlingen?
De gedachte achter passend onderwijs om alle kinderen dat te bieden wat ze nodig hebben, juich ik toe.
Stel ons als onderwijsmensen dan wel in staat om de ondersteuning te bieden....Bezuinigen, dat is de aanleiding geweest om een omslag te maken. Laten we eerlijk blijven naar elkaar.
Iedere leerkracht wil graag dat zijn/haar kinderen zich goed ontwikkelen. Echter: Niemand kan ijzer met handen breken!!!
Als Nederland nu eerst eens echt investeerde in onderwijs...
Dan kunnen we als leerkrachten ieder kind passend onderwijs geven op een reguliere school.
Groet,
Tiny
Beste Tiny,
Quote: "Iedere leerkracht wil graag dat zijn/haar kinderen zich goed ontwikkelen. Echter: Niemand kan ijzer met handen breken!!!"
Helaas weet niet iedere leerkracht hoe om te gaan met de behoefte van kinderen met een psychiatrische aandoening als autisme en het aanverwante. Om kennis te hebben van al die verschillende aandoeningen is ook niet echt mogelijk. Om dus op ieder kind anders te moeten reageren is ook vreselijk moeilijk.
Stel dat een leerkracht een klas van 30 heeft, daarin zitten 2 kinderen met ADHD en 1 met autisme. 27 kinderen kunnen op een algemene manier worden aangesproken en behandeld, de overige 3 hebben ieder gun eigen specifieke aanpak nodig wat betreft aanspreken en hoe te reageren op ze.
Ik ben moeder van 2 geweldige kinderen, met ieder hun eigen moeilijkheden, maar ik weet uit eigen ervaring dat het vreselijk moeilijk is om steeds te moeten switchen tussen de aanpak en behoefte die beide kinderen hebben. Dat is vreselijk vermoeiend. Voor leerkrachten kan een 'normale' drukke klas al lastig zijn, laat staan als er ook nog een 'afwijkingen' in zitten.
Hallo Alida,
Naar mijn gevoel zitten we grotendeels op dezelfde golflengte...
Het is ook moeilijk voor leerkrachten om te switchten tussen leerlingen, zeker als het gaat om leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften. Mijn wens is ze in de gelegenheid te stellen om tegemoet te komen aan die onderwijsbehoeften.
Niet om ze uit de groep te halen, maar ze ondersteining te bieden binnen/zo dicht mogelijk bij de groep.
Zou er niet zo drastisch bezuinigd worden, dan zou je kunnen denken aan bijv. max 24 leerlingen in de klas + ondersteuning van bijv een leerkrachtondersteuner/onderwijsassistent.
Ook ik spreek uit ervaring: Leerkracht, intern begeleider, maar ook moeder van 2 kinderen met beperkingen, welke zichtbaar zijn in het gedrag.
Als we aan kunnen sluiten bij de onderwijsbehoeften, kunnen ook 'speciale leerlingen' zich goed ontwikkelen. Als een leerkracht onvoldoende ondersteuning kan bieden, dan moet er gekeken worden wat de leerkracht nodig heeft om wel de ondersteuning die het kind nodig heeft te kunnen bieden.
Alleen...passend onderwijs + bezuinigen? dat is geen combinatie.
Dat is waar ik niet mee uit de voeten kan. De regering doet de kinderen te kort, maar ook de leerkrachten/scholen, die goed willen doen.
Maar.... we zetten onze schouders er onder!!! De kinderen zijn de moeite waard! Laten we als ouders en scholen de handen ineen slaan...
groet, Tiny
Vroeger had je een kleuterjuf en een meester of juf(lagere school) .Zo als ik begrepen heb mocht je speciale lessen geven als je daar een aantekening of aanleg voor had b.v. Handwerken handenarbeid gym,zang,godsdienst. En als je "achter" was bijles.Nu hebben ze een master special needs.Tweejarige opleiding.De leerkracht kan zich dan verdiepen .Master het jonge kind(kleuterjuf) autisme,begeleiding,en????? Verder de gymakte,engels, en weet ik wat voor een aantekeningen.Begrijpen doe ik t niet.van de ene kant krijgen de leerkrachten de verdiepingsmogelijkheden,en van de andere kant proppen ze leerlingen bij elkaar en dan is t juf zoek t je maar uit.als je ziet wat voor n stomme regels en rapporten portefolies ze moeten maken pffff.Van de ene kant wil je natuurlijkweten hoe je kind t doet,maar moet er dan echt een heel boekwerk,lesstof,dagmenu vergaderingen enzv verlangd worden.Het is een juf en 25 leerlingen ga er maar aan staan.Zorg eens 8 uur voor 25 kinderen,en hou dan ook nog eens bij wat jantje pietje gepresteerd heeft.( Of niet)
Zeker Tiny,
Zowel ouders als ook de leerkrachten willen kinderen graag een kans geven op een goede ontwikkeling. Helaas zoals ik eerder zei mist daarvoor heel wat expertise binnen de huidige reguliere scholen. Zeker zal een onderwijs assistent en een orthopedagoog zeer praktisch zijn om daarbij hulp te bieden aan de leerkracht.
Wat ik ook zie is dat kinderen met een moeilijkheid soms worden beperkt. Mijn oudste zoon heeft een cluster 4 indicatie en volgens de CITO zou hij les moeten kunnen volgen op zeker HAVO, maar dat is binnen de regio waarin ik woon niet mogelijk, dus moet hij maar naar een VMBO-TL. Mijn zoon voelt zich absoluut niet uitgedaagd. Krijg je alleen maar te horen: "nee hoor, uw zoon kan het gewoon niet." Uuuuuh via internet laat ik hem wel zijn uitdaging vinden en maakt hij regelmatig (vooral wiskunde) op VWO-niveau. Op IQ testen scoort hij boven gemiddeld. Maar er is ook geen reguliere school die hem zal aannemen zonder dat het vso het advies geeft dat hij regulier onderwijs zal kunnen volgen vanwege zijn moeilijkheden. Hij roept al jaren dat hij advocaat wil worden (vraag me met recht af of dat nu wel de baan voor hem is, maar dat terzijde), die kans wordt hem daarmee dan ontnomen. Gelukkig heeft mijn 2de zoon die nu vanaf speciaal basis onderwijs naar het regulier onderwijs gaat meer kansen. Gezien zijn moeilijkheden in de maatschappij hebben wij hem wel lager geplaats dan hij volgens de CITO zou kunnen. Dit meer omdat hij veel zal moeten gaan toepassen wat hij heeft geleerd en dat zal van hem erg veel vergen. Daarom aan hem de kans te bewijzen dat hij het kan en dan mag hij op zijn eigen tempo doorstromen naar het VWO als hij dat zou willen en kunnen. Hij krijgt daarbij wel extra ondersteuning van een ambulant medewerker op school. (tot einde van het schooljaar heeft hij nog een indicatie lopen)